Haile Selassie - Biografie, stamboom, prestaties, rastafari-religie en beroemde citaten

Hoogtepunten en belangrijke feiten over het leven, de regering, de prestaties en de kleurrijke erfenis van Haile Selassie I - een van de beroemdste en meest gerespecteerde heersers van Ethiopië van de moderne tijd.

Haile Selassie I: basisfeiten

Geboren: Lij Tafari Makonnen

Geboortedatum: 23 juli 1892

Geboorteplaats: nabij Harer, Ethiopië

Sterfdatum: 27 augustus 1975

Plaats van dood: Addis Abeba, Ethiopië

Oud: 83

Waarschijnlijke doodsoorzaak: Natuurlijke oorzaken

Begrafenis plaats: Holy Trinity Cathedral, Addis Abeba, Ethiopië

ouders: Ras Makonnen Wolde Mikael en Yeshimebet Ali

Echtgenoot: Menen Asfaw (getrouwd 1911)

Kinderen: 7, waaronder prinses Romanework, prinses Tenagnework, kroonprins Asfaw Wossen, prins Makonnen

Religie: Ethiopisch-Orthodoxe Kerk

Functies vóór zijn regering: Gevolmachtigd regent (1916-1928)

Kroning: 2 november 1930

Bestuur: 1930-1974

Titel: Zijne Keizerlijke Majesteit De koning der koningen van Ethiopië, een zegevierende leeuw uit de stam Juda, uitverkoren door God.

Huis: Sahle Selassie (Solomon-dynastie, Amhara-tak)

Opvolger: Kroonprins Asfau Vossen

Voorganger: Keizerin Zeuditu

Meest bekend vanwege: Modernisering van Ethiopië; Panafrikanistische opvattingen; mede-oprichter van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid (nu de Afrikaanse Unie)

Epitheta: De kracht van de Drie-eenheid; De koning der koningen (Negusa Nagast), Jah Jah Jah (van de Rastafari-beweging)

Andere titel: "Zijne Keizerlijke Majesteit, de Keizer van Ethiopië" ("Zijne Keizerlijke Majesteit, de Keizer van Ethiopië")Sa Majesté Imperiale, l'Empereur van Ethiopië).

Geboorte en vroege leven

Haile Selassie werd geboren in Ejersa Goro, een dorp in de provincie Harar, Ethiopië. Zijn ouders zijn Voizero Yeshimebet Ali Abba Jifar en Ras Makonnen Wolde Mikael. Zijn moeder, die uit de Amhara-stam kwam, was de dochter van Dejazmah Ali Abba Jifar, een vooraanstaand hoofd van de provincie Wollo. Zijn vader, een prominent lid van de Oromo-stam, is de kleinzoon van koning Sahle Selassie.

Zijn aanspraak op de troon komt voort uit het feit dat zijn grootmoeder van vaderskant – Woizero Tenagürk Sahle Selassie – de tante was van keizer Menelik II.

Selassie bracht het grootste deel van zijn jeugd thuisonderwijs door, bijles gegeven door Abba Samuel Wolde Kahin en Dr. Vitalien. Nadat hij de leeftijd van 13 jaar had bereikt, kreeg hij de titel van graaf - Dejazmach ("poortcommandant").

Na de dood van zijn vader in 1906 werd hij gouverneur van Selale. Een jaar later werd hij gouverneur van enkele districten in Sidamo.

Betekenis van zijn naam

Haile Selassie werd geboren als Ras Tafari Makonnen. Het woord Ras betekent "hoofd" of "prins" in het Amhaars. Hij wordt ook wel Lee Tafari Makonnen genoemd. In het Amhaars, Lijo betekent "kind" of "kleintje". De betekenis van Tafari is "een persoon die wordt gewaardeerd of gevreesd".

Huwelijk en kinderen

Op 19-jarige leeftijd trouwde hij met Menen Asfau, een prinses van de familie Ambassel en dochter van Jantirar van de familie Ambassel en Voizero Sehin Michael. Menen was ook de nicht van keizer Iyasu V (Lii Iyasu), de kleinzoon van keizer Menilek II.

Door Menen Asfau had Tafari Makonnen Haile Selassie zes kinderen: prinses Tenagework, kroonprins Asfau Vossen, prinses Zenebework, prinses Tsehai, prins Makonnen en prins Sahle Selassie.

