Het leven en de belangrijkste prestaties van Ronald Reagan

Ronald Reagan was een in Illinois geboren acteur en Hollywood-ster die de 33e gouverneur van Californië en later de 40e president van de Verenigde Staten werd. De geschiedenis herinnert zich hem gunstig omdat hij de president was die de stagnerende Amerikaanse economie in de jaren tachtig nieuw leven inblies.

Reagan was ook een goede communicator – ook wel de Grote Communicator genoemd. Dit belooft veel goeds voor hem, aangezien hij zijn visie nauwkeurig aan het Amerikaanse volk kon overbrengen. In ruil daarvoor beloonden de Amerikaanse kiezers hem met twee presidentiële termijnen. Zijn harde benadering van de buitenlandse betrekkingen hielp de VS aan het einde van de XNUMXe eeuw de grootste supermacht en de onbetwiste supermacht te worden. Een van deze successen op het gebied van het buitenlands beleid ging ten koste van de Sovjet-Unie, de grootste vijand van Amerika in die tijd. Ga met ons mee voor een diepgaande blik op het leven en de belangrijkste prestaties van Ronald Reagan.

Het vroege leven, de kindertijd en de universiteit

Op 6 februari 1911 werd de 40e president van de Verenigde Staten van Amerika, Ronald Wilson Reagan, geboren in Tampico, Illinois. Zijn ouders zijn Nell Clyde en Jack Reagan. Ronald Reagan heeft één oudere broer, Neil Reagan. Zijn vader werkte als verkoopagent en soms als verhalenverteller. De wortels van Jack Reagan zijn terug te voeren op Ierse katholieke immigranten die uit County Tipperary in Ierland kwamen. De moeder van Ronald Reagan heeft daarentegen zowel Engelse als Schotse afkomst.

Toen hij opgroeide, verkoos Reagan het protestantse geloof van zijn moeder boven het katholieke geloof van zijn vader. De invloed die zijn moeder op hem heeft is enorm. Een heel opmerkelijk ding dat zijn moeder hem bijbracht was de geest van optimisme en het altijd respecteren en zien van het goede in andere mensen, ongeacht verschillen in ras of religie. Op dezelfde manier was zijn vader een fervent tegenstander van alle vormen van racistisch bendegeweld. We zouden kunnen zeggen dat de Reagans niet vriendelijk stonden tegenover de antisemitische en anti-zwarte sentimenten die destijds de Amerikaanse samenleving leken te domineren.

Op Dixon High School verbeterde hij zijn vaardigheden op het gebied van sport, acteren en verhalen vertellen. Hij was een uiterst sociaal persoon. In 1927 werd Reagan aangenomen als badmeester in Lowell Park. Er wordt aangenomen dat hij tijdens zijn zesjarige ervaring als badmeester direct betrokken was bij ongeveer 6 reddingsoperaties.

Nadat hij de middelbare school had afgerond, schreef Reagan zich in aan het Eureka College, waar hij later in 1932 afstudeerde met een graad in economie en sociologie. Hij speelt een actieve rol in de broederschap Tau Kappa Epsilon. Hij was ook een actief lid van het cheerleadingteam van de universiteit. Als voorzitter van de studentenraad organiseerde Reagan met succes verschillende studentenprotesten, waarbij hij vooral klaagde over problemen variërend van wrede administratieve praktijken tot bezuinigingen.

Echtgenoten en kinderen van Ronald Reagan

Reagans eerste vrouw was Jane Wyman. De twee ontmoetten elkaar in 1938 tijdens de productie Broeder Rat. Twee jaar na hun ontmoeting trouwden ze midden in de winter van 1940 in Glendale, Californië. Uit het huwelijk werden twee kinderen geboren: Maureen (geboren in 1941) en Christine (geboren in 1947, maar leefde slechts één dag). In 1945 adopteerde het echtpaar een kind, Michael. Hun huwelijk was niet bestand tegen de stress die gepaard ging met Reagans politieke bezigheden en ambities. Daarom scheidden Jane Wyman en Reagan in 1948.

Een jaar na de scheiding van zijn eerste vrouw ontmoette Reagan Nancy Davis in 1949. Ze werden verliefd en verloofden zich in 1952 in de San Fernando Valley. Hun kinderen, Patty en Ronald "Ron" Jr., werden respectievelijk in 1952 en 1958 geboren.

