Indusrivier: 12 zeer belangrijke feiten

De rivier de Indus wordt algemeen beschouwd als een rivier van uitzonderlijke waarde voor drie zeer dichtbevolkte Aziatische landen: China, Pakistan en India. Beginnend bij het Manasarovar-meer op het Tibetaanse plateau, China, slingert de Indus-rivier door India, Afghanistan en baant zich vervolgens een weg naar Pakistan.

Snelle feiten over de rivier de Indus

Landen: China, India, Pakistan en Afghanistan

bron: Tibetaans Plateau (Zuidwest-Tibet, nabij Mapam Lake)

Andere namen: Sindhu, Mehran, Sindhi Sindhu, Sindhu Nadi (in het Hindi) en Daryā-e Sindh (in Urdu).

Mond: Arabische Zee, nabij Karachi, Sindh, Pakistan

Belangrijkste zijrivieren: Zanskar en Panjnad

Verdeling van de rivier de Indus (in procent): Pakistan – 47%, India – 39%, China – 8% en Afghanistan – 6%.

Lengte: Ongeveer 2 mijl (000 km)

Afwateringsgebied: 450 vierkante mijl (000 vierkante kilometer)

Jaarlijkse afschrijving: 58 kubieke mijl (243 kubieke kilometer)

Dossier: De langste rivier in Pakistan; het stroomgebied is tweemaal dat van de Nijl in Egypte en driemaal het gezamenlijke stroomgebied van de rivieren de Tigris en de Eufraat

Titel in Pakistan: Nationale rivier van Pakistan

Historisch voordeel: beslissend tijdens de beschaving in de Indusvallei

Huidig ​​voordeel: Het komt tegemoet aan de irrigatie- en visserijbehoeften van landen als India, Pakistan en Afghanistan.

De Indusrivier speelt een zeer belangrijke rol in de levens van meer dan 300 miljoen inwoners in het stroomgebied van de Indus. In Pakistan bijvoorbeeld heeft de Indus het record van langste rivier in Pakistan, wat enorme economische en religieuze voordelen biedt voor de nederzettingen langs het pad van de rivier. Om de rivier beter te leren kennen, zijn hier 12 zeer belangrijke feiten over de Indusrivier:

De bron is terug te voeren op Tibet

Vanaf een hoogte van ongeveer 5500 meter begint de Indusrivier in de regio van het Tibetaanse Plateau te stromen. Daarna stroomt het ongeveer 320 km. noordwesten in de regio Kasjmir. Vanuit Kasjmir baant de rivier zich een weg naar Ladakh, een regio nabij Gilgit-Baltistan in Pakistan. Eenmaal binnen Pakistan versmelt de Indus-rivier met de Zanskar-rivier en stroomt vervolgens ongeveer 150 kilometer naar het door Pakistan gecontroleerde deel van de regio Kasjmir. Daar komt de rivier de Shock in contact met de Indus. De Indus wordt vervolgens vergezeld door de Shigar, Gilgit, Astor, Kabul en talrijke andere kleinere rivieren en zijrivieren. De Indusrivier mondt uiteindelijk uit in de Arabische Zee nabij de havenstad Karachi, Sindh, Pakistan.

De Indusrivier breidt zich uit naar de Punjab-vlakte

De vlakte in de Punjab, een gebied tussen Pakistan en India, is de oorzaak van de verbreding van de Indusrivier. In de Punjab-vlakte wordt de Indus samengevoegd en verbreed door vijf zeer belangrijke Punjab-rivieren: Jhelum, Ravi, Beas, Chenab en Sutlej. Deze vijf rivieren vormen samen de zijrivier Panjnad. De verbrede Indusrivier stroomt vervolgens stroomafwaarts en vormt de Indusrivierdelta, die een oppervlakte heeft van ongeveer 41 vierkante kilometer (440 vierkante mijl).

Ongeveer 300 miljoen mensen wonen in het stroomgebied van de Indus

De Indusrivier, die een totale oppervlakte heeft van ongeveer 1,12 miljoen vierkante kilometer, is van levensbelang voor landen als China, India, Pakistan en Afghanistan.

In China beslaat het stroomgebied van de Indus bijvoorbeeld ongeveer 1% van het grondgebied van het land. In Pakistan is het cijfer echter nog onthutsender: het beslaat 65% van het grondgebied van het land. Het bekken beslaat ongeveer 14% van het grondgebied van India.

Wat de verdeling van het stroomgebied van de Indus betreft, hebben Pakistan en India respectievelijk 47% en 39% van de totale oppervlakte. China en Afghanistan zijn goed voor 8% en 6% van de 1,12 miljoen vierkante kilometer van het stroomgebied van de Indus.

En als alle mensen die momenteel in het stroomgebied van de Indus wonen bij elkaar opgeteld zouden worden, zou het aantal ongeveer 300 miljoen inwoners bedragen.

