Oude Egyptische dierenmummies

Egyptische mummies van dieren waren een integraal onderdeel van het leven van oude mensen. Maar waarom?

Ergens rond 1500 voor Christus de Egyptenaren begonnen dieren in grote aantallen te mummificeren. Door de jaren heen hebben archeologen miljoenen Egyptische dierenmummies ontdekt op heilige plaatsen. Het is bekend dat de Egyptenaren een kattengod aanbaden en hun katten mummificeerden. Ze hielden echter ook een verscheidenheid aan andere wezens, waaronder gazellen, bavianen, honden, koeien, leeuwen, stieren, valken en zelfs nijlpaarden. Maar waarom deden de Egyptenaren zoveel moeite en betaalden ze zelfs kosten om hun dieren te behouden?

Egyptische balsemers vervaardigden zorgvuldig de mummies van dieren. Sommigen van hen hadden vergulde gezichten en uitgebreide graven bedekt met versieringen. Geweven doeken wikkelden het dier, dat vaak in een soort hars werd gedoopt.

Waarom mummificeerden de Egyptenaren dieren?

Wetenschappers zijn van mening dat er vier belangrijke redenen zijn voor de mummificatie van dieren:

1) De Egyptenaren baden tot afgoden als bemiddelaars tussen hen en hun dierlijke goden.
2) Mummies dienden als wijoffers aan de goden in de tempels.
3) Als mummies konden geliefde huisdieren naar het hiernamaals gaan als metgezel voor hun baasjes.
4) Het dier is mogelijk voedsel geworden in het hiernamaals.

Egyptologie en een korte geschiedenis van Egypte

Aanbidding van afgoden

Als animistische cultuur geloofden de Egyptenaren dat goden overal en in alles konden leven. Hun overtuiging dat dieren manifestaties zijn van goden en godinnen bracht hen ertoe idolen te creëren, zoals beelden en mummies. Soms werd het gemummificeerde dier in een standbeeld geplaatst. De Egyptenaren aanbaden de incarnatie van de goden in dieren, evenals in hun afgodsbeelden.

Votief geschenken

Aanbidding vond vaak plaats in Egyptische tempels, die priesters aan bepaalde goden wijdden. De mummies van de dieren zijn mogelijk aan een priester in de tempel gegeven of daar gewoon als votief achtergelaten, zoals katholieken kaarsen achterlaten. Hoe dan ook, er zijn op veel heilige tempelplaatsen massale begrafenissen van dierenmummies gevonden. Misschien bood een aanbidder de mummie aan als dank voor een zegen of als offer voor een gunst.

Vriendschap in het hiernamaals

Naast dat ze als idolen werden gebruikt, waren dieren zo geliefd en vertrouwden ze op hun gezelschap dat toen hun eigenaar stierf, zijn huisdieren ook werden gemummificeerd. Dit idee komt overeen met het Egyptische geloof dat het leven eeuwig is zolang er bepaalde voorwaarden bestaan, zoals een goede mummificatie en een tombe die alles bevat wat nodig is in het hiernamaals. De zorg die werd besteed aan het mummificeren van de mens strekte zich uit tot zijn dieren, en samen konden ze hun leven in het hiernamaals voortzetten.

Voedsel in het hiernamaals

De levenden waren verplicht om de doden te voorzien van alles wat ze nodig hadden in het hiernamaals om gezond, veilig, gelukkig te zijn en van alle gemakken te voorzien. Daarom werden onder de vele voorwerpen die de Egyptenaren in de graven van de doden plaatsten, waarschijnlijk dieren opgenomen als voedsel in het hiernamaals.

Voorbeelden van Egyptische dierenmummies

• Krokodillen ter ere van Sobek

Bij de Egyptische tempel en begraafplaats van Kom Ombu, ten noorden van Aswan, Egypte, ontdekten archeologen meer dan 300 krokodillenmummies. Dit is niet verrassend, aangezien de Egyptenaren de krokodil vereerden vanwege zijn angstaanjagende kracht en zijn associatie met de Nijl, en dus met de vruchtbaarheid. In feite was de Kom Ombu-tempel een plaats van aanbidding voor zowel de valkgod Horus als de krokodillengod Sobek.

De onderstaande krokodillenmummie is afkomstig van Kom Ombu en de onderzoekers hebben deze gescand met behulp van moderne computertomografie. “De oude Egyptenaren geloofden dat deze mummie [de] incarnatie was van de krokodillengod Sobek. Het is bijna vier meter lang, bedekt met hars en heeft meer dan 4 gemummificeerde krokodillen op zijn rug.''Gedateerd tussen 25 en 650 v.Chr. (Brits museum).

Bastet of Bast was de kattengodin. In de oude religie van Egypte dateert de aanbidding van Bastet terug tot 2890 voor Christus als godin van de oorlog in Beneden-Egypte. Tijdens de 22e dynastie transformeerden aanbidders haar van een krijgersgod in de vorm van een leeuwin naar een beschermgod in de vorm van een kat.

• Valken ter ere van Horus

Zoals hierboven opgemerkt, aanbaden de Egyptenaren ook de valkgod Horus. De volgende valkenmummie bevindt zich in een privécollectie en dateert uit de Ptolemeïsche periode, 332-3e v.Chr. Ingewikkelde details zijn onder meer twee tinten linnen geweven in een geometrisch ontwerp, een gipsen masker met geschilderde valkenkenmerken en een tripartiete pruik die afdaalt naar de schouders.

