Ankh-symbool: geschiedenis van oorsprong, betekenis, kracht en betekenis
[Ad_1]
Voor de oude Egyptenaren vertegenwoordigde het symbool het eeuwige leven en onsterfelijkheid
Het symbool van de enkel was overal aanwezig in het leven van de oude Egyptenaren, omdat het vaak werd gebruikt tijdens religieuze rituelen en begrafenisceremonies. Er wordt ook gezegd dat Egyptische heersers in verschillende aspecten van hun leven en gebied op dit symbool vertrouwden, of het nu gaat om sociale, culturele, religieuze of recreatieve activiteiten.
Wat is de betekenis en geschiedenis van de oorsprong van het enkelsymbool, het bekendste symbool van het oude Egypte? En welke thema's van de oude Egyptische samenleving beeldden de typische enkelbandjes uit? Wereldgeschiedenis Edu gaat kort in op de geschiedenis en betekenis van het enkelsymbool.
Betekenis van ankh символ
Oud Egyptisch hiëroglifisch symbool, het symbool enkel werd beschouwd als de belichaming van het leven. Dit verklaart waarom het symbool soms de ‘sleutel van het leven’ wordt genoemd.
Hoe beroemd hij was ankh?
Oude Egyptische ramgod Banebjedet met sceptercombinatie е и djed met het enkelsymbool
Samen met djed (symbool van stabiliteit) en е scepter (een symbool van koninklijk gezag), het enkelsymbool behoort tot de beroemdste oude Egyptische symbolen. Aangenomen wordt dat dit symbool doet denken aan het idee van leven en levensonderhoud. Het verwijst niet alleen naar het rijk van de levenden, maar wordt ook gebruikt als symbool van het eeuwige leven en het zalige hiernamaals. In de oude Egyptische religie was de dood niet het einde, omdat men geloofde dat de ziel van de doden een reis maakte van de kant van de levenden naar het hiernamaals. Als gevolg hiervan bekleedde het symbool een zeer belangrijke plaats in de harten van de oude Egyptenaren.
Gebruik
Het symbool van de enkel werd beschouwd als een belofte aan de goden van eeuwig leven na de dood | Afbeelding: De god Horus met het valkhoofd biedt leven (d.w.z. het enkelsymbool) aan Ramses II.
De oude Egyptenaren gebruikten het enkelsymbool in schriften en in veel kunstwerken, omdat het het woord ‘leven’ vertegenwoordigde. In sommige gevallen werd het echter schriftelijk gebruikt om woorden als "zon", "lucht" of "water" weer te geven.
Als symbool van het eeuwige leven en onsterfelijkheid werd de ankh meestal afgebeeld op de muren van tempels, sarcofagen, graven van farao's en andere oude Egyptische religieuze structuren. Door de enkel in de sarcofagen te plaatsen, kon de overledene weer tot leven komen en een gelukkig leven leiden in het hiernamaals.
Op ankh en de zon
Voor de oude Egyptenaren was de zon de drager van het leven en de levenskracht die alles in de kosmos in stand hield. Dit verklaart waarom veel oude Egyptische goden meestal met een enkel werden afgebeeld. Iedereen die de enkel vasthield, werd verondersteld toegang te hebben tot de oorsprong van het leven en het bestaan.
De Anca-symbolen riepen ook het concept van dualiteit op – mannelijk en vrouwelijk; aarde en lucht; zon en maan, om zo te zeggen. De roterende bovenkant symboliseerde het eeuwige leven dat alle levende mensen na hun dood te wachten stond.
Oorsprong en mythen
Hoewel de oorsprong van het enkelsymbool enigszins onduidelijk blijft, beweren sommige egyptologen dat het waarschijnlijk afkomstig is van de ‘knoop van Isis’ (ook bekend als tjet/tyet) – een symbool van bescherming en vruchtbaarheid.
Het eerste bekende gebruik van het enkelsymbool dateert uit de tijd van de Eerste Dynastie van Egypte (ca. 2900 v.Chr.). Het is echter niet bekend welke concepten het symbool toen vertegenwoordigde.
Het enkelsymbool, of in sommige gevallen de enkel en djed, zijn gegraveerd op sarcofagen, tekeningen op de muren van graven, beelden en obelisken.
Dat was de populariteit van de enkel, een symbool dat dateert uit de late 4e eeuwth millennium voor Christus dat de vroege christenen het rond 4 hebben aangepastth eeuw na Christus.
Vanwege hun overtuiging dat de zon de belichaming was van zonnegoden als Ra en Amon, associeerden de Egyptenaren het symbool vaak met de zon.
Oude Egyptenaar enkel, ook bekend als de "bron van het leven" of de "sleutel van de Nijl". - het symboliseerde zowel het leven in het land van de levenden als het eeuwige leven in het hiernamaals.
Veel van de oude Egyptische goden werden afgebeeld met enkelbanden, vooral Isis, de godin van de vruchtbaarheid, genezing en het moederschap.
Waarde
Het symbool van de enkel nam daarin een zeer belangrijke plaats in oude Egyptenaaren religie en het dagelijks leven. Het riep niet alleen het idee van het leven op, maar werd soms ook geassocieerd met de begrippen dood, liefde en macht. Oude Egyptische goden en godinnen werden bijvoorbeeld vaak afgebeeld met dit symbool om de enorme macht te demonstreren die zij uitoefenden, niet alleen in het land van de levenden maar ook in het hiernamaals.
Bovendien werden oude Egyptische heersers vaak afgebeeld met het symbool, een uitdrukking van de macht die zij over het land hadden.
De ankh – het Egyptische hiëroglifische symbool voor het leven – stond ook bekend als het symbool van de ‘levensadem’ die de goden aan de mens gaven
Andere interessante feiten over de enkel
In andere naburige culturen in de regio wordt de enkel gezien als een decoratief symbool.
Vroege Koptische christenen pasten het enkelsymbool aan crux ansata, dat uiteindelijk een variant van het christelijke kruis werd.
Afgezien van Egyptische goden en farao's werd zeer zelden een oude Egyptenaar afgebeeld met het enkelsymbool. Men geloofde dat dit symbool het bezit was van de goden en hun fysieke manifestaties: de Egyptische farao's. Men geloofde dat deze twee groepen de macht hadden om leven te schenken.
[Ad_2]