De rivier is sterk afhankelijk van gletsjers

Gletsjers in de bergketens zijn de belangrijkste bron van veel van de rivieren die uitmonden in de Indusrivier. Als gevolg hiervan komt er tijdens het winterseizoen (dat wil zeggen van december tot februari) aanzienlijk minder water de Indusrivier binnen, simpelweg omdat veel van deze gletsjers niet in deze rivieren uitmonden. Veel van deze gletsjers bevinden zich in de bergketens Karakoram, Hindu Kush en Himalaya. Tijdens de zomermaanden (vooral juli en augustus) veroorzaakt de stijging van het waterpeil van de Indus echter nogal wat overstromingen in de omliggende gebieden. Deze stijging van het niveau van de Indus is voornamelijk te wijten aan de moessonregens die gewoonlijk tussen juli en september plaatsvinden.

De afgelopen halve eeuw hebben smeltende gletsjers in de Himalaya en Kasjmir, evenals ongecontroleerde irrigatie- en hydro-elektrische projecten, bijgedragen aan een vermindering van de stroom en stroom van de Indusrivier.

De Boven-Indus kan bogen op een jaarlijks transport van ongeveer 26,5 kubieke kilometer

Er wordt geschat dat alleen al de bovenloop van de Indus in de Himalaya ongeveer 26,5 kubieke kilometer water vervoert. Met deze hoeveelheid is de bovenste Indus verantwoordelijk voor bijna de helft van al het water in de Indusrivier. Dit is veel meer dan het totale bedrag dat door de rivieren Jhelum en Chneb in Punjab wordt vervoerd.

Neerslag varieert tussen 5 en 20 inch

De jaarlijkse regenval in het Indusriviergebied varieert van 5 tot 20 inch. De regio wordt beschouwd als een van de droogste plaatsen in het gebied. Plaatsen in de buurt van de bergen in Pakistan, maar ook andere plaatsen in de bovenloop van de Indus, krijgen echter voldoende regenval, soms in de vorm van sneeuw. In het noordwestelijke deel van het land varieert de neerslag in de winter tussen 4 en 8 centimeter.

De Indus is de afgelopen zeven eeuwen veranderd

Deskundigen zijn van mening dat de Indus, die vanuit het zuiden van Punjab de zee in stroomt, behoorlijk is opgeschoven. De beweging verliep in westelijke richting. En dit is niet de enige plaats waar de stroming van de Indusrivier is verschoven. Uit onderzoek blijkt dat alleen al in het noorden van Sindh de rivier de Indus de afgelopen zeven eeuwen zo’n 10 tot 20 kilometer naar het westen is opgeschoven. Het is niet duidelijk wat deze veranderingen in de loop van de Indus-rivier feitelijk heeft veroorzaakt.

De naam komt uit het Sanskriet

De betekenis van de naam 'Indus' is terug te voeren op de naam 'Sindhu', een oude Sanskrietnaam die in het oude India werd gebruikt. Sindhu betekent 'een grote watermassa, zee of oceaan'.

Voor zover het de oude Perzen betrof, heette de rivier "Indus", wat later "Indos" werd in het Grieks. Uiteindelijk kozen de Romeinen deze naam en noemden het "Indus".

Het is van de naam van de rivier - "Indus" - waar de naam van het huidige land India vandaan komt. Dit toont ons het historische belang van de rivier de Indus voor het Indiase subcontinent.

Bovendien was de Indusrivier het levensbloed van talloze gemeenschappen die leefden tijdens de beschaving van de Indusvallei.

De rivier de Indus gaf aanleiding tot de beschaving van de Indusvallei

In termen van de impact die het op de wereld heeft gehad, wordt de beschaving van de Indusvallei (INC) vaak in de elitecategorie van de grootste beschavingen in de menselijke geschiedenis geplaatst. En net als de Egyptische en Mesopotamische beschavingen, die werden aangedreven door respectievelijk de Nijl en de Tigris en de Eufraat, putte de beschaving in de Indusvallei haar kracht uit de Indusrivier.

De beschaving van de Indusvallei, gewoonlijk de Harappan-beschaving genoemd, bleef zich ontwikkelen dankzij de stroomgebieden van de rivieren Indus en Ghaggar-Hakra, gelegen op het grondgebied van Pakistan, India en Afghanistan. Op zijn hoogtepunt besloeg de beschaving van de Indusvallei een gebied zo groot als bijna heel West-Europa. Uit onderzoek blijkt dat de beschaving niet alleen groots was, maar ook oud: ze begon al in 8000 voor Christus. Op deze leeftijd beginnen de Egyptische en Mesopotamische beschavingen er modern uit te zien vergeleken met de tijd van de beschaving in de Indusvallei.