Hollywood-successen en roem

Reagans eerste baan na zijn studie was in de radio- en televisie-industrie. Hij werkte bij verschillende radiostations in Iowa. De meeste van deze optredens hebben betrekking op het hosten en becommentariëren van sportevenementen. Zo werden honkbalwedstrijden van Chicago Cubs vaak door hem aangekondigd.

In 1937 verhuisde hij naar Californië om te acteren. Gelukkig voor hem tekende Warner Bros. een contract voor hem. Zijn eerste relatief grote rol was in de film uit 1937 “Er is liefde in de lucht". De volgende twee jaar bleken zeer succesvol te zijn voor Ronald Reagan; van 1937 tot 1939 verscheen hij in bijna twintig films. Samen met sterren als Bette Davis en Humphrey Bogart kreeg Reagan lovende kritieken in de film uit 20.Een duistere overwinning."

In Hollywood kreeg hij al snel de bijnaam "Jipper" vanwege zijn geweldige optreden in de film "Knut Rockn, de Amerikaan".Zijn vertrek uit Warner Bros. Studios zorgde er echter voor dat zijn carrière voor een korte periode achteruitging. In de jaren veertig stapte hij geleidelijk over van sterrollen naar optredens in B-films.

De film uit 1942 “Kings Row", waarin hij speelde, leverde hem een ​​enorm postproductiesalaris op. Andere films waarin hij voor en na de Tweede Wereldoorlog verscheen, waren onder meer: De stem van de schildpad”, “Navy Hellcats”, “The Cattle Queen of Montana” en “Rapid Heart.”

Tijd in het leger

Net toen zijn acteercarrière op het punt stond een vlucht te nemen, werd hij opgeroepen voor het leger in San Francisco. Reagan zit in de legerreserve als luitenant bij het officiersreservekorps. Door zijn slechte gezichtsvermogen werd hij alleen toegewezen aan niet-gevechtsgebieden van het leger. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij aangesteld als haven- en transportverbindingsofficier in de haven van San Francisco, Californië. Tijdens de oorlog diende hij ook bij de Air Force Public Relations Division en de First Film Division. Tegen het einde van de oorlog hadden Reagan en zijn team met succes zo'n 400 trainingsfilms geproduceerd die hielpen bij het opleiden van luchtmachtpersoneel in een reeks onderwerpen, van vluchtsimulaties tot het manoeuvreren van vliegtuigen.

Prestaties van de Screen Actors Guild (SAG) van Ronald Reagan

Reagan trad in 1941 toe tot het gilde als lid van de raad van bestuur. In 1946 werd hij vice-president. Een jaar later, in 1947, werd hij tot voorzitter van het gilde gekozen. Het gilde wenkt hem opnieuw en herkozen hem voor een termijn van zeven jaar. Alles bij elkaar bracht Reagan ongeveer twintig jaar door in het gilde. Het is betrokken bij verschillende collectieve arbeidsovereenkomsten tussen werknemers en management.

In de jaren vijftig werd Reagan aangenomen als presentator van de populaire televisieserie Algemeen Elektrisch Theater. De serie omvatte periodieke reizen naar General Electric-fabrieken in het hele land, waar hij toespraken en lezingen hield ter ondersteuning van het bedrijf. Het was een financieel zeer lonende ervaring voor Reagan. De serie zorgde er ook voor dat hij een zeer populair entertainmentfiguur werd in Amerika, vooral onder rechtse politici en Republikeinen.

Vroege politieke carrière en toegang tot de Republikeinse Partij

Een groot deel van zijn vroege leven was Ronald Reagan een democraat. Dit veranderde echter in de jaren zestig. In 60 wisselde Reagan van partij en sloot zich aan bij de Republikeinen. In 1962 had hij al deelgenomen aan verschillende Republikeinse campagnes in Hollywood. Hij gebruikte zijn pop- en Hollywood-sterrenaantrekkingskracht om de presidentskandidaten van de Republikeinen Dwight D. Eisenhower en Richard Nixon te steunen.

Als Republikein verzette hij zich tegen verschillende beleidsmaatregelen die hij te socialistisch vond. Voorbeelden zijn de universele gezondheidszorgwetgeving, het voedselbonnenprogramma, het minimumloon en het Peace Corps.

In 1964 blijft de 'Choice Time'-toespraak van Ronald Reagan ter ondersteuning van Barry Goldwater, een conservatieve kandidaat voor het presidentschap, voor altijd in de geschiedenis. De toespraak zette Reagan in de schijnwerpers van de Amerikaanse politiek. Ondanks deze uitbundige toespraken slaagde Barry Goldwater er niet in om te winnen.

