Anne Boleyn: leven, tragische executie en erfenis

Anne Boleyn was de tweede vrouw van koning Hendrik VIII – een van de beroemdste Engelse monarchen. Het huwelijk tussen de twee is een complete mislukking. Het begon allemaal toen Henry VIII, een monarch die vastbesloten was een mannelijke erfgenaam te hebben, besloot te breken met de rooms-katholieke kerk. Hij doet dit om met Anne Boleyn te trouwen.

Na een reeks miskramen kon Anne Boleyn geen mannelijke erfgenaam voortbrengen. Ze beviel echter van een dochter die later koningin Elizabeth I werd. Haar onvermogen om een ​​mannelijk kind voort te brengen resulteerde in het verlies van haar leven. Op 19 mei 1536 werd ze in de Tower of London onthoofd op verzonnen beschuldigingen van incest met haar broer, overspel en verraad.

Hier is alles wat u moet weten over het leven van Anne Boleyn en haar tragische ondergang door toedoen van haar echtgenoot, Henry VIII.

Het vroege leven van Anne Boleyn

Anne Boleyn werd in 1501 geboren in Biking, Engeland, als zoon van Sir Thomas Boleyn en Elizabeth Howard. Haar vader is de graaf van Wiltshire en Ormond. Ze bracht het grootste deel van haar vormingsjaren door in Frankrijk. Historici beweren dat ze een aantal jaren in Nederland heeft doorgebracht, waar ze heeft gestudeerd.

Na haar studie keerde ze in 1522 terug naar haar vaderland. Terug in Engeland bezocht Anne Boleyn, jong en ambitieus, vaak het hof en de residentie van koning Hendrik VIII. Ze werd ingehuurd door koningin Catharina van Aragon om als haar bruidsmeisje te dienen.

Tijd doorgebracht in Engelse rechtbanken

Tijdens haar tijd aan het hof van de vorst kreeg Anne Boleyn bewondering van hovelingen en hooggeplaatste leden van de samenleving. Op een gegeven moment kreeg de zesde graaf van Northumberland, Henry Percy, belangstelling voor Anne Boleyn. Als hij geen bezwaar maakte Henry de achtste, Percy en Anne Boleyn stonden op het punt in het huwelijksbootje te stappen. Er wordt aangenomen dat de koning zich tegen hun huwelijk verzette omdat ook hij interesse in Anne had getoond en met haar wilde trouwen.

Begin jaren twintig correspondeerde Henry VIII intensief met Anne Boleyn, de verloofde van zijn vrouw. Maar de avances van de koning werden categorisch afgewezen, omdat Anne Boleyn alleen maar wilde trouwen.

De weigering voedde alleen maar Henry's verlangen om Anne nog meer te krijgen. Hij redeneert ook dat hij, door met Anne te trouwen, eindelijk de mannelijke erfgenaam zal kunnen krijgen waar hij zo wanhopig naar verlangt.

Bovendien werd Henry's vrouw, koningin Catherine, geplaagd door miskraam na miskraam. Gedurende bijna 26 jaar huwelijk was het enige kind dat Catherine ter wereld bracht een dochter: prinses Mary, geboren in 1516 (later Koningin Maria I, "Bloedige Mary").

Nietigverklaring van Henry VIII - 'het grote werk van de koning'

Henry besluit zijn huwelijk met koningin Catherine nietig te verklaren om zijn relatie met Anne Boleyn voort te zetten. In wat later The King's Great Case zou worden genoemd, moest Henry VIII een goede zaak indienen bij de rooms-katholieke kerk om zijn verzoek tot nietigverklaring ingewilligd te krijgen. Omdat, simpel gezegd, de paus geen echtscheiding kan uitspreken tenzij bewezen is dat er sprake is van overspel.

Ter verdediging van zijn besluit om zijn huwelijk met koningin Catherine nietig te verklaren, wordt aangenomen dat Henry een vers uit Leviticus in de Bijbel heeft geciteerd (Leviticus 20:21). Zijn argument is dat Catherine oorspronkelijk verloofd was met Henry's oudere broer, Prins Arthur (1486-1502)..

Na de dood van prins Arthur trouwde Catherine met Henry. Als gevolg hiervan voerde Henry aan dat, aangezien de Bijbel specifiek verbood om met de vrouw van iemands broer te trouwen, zijn huwelijk met Catherine in strijd was met Gods geboden.

De volgende zes jaar probeerden Henry en zijn belangrijkste adviseur, Thomas Cranmer, paus Clemens VII ervan te overtuigen hen nietig te verklaren. Ondanks al zijn argumenten ter verdediging van de noodzaak van een nietigverklaring, geven de paus en de katholieke kerk eenvoudigweg geen krimp. De paus bleef vastberaden, mede omdat hij werd beïnvloed door Karel V, de neef van Catharina.

Al die tijd woonden Henry en Anne Boleyn in het geheim samen, bijna als man en vrouw.