Tussen 2000 voor Christus en 1900 voor Christus wordt de IVC in verval gezien. Rond 1800 voor Christus verdween de eens zo grote Aziatische beschaving van de aardbodem. Deskundigen hebben verschillende theorieën bedacht die grenzen aan klimaatverandering en een verandering in de aard van culturen om te verklaren hoe een beschaving zo groot als de IVC in verval raakte.

Het Induswaterverdrag van 1960 bewaart de vrede tussen de landen

Op 19 september 1960 ondertekenden de Indiase premier Pandit Jawaharlal Nehru en de Pakistaanse president Ayub Khan het Induswaterverdrag. Het verdrag, tot stand gebracht door de Wereldbank, was noodzakelijk gezien de spanningen die toenamen na de opdeling van Brits-Indië in Pakistan en India in 1947. Voordat het verdrag werd ondertekend, ontstond er een geschil tussen Pakistan en India over de hoeveelheid water die moest worden gegeven. aan elk van de partijen.

De meningsverschillen hadden vooral betrekking op het irrigatiesysteem – Bari Doab en Sutlej Valley. Het irrigatiesysteem ligt tussen de twee landen in, waardoor het aandeel van Pakistan in het water uit de rivier sinds de opdeling in 1947 aanzienlijk is afgenomen. Daarom moest de Wereldbank ingrijpen om het probleem op te lossen. Zo werd in 1960 het Induswaterverdrag geboren.

Volgens de rechten op het delen van water onder het verdrag kreeg Pakistan de drie westelijke rivieren van het Indusbekken: de Indus, de Jhelum en de Chenab. De Indianen hadden recht op de waterstromen uit de drie oostelijke rivieren: Ravi, Beas en Sutlej.

In de loop der jaren zijn er echter sporadisch conflicten en beschuldigingen ontstaan ​​tussen de twee landen, die heen en weer over de rivier worden gegooid. In 2018 heeft Pakistan bijvoorbeeld een verzoek aan India gedaan om een ​​excursie te ondernemen naar enkele van de projecten die plaatsvinden in het Indiase deel van het stroomgebied van de Indus. Pakistan heeft lang betoogd dat de Indiase hydro-elektrische projecten Pakal Dul en Dolna, gelegen in respectievelijk Kalnai en Jammu en Kasjmir, het Indusrivierverdrag uit 1960 schenden. India daarentegen is van mening dat deze projecten binnen haar rechten vallen.

Het levert een enorme bijdrage aan de economie van de regio

Net als het belang van de rivier de Indus voor de beschaving in de Indusvallei, is de Islamitische Republiek Pakistan momenteel voor ongeveer 80% van haar waterbehoefte in de landbouwsector sterk afhankelijk van de rivier de Indus en haar zijrivieren. De rivier is zo'n belangrijk onderdeel van de Pakistaanse economie. Het land is ervan afhankelijk voor zijn behoeften op het gebied van irrigatie, visserij en waterkrachtopwekking. Op landbouwgebied heeft de Pakistaanse provincie Punjab de status van de bron van de natie vanwege de uiterst belangrijke irrigatiesystemen die langs de Indusrivier zijn aangelegd. In Karachi is bijvoorbeeld een grote vissershaven gebouwd bij de haven van Karachi.

In feite is Pakistan niet het enige land dat de Indusrivier gebruikt om miljoenen hectaren landbouwgrond te irrigeren; India en Afghanistan gebruiken de rivier op een vergelijkbare manier. In alle drie de landen blijft de rivier het levensbloed van enkele duizenden gemeenschappen in het Indusbekken. De bevolking van deze gemeenschappen bedraagt ​​ongeveer 3 miljoen mensen.

De Indusrivier staat onder enorme druk

Een ander heel belangrijk feit over de Indusrivier is het volgende: De rivier lijkt het point of no return te hebben bereikt als gevolg van de extreme druk van menselijke activiteiten in de afgelopen halve eeuw of langer. Neem het voorbeeld van de katoenproductie in zowel Pakistan als India. Deze twee landen zorgen samen voor een aanzienlijk deel van het katoenaanbod in de wereld. En zonder de rivier de Indus zouden deze katoenplantages (en dus de textielindustrie) niet bestaan. Vanuit economisch oogpunt klinkt dit misschien goed, maar de enorme druk die de katoenindustrieën van deze twee landen uitoefenen op de Indusrivier is zeer tastbaar.

De groeiende bevolking van de regio en de klimaatverandering zijn slechts enkele van de vele uitdagingen waarmee de Indusrivier dagelijks te maken heeft. De rivier, die al duizenden jaren bestaat, lijkt dus een omslagpunt te bereiken waarop conflicten tussen landen in de regio over wie wat uit de rivier haalt, uit de hand kunnen lopen.

FEITEN CONTROLEREN: Bij worldhistoryedu.com streven we naar maximale nauwkeurigheid en objectiviteit. Maar als je iets tegenkomt dat er niet goed uitziet, laat dan gerust een reactie hieronder achter.