Een geschiedenis van magie, van zwarte kunst tot popentertainment

Tegenwoordig zijn goochelshows een van de meest populaire vormen van entertainment. Beoefenaars als David Copperfield, Chris Angel en Dynamo doen schijnbaar onmogelijke dingen met talent en vaardigheden waardoor velen zich afvragen "hoe heeft hij het gedaan?". Zoals we zullen ontdekken, is de geschiedenis van de magie de afgelopen 5000 jaar een achtbaan geweest. In zijn vroegste vorm heeft het verbazing en verwondering gewekt, en op andere momenten was het iets duisters en beangstigends. Dankzij een aantal sleutelfiguren is magie sinds de XNUMXe eeuw getransformeerd van een onorthodoxe praktijk naar een vermakelijke kunstvorm die vandaag de dag miljoenen kijkers trekt.

De geschiedenis van de magie heeft in de loop van duizenden jaren vele wendingen gekend. CC2.0.

Waar kwam de magie vandaan?

Wij kennen de spectaculaire, grootschalige goochelshows die veel voorbereiding vergen. Een voorbeeld hiervan is de verdwijntruc. Maar zelfs een illusie die begint met de zinsnede 'kies een kaart, welke kaart dan ook' heeft het potentieel om de kijker te verbijsteren, te verbazen en te inspireren. In feite beeldden de oude Egyptenaren dit soort illusiemagie af in de literatuur en mogelijk in grafschilderingen, wat betekent dat de geschiedenis van de magie lang geleden begon.

Rond 1823 verwierf de Britse avonturier Henry Wester een Egyptische literaire papyrus (ca. 2500 v.Chr.) waarop een goochelaar genaamd Dedi een truc voor het onthoofden van dieren uitvoert voor de koning. In het verhaal vervangt Dedi op magische wijze de afgehakte hoofden en doet vervolgens een reeks profetieën aan de koning. Hoewel sommige experts geloven dat het verhaal puur fictief is, wijzen anderen erop dat er een aantal Egyptische verhalen zijn waarin magiërs worden beschreven die ook profetieën maken.

Een ander mogelijk voorbeeld van een goocheltruc die in Egypte wordt uitgevoerd, is afgebeeld op een muurschildering uit de XNUMXe eeuw voor Christus van het graf van Baket III op de begraafplaats Beni Hassan. Het schilderij toont twee mannen die rond een tafel zitten met omgekeerde schalen. Sommige mensen interpreteren dit als de eerste beker- en ballenroutine, terwijl anderen erop wijzen dat het een ander soort spel zou kunnen zijn. Het schilderij toont ook jongleurs en andere vrijetijdsspellen en -activiteiten.

Schilderij in het graf van Baquet III, Beni Hassan, Egypte. Zou dit de eerste afbeelding kunnen zijn van de beker-en-bal-truc?

Romeinse acetabulums

De Acetabularii waren een groep magiërs die in het oude Rome ongeveer 250 jaar lang de Cup and Ball-routine uitvoerden, beginnend in het jaar 50. De naam van deze groep komt van de oorspronkelijke illusie waarin ze stenen en kleine kopjes met azijn gebruikten. Tegen het einde van zijn leven, rond 65 n.Chr., merkte Seneca de Jonge van Rome op dat hij genoot van het mysterie van de beker- en knokkeltruc, en dat hij goochelarij ook associeerde met jongleurs op zijn 45e. Brief aan Lucilius:

[blockquote align=”none” auteur=”Seneca de Jongere van Rome”]Zulke rammelaars zijn net zo onschuldig bedrieglijk als de beker en de dobbelstenen van de jongleur, waarbij het bedrog mij plezier schenkt. Maar laat me zien hoe ik de truc moet doen en ik heb er geen interesse meer in.[/blockquote]

Negatieve percepties in de geschiedenis van magie

Gedurende de volgende duizend jaar werd magie sterk geassocieerd met het occulte en tovenarij, en werd door velen beschouwd als het werk van de duivel. Het was niet langer de vorm van onschuldig amusement dat het ooit was en werd een steeds zeldzamer gezicht. Tijdens deze dorre eeuwen konden slechts een select aantal mensen hun vak uitoefenen. De heersers lieten straat- en circusartiesten hun publiek verblinden met traditionele trucs die zij als onschadelijk beschouwden.