Anne Boleyn wordt koningin-gemalin

Toen in 1533 het nieuws over Annes zwangerschap bekend werd, trouwde Henry in het geheim met haar. Het huwelijk, dat plaatsvond zonder de zegen van de katholieke kerk, kreeg de duim omhoog van de aartsbisschop van Canterbury, Thomas Cranmer. De geheime gebeurtenis vond plaats op 25 januari 1533.

Het jaar daarop hebben Anne en Henry officieel een behoorlijke en spectaculaire huwelijksceremonie. De vreugde van hun huwelijk is echter van korte duur. Tot grote ontsteltenis van Henry beviel Anne van een dochter, prinses Elizabeth (de toekomstige koningin Elizabeth I). Dit begint Ann's problemen.

Bovendien was Anne, in tegenstelling tot Catherine, niet een van de koninginnen die zich door machtige hovelingen lieten onder druk zetten. Ze kon zich zeker staande houden in elke situatie. Ze was dapper, intelligent, moedig en geestig. Deze kwaliteiten van haar joegen op de een of andere manier niet alleen de adviseurs van de koning angst aan, maar ook de koning zelf.

Ze was intelligent en beschaafd en probeerde voorop te lopen bij de religieuze hervormingen die in Engeland plaatsvonden. Zij en Thomas Cromwell hadden vaak ruzie over meningsverschillen. Dit conflict met Cromwell blijkt haar grootste mislukking. Aangezien dit de 16e eeuw is, zou een dergelijke behandeling van een vrouw ten zeerste worden veroordeeld.

Breuk met Henry VIII en Thomas Cromwell

Anna's situatie was niet alleen niet bang om haar mening te uiten, maar werd nog verergerd door het aantal doodgeboorten (in 1534 en 1536) dat ze had. Terwijl haar kansen om een ​​mannelijk kind te krijgen met de dag kleiner werden, werd Anne vijand nummer één aan het koninklijk hof, vooral in de ogen van Thomas Cromwell, de belangrijkste adviseur van de koning.

Hoewel veel machtige mannen haar proberen te onderdrukken, weigert Anne zich terug te trekken. Ze concentreert zich op het spelen van een belangrijke rol aan het hof van Henry. Ze is ook gedeeltelijk verantwoordelijk voor Henry's beslissing om zich los te maken van de rooms-katholieke kerk. Nadat hij was geëxcommuniceerd, ging Henry VIII zichzelf tot hoofd maken van de nieuwe kerk: de Kerk van Engeland.

Als koningin hielp Anne Boleyn ook met het verstrekken van fondsen om de levens van de armen te verbeteren. Anne Boleyn probeerde zichzelf in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen door dure kleding te dragen en Franse mode naar Engeland te brengen. Veel van Henry's hovelingen en onderdanen werden haar beu. Misschien wensten sommige van deze raadgevers uit jaloezie haar ondergang.

Na het huwelijk bleef Anne de plichten en privileges erven die verband hielden met de positie van koningin-gemalin. Annes kroningsceremonie als koningin-gemalin vond plaats op 1 juni 1533 in Westminster Abbey. Haar voorganger, Catharina van Aragon, werd terzijde geschoven om in haar landhuis te sterven (zij stierf op 23 mei 1533).

Aanklacht tegen Anne Boleyn

Voor de tweede keer mislukte Henry's kans op een mannelijke erfgenaam. Henry moedigt zichzelf daarom aan om meer buitenechtelijke affaires te hebben in de hoop een legitiem mannelijk kind te vinden. Volgens geruchten had de koning affaires met twee dienstmeisjes van Anne Boleyn, Madge Shelton en Jane Seymour.

Op typische Anne Boleyn-manier kiest ze ervoor om niet weg te kijken. Ze spreekt openlijk haar afkeer uit over de daden van de koning. Hoe meer de koning een mannelijke erfgenaam zocht, hoe jaloerser ze werd. Uiteindelijk wordt hun huwelijk giftig en gaat het op de klippen.

Haar aartsrivaal Thomas Cromwell – de belangrijkste adviseur van de koning – probeerde misbruik te maken van deze situatie. Cromwell verspreidde geruchten dat ze een affaire had met haar eigen broer, George Boleyn. Al snel begint iedereen in de tuin de geruchten serieus te nemen.

Henry VIII beschuldigde Anne Boleyn ook van hekserij. Hij beweerde dat Anne een krachtige spreuk over hem had uitgesproken en dat deze spreuk ervoor zorgde dat hij hals over kop verliefd op haar werd.

Gevangenis en proces

Ann's aanklagers en aanklagers brachten haar ook in verband met Mark Smeaton, een Vlaamse muzikant. Smeaton werd vastgehouden en ondervraagd. Na een reeks ontkenningen gaf Smeaton uiteindelijk toe en bekende hij schuldig te zijn aan alle aanklachten. En net zoals Smeaton toegeeft een affaire te hebben gehad met Anne Boleyn, leggen Henry Norris, Sir Francis Weston en de hoveling Sir William Brereton soortgelijke krankzinnige bekentenissen af ​​onder extreme martelingen; hoewel ze later hun bekentenissen opnieuw zouden vertellen.