De mummificatie-industrie

Mummificatie was een dure kunst en wetenschap. Een speciale groep priesters las gebeden voor en voerde de nodige rituelen uit voor en tijdens het mummificatieproces. Omdat de vraag naar dierenmummies wijdverbreid was, ontstond er een hele industrie die ze op speciale heilige plaatsen te koop of te ruil aanbood.

Tarim-mummies in Xinjiang

Wetenschappers schatten dat het aantal Egyptische dierenmummies vanaf ongeveer 70 voor Christus ruim 380 miljoen bedraagt. tot 400 na Christus. Op slechts één van de locaties vonden ze 8 miljoen bewaarde honden. Daarnaast ontdekten archeologen ongeveer 30 catacomben met dierenmummies, waarin miljoenen mummies van boven naar beneden waren opgestapeld.

De meeste door de deskundigen onderzochte mummies bevatten hele of gedeeltelijke dieren. Ongeveer een derde van de door de experts gescande dierenmummies bevatte echter helemaal geen dieren. Ze bevatten alleen stokken of misschien veren. Hoewel sommige bronnen al snel tot de conclusie kwamen dat dit het resultaat was van een hoax, wijzen andere spraakmakende onderzoeksteams, zoals de afdeling Antropologie van de Universiteit van Pennsylvania, erop dat de lege ‘mummies’ misschien helemaal niet het gevolg zijn van oneerlijkheid. .

Verklaringen voor lege dierenmummies

Er kunnen verschillende redenen zijn om een ​​blanco dierenidool aan te schaffen. Sommige geleerden theoretiseren dat de vraag naar dierenoffers groter was dan het aanbod. Om de druk van de balsemers en dierenboerderijen weg te nemen, verkochten de priesters daarom beeltenissen als waardige vervangers.

Een andere zeer reële mogelijkheid is dat het gewone volk zich geen echte dierenmummies kan veroorloven. Het is mogelijk dat de kosten van het balsemen eenvoudigweg onbetaalbaar waren. De lege mummie kan ook een goedkope vervanger zijn geweest voor een echt beeld als iemand een idool van een van de dierengoden nodig had.

In de antieke wereld was het zeker niet de bedoeling dat votieven echte lichaamsdelen bevatten. In feite boden veel culturen hun goden kleine beeldjes aan, gemaakt van verschillende materialen, naar het beeld van een "offer", zoals een mens of een dier. Op deze manier werden echte mensen en dieren gered. Daarom bestonden de lege mummies mogelijk in de eerste plaats voor het gewone volk dat votiefgeschenken (offers) of afgoden nodig had.

Dierengraven blootleggen

Een intrigerend verhaal verscheen in het Engelse Illustrated Magazine. Het vertelt het verhaal van een plaatselijke boer die in 1888 net in het zand aan het graven was nabij het dorp Istable Antar. Blijkbaar ontdekte hij een groot graf met daarin een duizelingwekkend aantal oude gemummificeerde katten. Vervolgens verschenen er in de loop der jaren nog veel meer van dergelijke graven.

De eerste archeologen die het zand van Egypte opgraven, hechtten groot belang aan de met schatten gevulde graven van de rijken en beroemdheden. Maar helaas was de belangstelling voor het grote aantal Egyptische mummies van dieren zwak. Misschien was dit te wijten aan het feit dat archeologen het belang ervan niet onderkenden.

Oude Egyptische geneeskunde

In de loop van de volgende eeuw werd archeologie echter meer een wetenschap en minder een hobby van het zoeken naar schatten. Onderzoekers raakten diep geïnteresseerd in wat ze konden leren over culturen, en daarom werd het behoud van de geschiedenis van het grootste belang. Egyptische dierenmummies worden een hot topic in de Egyptische archeologie vanwege wat ze onthullen over de relatie mens-dier-god in het oude Egypte.

Onderzoeker Salima Ikram

Salima Ikram, egyptoloog en professor aan de Amerikaanse Universiteit in Caïro, is een expert op het gebied van zoöarcheologie. Ze heeft enorm veel tijd en passie besteed aan de studie van Egyptische dierenmummies. Als onderdeel van haar werk catalogiseerde ze haar ontdekkingen in detail. Vervolgens presenteerde hij zijn galerij met gemummificeerde dieren aan het publiek voor educatieve doeleinden. Het is niet verrassend dat de Egyptische tentoonstelling van Ikram veel bijval kreeg.

De geconserveerde dieren rusten achter speciale glaspanelen. Trots tonen ze hun linnen banden en beschilderde gezichten, hun met kralen versierde en vergulde omhulsels en uitgesneden kalkstenen dozen. Sommigen van hen hebben een eenvoudige bekleding van papyrusmatten. Maar nu trekken ze allemaal de aandacht en aanbidding, in plaats van te worden begraven in massagraven of als rommel te worden weggegooid, zoals het geval zou moeten zijn met de goden die er zogenaamd in wonen.

Bronnen:
Historische mysteries
De inventarissen van de Ohiris maken deel uit van de geschiedenis van de Ohiris:
Digital Journal
Verhaal
BBC
Washington Post
Smithsonian
Artefactenlaboratorium