Prestaties als gouverneur van Californië (1966-1975)

Na zijn beroemde 'Choice Time'-toespraak begon het Californische publiek hem aardig te vinden. Ze waren verrast door zijn energie en verlangen om verandering in de staat te brengen. Dit alles culmineerde in de klinkende overwinning van Reagan bij de gouverneursverkiezingen in Californië in 1966, waarbij hij de zittende gouverneur Pat Brown versloeg. Op 2 januari 1967 werd voormalig acteur Ronald Reagan de 33e gouverneur van Californië.

Zijn termijn als gouverneur werd gekenmerkt door belastingverhogingen om de staatsbegroting in evenwicht te brengen. Reagan verlaagde ook de overheidsuitgaven in zijn eerste jaren als gouverneur. Zijn populariteit en kijkcijfers stijgen dankzij zijn voorzichtige begrotingsbeleid.

Ook kreeg hij veel kritiek op de manier waarop hij omging met studentenprotesten en demonstraties in de staat. Op 15 mei 1969 kwam een ​​groep benadeelde studenten bijeen om te protesteren tegen het Arabisch-Israëlische conflict. Het People's Park-protest, zoals het wordt genoemd, vindt plaats aan de Universiteit van Californië, Berkeley. Reagan reageerde uit alle macht en legde het neer. De daaropvolgende confrontatie met de politie resulteerde in de dood van één student, James Rector. Een andere student, Alan Blanchard, wordt blind. Verschillende politieagenten en studenten liepen meerdere verwondingen op. De dag waarop het incident plaatsvindt, wordt gewoonlijk "Bloody Thursday" genoemd. Reagan stelde een twee weken durende afsluiting van de stad in om de orde en vrede te herstellen.

Afhankelijk van aan welke kant van de politieke kloof u zich bevindt, kan een deel van Reagan's beleid als gouverneur van Californië te hard of juist positief worden beoordeeld. Liberalen zouden bijvoorbeeld kunnen denken dat de Mulford Act die hij in 1967 ondertekende, te slecht was. De wet staat mensen toe openlijk geladen vuurwapens in de staat te dragen. Omgekeerd zou zijn pro-choice Therapeutic Abortion Act uit 1967 door liberalen zeker als een goede daad worden gezien.

Tijdens de verkiezingen van 1970 deed de zittende gouverneur Ronald Reagan een campagnebelofte om 'de leeglopers met een uitkering weer aan het werk te krijgen'. Dit bleek zeer nuttig in zijn campagne. Ook zijn prestaties in zijn eerste termijn waren niet zo slecht. Maar door het studentenprotest en enkele acties was Reagan geliefd bij de Californiërs. Als gevolg hiervan werd hij in 1971 herkozen voor een nieuwe termijn van vier jaar. Hij veegde zijn tegenstander Jesse M. Unruh (ook bekend als "Big Daddy").

Belangrijke prestaties tijdens Reagans tweede termijn als gouverneur van Californië

Tijdens zijn tweede termijn als gouverneur van Californië kwam Reagan in de problemen toen hij de doodstraf in de staat steunde. Tot zijn ontsteltenis stond het Amerikaanse Hooggerechtshof hem niet toe zijn recht uit te oefenen, omdat het in strijd was met de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof Mensen tegen Anderson. Het verbiedt de doodstraf in Californië.

Zijn ‘leissez faire’-stijl van regeren van de staat leidde tot een verlaging van de uitgaven aan sociale programma’s van de staat. Daarmee maakt hij zijn belofte waar om “tientallen mensen met een uitkering” weer aan het werk te krijgen. Ook was de economie minder gereguleerd. Dit alles werd gedaan om een ​​gunstig ondernemingsklimaat te creëren, wat op zijn beurt de werkloosheid zou terugdringen.

Tot het einde van zijn ambtstermijn (op 6 januari 1975) bleef Reagan positieve recensies ontvangen voor de manier waarop hij de Californische economie beheerde. Er waren aanbiedingen om voor de derde keer mee te doen, maar hij weigerde dit botweg. Hij richtte zijn aandacht op het Witte Huis.

Kandidaten voor het presidentschap in 1968 en 1976.