In 1584 schreef de Engelsman Reginald Scott “De ontdekking van hekserij om de wereld te laten zien dat hekserij niet bestaat. Uiteindelijk doet het boek tovenaars echter meer kwaad dan goed. Hoewel Scott veel geheimen van het vak onthult, worden goochelaars in het boek ook afgeschilderd als charlatans en fraudeurs. Het negatieve beeld beperkt deze kunstvorm dus verder. Ondanks het verbranden van de meeste exemplaren van het boek in het begin van de 50e eeuw, zou het nog eens XNUMX jaar duren om een ​​deel van de schade te herstellen.

Een goochelaar voert een truc uit met een beker terwijl een man de tas van een toeschouwer steelt, circa 1475, De goochelaar van Jheronimus Bosch. Publiek domein.

Overgang naar moderne magie

De Franse goochelaar Jean-Eugene Robert Houdin, ook wel bekend als de ‘vader van de moderne magie’, werd in 1805 geboren in de centraal Franse stad Blois en beleefde misschien wel het meest onverwachte moment in de geschiedenis van de magie.

De tiener Huden wil in de voetsporen van zijn vader treden en spaart geld om een ​​exemplaar te kopen Traite de l'horlogerie (Een verhandeling over uurwerken). In plaats van de twee delen met boeken over uurwerken, kreeg Houdin per ongeluk twee boeken over magie toegestuurd. Maar in plaats van ze terug te geven, begint hij ze te lezen en op elk moment van de dag te oefenen.

Huden kon maar een beperkte hoeveelheid leren van zijn nieuwe boeken, dus huurde hij de hulp in van een plaatselijke tovenaar om meer te leren. Zijn mentor, Maus, was een arts wiens hobby het optreden op beurzen en feesten was. Muis leert Houdin alle basisbeginselen van magie, goochelarij en hand-oogcoördinatie. Misschien wel de grootste les die Houden leert, is dat herhaling de nodige behendigheid opbouwt. Als Huden niet de juiste boekaankoop had ontvangen, zou hij misschien niet hebben bijgedragen aan de introductie van magie in het theater. Bovendien had hij niet zulke grote opvolgers kunnen inspireren als Harry Houdini, de meester van de ontsnappingstrucs die zichzelf naar Houdin vernoemde.

Jean-Eugène Robert Houdin (1805-1871), ook wel bekend als "de vader van de moderne magie".

De magische cirkel

De belangstelling voor magie begon in de tweede helft van de 1905e eeuw opnieuw te toenemen. Goochelaars bedenken nieuwe trucs en het publiek is opnieuw bereid om een ​​vergoeding te betalen om de shows te zien. Op een zomerdag in 20 verzamelde een groep van ongeveer twintig tovenaars zich in Pinoli's restaurant in het centrum van Londen. Ze wilden een gloednieuwe magische club beginnen. Onder deze groep bevond zich waarschijnlijk een van de grootste Britse goochelaars aller tijden: David Devant. De groep overwoog aanvankelijk een club op te richten vernoemd naar de onlangs overleden goochelaar Martin Chapender, maar besloot uiteindelijk hun groep The Magic Circle te noemen.

De club ontmoette elkaar voor het eerst in een pub genaamd de Green Man in Soho, maar ontmoette elkaar later meestal in de bovenkamer van St George's Hall in Langham Place. Devant werd de inaugurele president van de club en zijn zin "Alles wordt met vriendelijkheid gedaan" verscheen op hun reclameposters. Het ledental groeide wereldwijd en in 1991 namen de leiders nog een belangrijke beslissing toen ze besloten dat ze voor het eerst vrouwen tot de club zouden toelaten als ze aan de criteria voldeden.

De elite indoorclub

Zo ver komen in de Cirkel klinkt als een inspanning, maar er bestaat een club binnen de Club. Het staat bekend als de Inner Magic Circle en de leden van deze orde overschrijden nooit meer dan 300 mensen. Net als bij het basis Magic Circle-lidmaatschap kunnen leden een titel achter hun naam toevoegen: "Lid van de Inner Magic Circle (IMC)". Om deel te nemen aan deze nog exclusievere club is meer nodig dan een simpele kennis van magie; een hoge mate van bekwaamheid is essentieel. Leden leggen een eed af om nooit de meest gerespecteerde magische geheimen te onthullen. Deze mantra is als eerste vastgelegd in het motto van de Cirkel Indocilis Privata Loqui, wat betekent 'niet geneigd om geheimen prijs te geven'. Elk lid dat op heterdaad wordt betrapt, wordt onmiddellijk uit de Cirkel verwijderd.

Invloedrijke tv-magiërs

Sinds de jaren zeventig is magie een vast onderdeel van de televisie geworden. De Britse goochelaars David Nixon, Tommy Cooper en Paul Daniels hielpen de geschiedenis van de magie te veranderen door magie en illusie in de huizen van miljoenen kijkers te brengen.