Alle vijf veroordeeld mannen werden gevangengezet omdat ze een affaire hadden met Anne Boleyn. Wat Anne Boleyn betreft, haar arrestatie en gevangenneming in de Tower of London vonden plaats op 2 mei 1536. Ze werd voor een jury van haar gelijken gebracht en gevraagd zichzelf te verdedigen op beschuldiging van incest, overspel en hekserij. Alle berichten die naar Henry zijn gestuurd voor een eerlijk proces blijven zonder gevolg.

Het proces tegen Anne vond plaats op 15 mei 1536. Achter de schermen zorgde Thomas Cromwell ervoor dat de jury een schuldig vonnis uitsprak. Hoewel het proces een uitgemaakte zaak is, blijft Ann bij haar standpunt en ontkent ze alle aanklachten tegen haar. Ze blijft kalm terwijl de zin haar wordt voorgelezen. Ze werd schuldig bevonden en ter dood veroordeeld.

Nadat Anne schuldig wordt bevonden en effectief van zijn pad is verwijderd, trouwt Henry met Jane Seymour. Zijn huwelijk met Anne Boleyn werd nietig verklaard door Thomas Cromwell.

De executie van Anne Boleyn

Annes vermeende minnaars en mede-samenzweerders - Mark Smeaton, Sir William Brereton, George Boleyn, Henry Norris en Francis Weston - werden op 17 mei 1536 onthoofd. De datum van de executie van Anne Boleyn werd twee dagen later vastgesteld, op 19 mei 1536. Ze bleef relatief kalm terwijl ze de mis opdroeg en de sacramenten ontving, en zwoer haar onschuld ten aanzien van deze beschuldigingen.

Er wordt aangenomen dat Henry medelijden kreeg met Anne en de manier veranderde waarop ze vermoord zou worden. Dus in plaats van op de brandstapel te worden verbrand, zou Anne Boleyn met een mes worden geëxecuteerd. De man die als beul werd gekozen, was een ervaren zwaardvechter Frankrijk.

Haar laatste dagen

Als het tijd is om het vonnis uit te voeren, wordt Anne door twee vrouwelijke bewakers naar het schavot begeleid. Ze was gekleed in een rode jurk en had een stuk hermelijn. Ze zag er heel ontspannen uit, bijna alsof ze wilde dat ze snel verder zouden gaan met de uitvoering van het vonnis.

In haar laatste momenten op het schavot houdt Anna een toespraak voor het publiek. Haar toespraak weerspiegelde hoe uitgeput ze was en het bijna allemaal voorbij wilde hebben. Niet één keer straft hij Henry. In plaats daarvan vroeg ze God om de koning te blijven zegenen. Anna bekent de misdaden waarvan zij wordt beschuldigd niet.

Na de korte toespraak deed ze haar hermelijnmantel af; hij verwijderde ook zijn hoofdbedekking en knielde vervolgens geblinddoekt neer. De beul had één slag nodig om het hoofd van het lichaam te scheiden. Ze werd begraven in een ongemarkeerd graf in de kapel van St. Peter ad Vincula.

“Goede christelijke mensen, ik ben hier gekomen om te sterven, want door de wet en door de wet ben ik veroordeeld om te sterven, en daarom zal ik er niets tegen zeggen. Tot nu toe ben ik gekomen om niemand te beschuldigen, noch iets te zeggen waarvan ik beschuldigd en ter dood veroordeeld ben.'
– Anne Boleyn uit Engeland

De grootste erfenis van Anne Boleyn

De executie van Anne Boleyn is zeker niet wat haar naar de beroemde delen van de geschiedenis heeft gekatapulteerd. Henry VIII executeerde zelfs zijn vijfde dochter – Catherine Howard. Wat mensen echt aan het praten krijgt over Anne Boleyn is hoe ze erin slaagde op te komen tegen koning Henry VIII en zijn hoofdadviseur Thomas Cromwell. Ze geeft geen krimp, ondanks alle beschuldigingen.

Ook Anne Boleyn bewijst dat ze haar mannetje kan staan. Ze was geestig en had hoogstwaarschijnlijk een zeer goede bijdrage aan de politiek van de Reformatie in die tijd. Kortom, ze was niet de typische koningin-gemalin van die tijd.

Dankzij het drama dat gepaard ging met het huwelijk van Anne Boleyn met Henry VIII, werd de Kerk van Engeland geboren. Historici beweren dat zij de stem in het oor van Henry VIII was die hem aanmoedigde de banden met het Vaticaan te verbreken.

De grootste erfenis van Anne Boleyn kwam immers lang na haar dood. Het zit in haar bloedlijn: haar dochter koningin Elizabeth I Wie had toen gedacht dat haar dochter de grootste Tudor-monarch uit de Engelse geschiedenis zou worden?

Het is om de bovengenoemde redenen dat Anne Boleyn wordt beschouwd als misschien wel de grootste koningin-gemalin die Engeland ooit heeft gezien.