7 coole weetjes over de Hunnen

West-Europeanen hebben de Hunnen waarschijnlijk niet genoeg recht gedaan door hen simpelweg af te schilderen als barbaarse nomaden die steden verwoestten en plunderden. Recente ontdekkingen laten zien dat de Hunnen meer inhielden dan deze beschrijvingen. Er zijn ook verschillende verhalen over hun ware oorsprong. Sommige historici geloven dat de reis van de Hunnen in het oosten begon, rond de Hunnu-stammen. Anderen beweren dat de Hunnen uit Centraal-Azië kwamen, rond het huidige Kazachstan.

Met deze verschillende meningen over de geschiedenis van de Hunnen kan worden aangenomen dat ze veel geavanceerder waren dan gewone barbaarse nomaden. Als deze bekwame ruiters niet zo georganiseerd waren geweest, zowel mentaal als fysiek, zouden ze tussen de 4e en 5e eeuw na Christus niet zo'n prominente plaats hebben verworven in Europa.

Worldhistoryedu.com presenteert zeven geweldige feiten over de Hun-cultuur en hun verschillende militaire exploits van Centraal-Azië tot Europa.

1. De Hunnen hadden een zeer welvarend sociaal en economisch systeem

De Hunnen waren geen gewone hordes stammen die rondrenden en alles stalen wat ze maar konden vinden. Het was een goed gestructureerde groep stammen met een duidelijke commandostructuur. Hoewel er veel stammen waren die de Hunnen vormden, konden ze zeer efficiënt werken aan de uitbreiding van hun territorium. Oorspronkelijk zijn ze misschien begonnen als duidelijke nomaden, die van de ene plaats naar de andere trokken. Maar tegen de tijd dat leiders als Ruga en Octar op het toneel verschenen, begonnen de Hunnen cultureel en economisch al vooruitgang te boeken.

Het gebeurde vaak dat nadat een bloeiende stad bezweken was voor de macht van de Hun, de leiding van de Hunnen snel de cultuur en de mensen van de stad in zich opnam. Dit maakte een snellere technologieoverdracht mogelijk. De Hunnen profiteerden enorm, niet alleen economisch, van verschillende Germaanse bevolkingsgroepen.

Ze creëren huizen die niet verschillen van de zogenaamde ‘beschaafde’ huizen in het Westen en het Oosten Romeinse rijk. De hele sociaal-economische ontwikkeling van de Hunnen werd gevoed door enorme sommen belastingen die de omringende rijken hen betaalden. Ruga en zijn opvolgers Attila en Bleda ontvingen verschillende ponden goud uit plaatsen als Constantinopel tot aan de Galliërs in het noorden.

2. Ze vertrouwden niet alleen op barbaarse militaire tactieken

De Hunnen werden professioneel opgeleid in paardrijden en boogschieten.

Militair gezien waren hun wapens en tactieken veel geavanceerder dan die van hun vijanden. De Hunnen waren vakkundig opgeleide ruiters en boogschutters. De meeste van deze trainingen begonnen op vierjarige leeftijd. Als gevolg daarvan was de gemiddelde Hun, toen hij opgroeide, in sommige opzichten een superieure vechter dan wie dan ook in Europa.

Bovendien hebben de Hunnen op meesterlijke wijze hun rijkunst vervaardigd en geperfectioneerd. Het was niet alleen de snelheid van hun aanval die hun vijanden bang maakte. Dit was de aandacht die zij besteedden aan het plannen van hun aanvallen. Tegen hun tegenstanders in het West-Romeinse Rijk vielen de Hunnen zonder onderscheid aan als woeste demonen uit de hel. Dit is niet helemaal waar. De Hunnen hadden zeer slimme militaire generaals. Attila zag er bijvoorbeeld misschien afschuwelijk uit, maar zijn militaire inlichtingendienst wedijverde met de slimste generaal die Rome ooit kon voortbrengen.

3. Attila de Hun had meer hersens dan kracht

Attila de Hun

Attila zou zijn eigen broer Bleda hebben vermoord in een meedogenloze machtsstrijd. Er is echter geen historisch bewijs dat Attila deze moord heeft gepleegd. De oude Romeinen schilderden hem ook af als een verschrikkelijk monster dat handelde zonder na te denken. In hun ogen was hij een ruwe en gespierde leider. Attila was eigenlijk een vrij kleine man. Hij had een zeer formidabele fysieke verschijning. Historici geloven dat zijn hoofd ook behoorlijk groot was. Sommige van deze misvormingen worden door zichzelf veroorzaakt. Hij wilde strategisch weerzinwekkend lijken om een ​​psychologisch voordeel te behalen op zijn vijanden in de strijd.