Terwijl hij gouverneur was, werd Reagan verslagen in twee pogingen om de presidentiële nominatie van de Republikeinse Partij binnen te halen. Bij zijn eerste poging eindigde Reagan als derde in de Republikeinse nominatie voor de presidentsverkiezingen van 1968. Hij eindigde achter president Richard Nixon en Rockefeller. De tweede poging tot presidentschap was in 1976. Hij verloor van de huidige president van de Verenigde Staten van Amerika, Ford. De Republikeinen verloren dat jaar ook het Witte Huis.

Buiten enig gekozen ambt associeerde hij zich steeds meer met conservatieve groepen. De meest opvallende van deze groepen is de Amerikaanse Conservatieve Unie.

Reagans prestaties tijdens zijn eerste termijn als president van de Verenigde Staten

Ronald Reagan werd verkozen bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 1980. In zijn verkiezingscampagne beloofde hij de belastingen te verlagen; het verminderen van overheidsinterventie; het vergroten van de rechten van staten en het verhogen van de defensie-uitgaven. Zijn running mate was George W. Bush. Republikeinen kwamen het Witte Huis binnen door de zittende president Jimmy Carter te verslaan. Reagan won 44 staten en 489 van de kiesmannen. Zijn tegenstander, president Jimmy Carter, behaalde slechts zes staten en behaalde 49 kiesmannen. Ronald Reagan werd op 20 januari 1981 beëdigd.

• Reagan heeft de Amerikaanse economie volledig omgedraaid

Als president van de Verenigde Staten heeft Reagan de enorme taak om de noodlijdende economie nieuw leven in te blazen. De recessie van begin jaren tachtig leidde tot hoge inflatie en werkloosheid in Amerika. Tegen het einde van de ambtstermijn van zijn voorganger bedroeg de inflatie 80%. Het werkloosheidspercentage schommelde rond de 12,5%. Hij gokte opnieuw op de economische tactieken die hij gebruikte toen hij gouverneur van Californië was.

• In 1981 overleefde hij een moordaanslag

Op 30 maart 1981 werd Reagan vermoord. Hij is in het gezelschap van zijn perssecretaris, James Brady; Washington-politieagent Thomas Delahanty en agent van de geheime dienst Tim McCarthy. De moordenaar, John Hinckley Jr., richtte zich op de president in het Washington Hilton Hotel. De president werd met spoed naar het George Washington University Hospital gebracht. Hulpdiensten voeren een verkenningsoperatie uit. Gelukkig hield president Reagan stand en werd hij op 11 april ontslagen. Dit maakt hem de eerste Amerikaanse president die een moordaanslag overleeft. Reagans publieke goedkeuringsscore stijgt dankzij de moordaanslag.

• Ronald Reagan gaf op beslissende wijze toestemming voor de staking van de professionele luchtverkeersleiders van 1981.

In augustus 1981 besloot de Professional Air Traffic Controllers Organization (PATCO) hun gereedschap neer te leggen uit protest tegen de slechte serviceomstandigheden en lange werkuren. Gezien het feit dat federale wetten overheidspersoneel verbieden te staken, neemt Reagan een gedurfd besluit. Hij stelt hen een ultimatum van 48 uur. De meerderheid van de stakende arbeiders was de president ongehoorzaam en weigerde zich op het werk te melden.

Nadat het ultimatum was verstreken, ontsloeg Reagan op 5 augustus 1981 11 federale luchtverkeersleiders. De arbeiders werden levenslang uitgesloten van het zoeken naar enig federaal werk. De president stuurt vervolgens toezichthouders en militair personeel om tijdelijk het gat op te vullen dat door de stakende arbeiders is ontstaan. Deze drastische stap van Reagan schokte de Amerikaanse vakbonden, vooral de federale werknemers.

• Toenemende druk op de Sovjet-Unie

Vóór de inauguratie van Reagan werd het Amerikaanse buitenlandse beleid ten aanzien van de Sovjet-Unie vaak 'ontspanning' genoemd. Dit betekende dat zowel de VS als de USSR de spanningen niet wilden laten escaleren. De regering-Reagan benaderde de Sovjet-Unie echter heel anders. Reagan was van mening dat de Verenigde Staten, in plaats van passief te zijn, een agressieve militaire en economische aanpak moesten volgen. Hij stelde zichzelf als hoofddoel het elimineren van de brandpunten van communistische bewegingen in Latijns-Amerika, Azië en Afrika. Door anticommunisten in deze delen van de wereld te steunen, begon Reagan geleidelijk de Sovjet-Unie te isoleren.