David Nixon

Nixon is altijd hoffelijk en vriendelijk geweest, en kijkers omschrijven hem als elke grootvader met een passie voor magie. Hoewel hij een fantastische tovenaar was, kwamen zijn charmante houding en expressieve stem hem ook goed van pas als verteller en stemacteur. Helaas stelden artsen in 1975 de diagnose kanker bij hem vast. Drie jaar lang vocht hij tegen de ziekte voordat zijn zware roken uiteindelijk zijn tol eiste.

Tommy Kuiper

Tommy Cooper is zonder twijfel een van de meest herkenbare goochelaars in de geschiedenis van magie in Groot-Brittannië en misschien wel de wereld. Dit kwam door het uiterlijk van de persoon. Hij was 180 cm lang en verscheen zelden zonder zijn kenmerkende rode fez. Hoe briljant hij ook was in zijn magie, zijn fans hielden ook van hem als komiek. Op het hoogtepunt van zijn roem in de jaren zeventig verscheen hij regelmatig op televisie in zijn eigen goochelshow.

Terwijl de andere goochelaars zich als ervaren en professioneel presenteerden, gebruikte Cooper zijn onhandige uiterlijk met goed resultaat. Hij deed zich voor als een amateur die het podium op werd geduwd om op te treden. Trucs gingen regelmatig mis, en Cooper keek meestal ongelovig naar wat er om hem heen gebeurde. In de jaren tachtig begon de bekendheid van Cooper af te nemen als gevolg van toenemende gezondheidsproblemen. Maar in 80 ontving hij een uitnodiging om als comeback deel te nemen aan een live variétéshow. Helaas krijgt hij halverwege zijn optreden een zware hartaanval en sterft.

Paul Daniëls

Paul Daniels, door velen beschouwd als de Godfather of Magic, is een andere televisiegoochelaar die populair was in de jaren tachtig. Hij was duidelijk en professioneel en was een grote inspiratiebron voor veel beginnende goochelaars. Op 80-jarige leeftijd raakte Daniels gepassioneerd door magie en raakte hij gepassioneerd door de hobby, die later uitgroeide tot een levenslange carrière. Nadat ze in 11 haar televisiedebuut maakte in de talentenjacht Opportunity Knocks, verscheen Daniels sporadisch op televisie. De producers waren zo onder de indruk dat ze hem in 1970 zijn eigen show gaven. De film duurde 1979 jaar en bevatte zijn assistent en toekomstige vrouw, Debbie McGee. In 15 was hij de eerste niet-Amerikaanse winnaar van de wedstrijd Magician of the Year. Zijn zoon uit zijn eerste huwelijk, Martin, trad in de voetsporen van zijn vader en werd ook goochelaar.

Onthuller van geheimen

Een van de meest controversiële goochelshows ooit uitgezonden gedurende twee seizoenen, van 1997 tot 1999. Fox's Cracking the Wizard Code onthult de lang bewaarde geheimen van magie. Een goochelaar van wereldklasse voerde klassieke illusies uit zoals The Zig Zag Lady, Catching a Bullet Between the Teeth en Metamorphosis. Vervolgens legde hij precies uit hoe de magiërs de truc uitvoerden.

Hij stond bekend als de gemaskerde tovenaar en sprak nooit op het scherm. Uitleg werd gegeven door een voice-over van Mitch Pileggi, bekend van "The X-Files". De Magic Circle en haar leden waren buiten zichzelf toen de eerste uitzendingen plaatsvonden. The Masked Wizard is echter sinds eind jaren negentig een soort televisie-icoon geworden. In de nieuwste special onthult de Masked Wizard zijn grootste geheim: zijn ware identiteit. Val Valentino is de man achter het masker. Interessant genoeg houdt hij vol dat hij de shows deed om de interesse in magie weer aan te wakkeren.

Van mystici tot kunstenaars

In de geschiedenis van de magie van de afgelopen paar duizend jaar is deze kunst van iets mystieks naar iets paranormaals en angstaanjagends gegaan. Pas relatief recent is het een kunst van verwondering en vaardigheid geworden. Tegenwoordig overwint magie alle universele barrières en spreekt ze iedereen aan, niet alleen kinderen. Als enthousiaste fans betalen om een ​​goochelshow te zien, verwachten ze – hopen ze – dat de goochelaar hen zal choqueren en ontzag zal hebben. De schittering van de beste shows laat ons immers altijd ongelovig het hoofd schudden.

Referenties:

De middeleeuwen
Darren Bridger
De magische cirkel