Bovendien verfijnde Attila zijn vakmanschap in onderhandeling en militaire strategie. Op jonge leeftijd stelden zijn ooms hem bloot aan verschillende militaire bijeenkomsten en onderhandelingen tussen stammen. Hij gebruikte deze vaardigheden in zijn voordeel en eiste verschillende kisten met goud als eerbetoon van het Romeinse Rijk.

Attila was zo'n begaafd planner dat hij precies wist wanneer hij moest toeslaan. Hij zocht naar zwakke punten in de verdediging van zijn vijanden en gebruikte deze in zijn voordeel. En terwijl de barbaren om hem heen eindeloze oorlogen met elkaar voerden, maakte Attila ze de een na de ander zorgvuldig af. Alleen door Attila een ‘gesel van God’ te noemen, verminderde de hoeveelheid redenering die hij in het beheer van de zaken van de Hunnen stak.

4. Het aantal Hunnen was enorm overdreven

De Romeinen hebben het werkelijke aantal Hunnen misschien iets opgeblazen. Misschien deden ze dit als rechtvaardiging voor het aantal verliezen bij de Hunnen. Of misschien hadden ze het gewoon mis. De Hunnen waren niet de enige barbaren die het Romeinse Rijk binnenvielen. Het is mogelijk dat elk ongeluk langs de grens wordt gemarkeerd als een Hun-aanval. De Hunnen hadden zelden een numeriek voordeel ten opzichte van de samenlevingen die ze aanvielen. Wat de Hunnen misten, compenseerden de Hunnen met zorgvuldig geplande tactieken. Ze moeten genoten hebben van het idee dat hun vijanden hen ‘duivels uit de hel’ noemden.

5. De Hunnen hadden geen aanvoerroutes nodig om hun leger te bevoorraden

Attila de Hun zou zijn leger perfectioneren tot een leger dat dagen en weken zou kunnen werken zonder de noodzaak van rantsoenen. Ze zijn gewend om alles in de buurt op te eten. Paarden waren hun levensbloed (in zekere zin letterlijk). De Hunnen overleefden tijdens langere migraties van paardenvlees, melk en bloed.

6. Zelf toegebrachte littekens en verminkingen van het lichaam waren bijna de norm

De Hunnen vertoonden een eigenaardig gedrag. Ze werden beschouwd als relatief wanordelijke stammen. Bovendien was het bekend dat de Hunnen zichzelf vanaf jonge leeftijd verminkten.

Een andere zeer walgelijke praktijk van de Hunnen was de vervorming van de schedel. Craniale misvorming is de praktijk waarbij de vorm van de schedel tijdens de kindertijd verandert. Historici vragen zich al een tijdje af waarom de Hunnen precies schedelvervormingen beoefenden.

Wellicht om ze een imposante verschijning te geven op het slagveld. Misschien is het gewoon een religieus ritueel om boze geesten bij de geboorte af te weren.

7. Ze wonnen de mentale strijd voordat de eerste boog werd afgevuurd

Attila de Hun bracht tijdens zijn bewind de behendigheid en snelheid van zijn leger naar een geheel nieuw niveau. Bovendien verrasten de moed en pure dapperheid van de Hunnen hun tegenstanders. Al hun acties waren erop gericht een perfecte aanval te garanderen. Van de geluiden en liedjes die ze maakten tot hun fysiek misvormde schedels en verminkte lichamen: de Hunnen waren letterlijk de ergste nachtmerries van de steden die ze aanvielen.

Tactisch gezien waren de Hunnen veel beter. Hun vijanden raakten in paniek omdat de Hunnen altijd op een zeer chaotische manier aanvielen. Het was buitengewoon moeilijk om hun gevechtsformaties te achterhalen. Het verrassingselement was het grootste wapen in hun arsenaal. Bij verschillende gelegenheden hadden de Romeinen moeite met de georganiseerde manier waarop de Hunnen chaos op het slagveld creëerden. Dit is precies de reden waarom de grote Attila in zijn hele leven slechts één nederlaag heeft geleden.