De Sovjets worden geconfronteerd met hevig verzet van guerrillastrijders in Afghanistan. Reagan bood alle steun die deze strijders (Mujahideen) nodig hadden om de invasie van de Sovjet-Unie het hoofd te bieden.

• Strategisch Defensie-initiatief (SDI) gelanceerd

Als onderdeel van zijn agressieve houding tegen de Sovjet-Unie introduceerde Reagan het Strategic Defense Initiative om de VS een voordeel te geven ten opzichte van de Sovjet-Unie. Hij was het nooit eens met het paradigma van ‘wederzijds verzekerde vernietiging’. De IRD begon in 1983 met als voornaamste doel het onderscheppen en vernietigen van kernraketten die op de Verenigde Staten waren gericht. IRD symboliseert een scherpe verschuiving van offensieve capaciteiten naar meer defensieve bekwaamheid. Het maakte de meeste bestaande kernwapens van de Sovjet-Unie onbruikbaar tegen de VS.

Kort nadat de SDI was ingevoerd, ging de Sovjet-Unie met tegenzin aan de onderhandelingstafel zitten. Van 1985 tot 1988 hielden Sovjetleider Michail Gorbatsjov en Reagan in totaal vier topbijeenkomsten. De SDI heeft Gorbatsjov met succes tot onderhandelingen overgezet. De twee supermachten van de wereld – de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie – ondertekenden uiteindelijk in december 1987 het Intermediate-Range Nuclear Forces (INF)-verdrag. Het verdrag vereiste dat alle nucleaire en conventionele raketten voor de korte en middellange afstand werden vernietigd. Als gevolg van het verdrag werden in totaal 2692 raketten vernietigd.

• Het nemen van een harde lijn tegen de Sovjet-Unie leidde tot de ineenstorting van de USSR.

De Sovjet-Unie besloot, misschien in een poging haar economie open te stellen, dat de tijd was aangebroken om een ​​nieuw tijdperk in te gaan. Hun vorige staatssysteem was te overbelast. De vakbond viel uit zichzelf uiteen. tot overmaat van ramp waren de internationale olieprijzen zo laag dat dit betekende dat de Sovjets niet zoveel geld uit de olieverkoop haalden. Voordat Reagan zijn ambt neerlegde, zorgde hij ervoor dat de Sovjet-Unie het moeilijk zou krijgen om uit haar hachelijke situatie te komen. Een jaar na zijn vertrek, op 26 december 1939, stortte de USSR in. Bovendien wilden veel Oost-Europese landen zich terugtrekken uit de USSR. sommige historici geloven dat de USSR al op de been was. Het enige dat Reagan hoefde te doen was de Sovjet-Unie een klein duwtje in de rug geven om in te storten - net zoals de Berlijnse Muur tien maanden na het vertrek van Reagan instortte.

• Hij is verantwoordelijk voor de deregulering van de Amerikaanse economie

Hij begon de economie te dereguleren. In wat later 'Reagannomics' zou worden genoemd, introduceerde Reagan snel belastingverlagingen (de federale inkomstenbelasting) met behulp van de Tax Recovery Act van 1981. Zijn doorsijpelende economische beleid was erop gericht verdere groei te stimuleren door het scheppen van banen. Er gingen zelfs geruchten dat hij de VS terug wilde brengen naar de gouden standaard. Bovendien heeft president Reagan de overheidsuitgaven verlaagd. Tijdens zijn eerste termijn verhoogde hij de militaire uitgaven echter met ongeveer 40%. Hij was van mening dat economische rechten aan de staten moesten worden teruggegeven. Daarbij moedigde hij veel publiek-private partnerschappen aan in vrijwel alle aspecten van de Amerikaanse economie. Tijdens zijn ambtstermijn verscheen de Tax Fairness and Fiscal Responsibility Act van 1982 (TERRA).

Toen Reagan aantrad piekte de werkloosheid op ongeveer 10,8% – hoger dan ooit sinds de Grote Depressie. Maar naarmate zijn presidentschap vorderde, begon het werkloosheidscijfer te dalen. Tegen het einde van zijn tweede termijn had Reagan met succes 16 miljoen nieuwe banen gecreëerd. Lage marginale belastingtarieven hielpen de investeringen te stimuleren, wat op zijn beurt de werkgelegenheidscreatie stimuleerde. De inflatie in de VS daalde van 7,5% naar 5,4%. De groei van het bbp (bruto binnenlands product) bedroeg ongeveer 3,4%. In 1983 kende de VS bijvoorbeeld een geweldige groei van ongeveer 8,6%.

De prestaties van Ronald Reagan tijdens zijn tweede presidentiële termijn (1984-1988)

Dankzij indrukwekkende cijfers zoals hierboven kon Reagan herverkiezing veiligstellen bij de presidentsverkiezingen van 1984. Hij behaalde 524 van de 538 stemmen – de hoogste overwinning in de Amerikaanse geschiedenis. Wat de verkiezingsstemmen betreft: Reagan won 58,8%, terwijl zijn tegenstander Walter Mondale 40,6% ontving. Reagan's 97,6% van de kiesmannen betekent dat hij het record heeft als president die de meeste kiesmannen in de Amerikaanse geschiedenis heeft gekregen.

Met 73 jaar en 349 dagen is Reagan de oudste persoon die de presidentiële eed heeft afgelegd. Zijn inauguratieceremonie vond plaats op 20 januari 1985.

Zijn tweede termijn als president is vergelijkbaar met zijn eerste termijn. Hij voert echter de oorlog tegen drugsgebruik en -handel op. Reagan maakte ongeveer 1,7 miljard dollar vrij om de wijdverbreide drugsdreiging op scholen en op de werkplek te bestrijden. Hij werd vergezeld door zijn vrouw, Nancy Reagan. De campagne van laatstgenoemde met slogans als 'Zeg gewoon nee' bleek zeer effectief. Er werd geld beschikbaar gesteld voor verschillende revalidatiecentra. De first lady, Nancy Reagan, toerde door ongeveer 65 steden in 33 staten. Reagan's oorlog tegen drugs kreeg echter te maken met enige kritiek van het maatschappelijk middenveld vanwege de neiging om ongepast geweld te gebruiken. Er werden verplichte minimumstraffen ingevoerd als afschrikmiddel voor sommige drugsgerelateerde misdrijven. Critici voerden aan dat wetshandhavingsinstanties hun inspanningen beïnvloedden door zich te veel te richten op minderheden, met name Afro-Amerikanen.

Tijdens Reagan's tweede termijn ondertekende hij de Immigration Reform and Control Act van 1986. De wet maakte het tot een federale misdaad om willens en wetens illegale immigranten in dienst te nemen. Met deze wet slaagde Reagan erin amnestie te verlenen aan ruim drie miljoen illegale immigranten die vóór 3 januari 1 onafgebroken in de VS hadden gewoond.

Pensioen en leven na de politiek

Na het einde van zijn presidentschap trok Reagan zich terug in de residentie Bel Air, die hij en Nancy kochten. Het echtpaar brengt af en toe tijd door op de Reagan Ranch in Santa Barbara.

In juni 1989 kende de Britse monarch, koningin Elizabeth II, hem een ​​ere-ridderschap toe: het Ridder Grootkruis in de Orde van het Bath (GCB).

Het is nogal triest dat hij tijdens zijn pensionering werd getroffen door de ziekte van Alzheimer. In 1994 werd bij hem deze ziekte vastgesteld. Kort na de diagnose begon Reagan zijn publieke optredens te beperken. Er gingen zelfs geruchten dat de ziekte begon lang voordat hij in 1988 zijn ambt verliet.

De ziekte eiste een zware tol van Reagan. Dit weerhield hem er echter niet van om verschillende publieke optredens te geven op republikeinse bijeenkomsten en prijsuitreikingen. De meest opvallende van deze prijsuitreikingen vond plaats toen George W. Bush hem in 1993 de Presidential Medal of Freedom overhandigde.

Zijn laatste grote publieke optredens waren op 27 april 1994, tijdens de begrafenis van voormalig president Richard Nixon.

De dood van Ronald Reagan

Op 5 juni 2004 stierf Ronald Wilson Reagan – de 40e president van de Verenigde Staten – in zijn huis in Bel Air, Los Angeles. Hij is 93 jaar oud. De doodsoorzaak was longontsteking. Artsen zeggen dat de ziekte van Alzheimer waaraan hij leed het voor hem moeilijk maakte om goed te herstellen. Zes dagen na zijn dood riep president George W. Bush 11 juni uit tot een dag van nationale rouw. Ongeveer 100 mensen kwamen zijn kist bekijken in de Ronald Reagan Presidential Library.

Beroemde citaten