Bij zijn eerste vrouw, Wisero Altaieh, had hij een dochter genaamd prinses Romanevork Haile Selassie, die tijdens de Tweede Wereldoorlog in gevangenschap stierf in Turijn, Italië.

Haile Selassie: Regency en vroege hervormingen

Na de dood van Menilek II in 1913 werd zijn kleinzoon Li Yasu tot keizer gekroond (keizer Iyasu V). Voordien diende Tafari Makonen de overleden keizer in verschillende hoedanigheden.

De regering van Luik Iyasu (van 1913 tot 1916) werd ontsierd door schandaal na schandaal. Hij werd er ook van beschuldigd de graven en hertogen in zijn hof slecht te hebben behandeld. Zijn bekering tot het islamitische geloof werd door invloedrijke hovelingen en prinsen gezien als een bedreiging voor de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk en het land als geheel. Dit zijn enkele van de redenen waarom keizer Iyasu in september 1916 werd gedwongen af ​​te treden, om plaats te maken voor zijn tante keizerin Zewditu om de troon te bestijgen.

Dankzij Tafari's zeer vooruitstrevende hervormingen als gouverneur gaven veel edelen aan het koninklijk hof, waaronder Habte Giorgis (de minister van Oorlog), er de voorkeur aan dat de kroon dicht bij Tafari lag. Hij krijgt de titel Ras (prins). Tafari werd ook verheven tot kroonprins en kroonprins.

Tijdens het bewind van keizerin Zewditu was hij in feite de feitelijke heerser, aangezien hij de functies van gevolmachtigd regent vervulde. In deze rol startte hij verschillende administratieve hervormingen. In de daaropvolgende jaren begon hij zijn enigszins achtergebleven land te moderniseren, waarbij hij zeer snel talrijke sociale, onderwijs- en economische hervormingen doorvoerde. Hij nam ook de moedige stap om de slavernij in het rijk geleidelijk te beëindigen.

In een poging een einde te maken aan het economisch imperialisme, legde hij het land de regel op dat elke onderneming in buitenlandse handen gedeeltelijk lokaal eigendom of inhoud moet hebben.

Op internationaal vlak werkte hij hard voor de toelating van Ethiopië tot de Volkenbond in 1923. Een jaar later bezocht hij verschillende landen in Europa en het Midden-Oosten, waaronder Frankrijk, Zweden, Zwitserland, België, Alexandrië en Jeruzalem.

Hemelvaart naar de troon

Als troonopvolger probeerde hij consequent zijn macht te consolideren en zich die van zijn tante, keizerin Zeuditu, toe te eigenen. Dit wordt duidelijk wanneer hij in Addis Abeba dejazmah Balcha Safo, gouverneur van de provincie Sidamo, terugroept. In de spanning die ontstond, verwijderde Tafari Balcha van zijn post. Vervolgens probeerden enkele hovelingen die loyaal waren aan de keizerin en Balcha Tafari omver te werpen. Dankzij de steun die hij kreeg van het leger en de politie van het land kon Tafari de oppositie-elementen in het koninklijk huis verpletteren.

Op 7 oktober 1928 eerde de keizerin hem met de titel gekruide wijn (Tsaar). Tafari's verheffing tot co-monarch maakte een aantal conservatieve elementen en de benoemingen van Menilik boos. Dit leidde tot een opstand van de echtgenoot van keizerin Zewditu – Ras Gugsa Vele – die met een groot leger tegen de Tafari marcheerde tijdens de Slag bij Anhem. De nederlaag en dood van Gugsa Vele in de strijd hielpen Tafari verder zijn greep op het rijk te consolideren. De keizerin, geschokt door de dood van haar echtgenoot, stierf in Addis Abeba.

Op 2 november 1930 werd Tafari tot keizer van Ethiopië gekroond.Neguse Negest ze-'Ityopp'ya) in de St. George's Cathedral in Addis Abeba. De kroningsceremonie van Tafari, die het koninklijk huis ongeveer $ 3 miljoen kostte, werd bijgewoond door functionarissen en vorsten van over de hele wereld. Tijdens de ceremonie kreeg hij de titel "Koning der koningen van Ethiopië". Tijdens een buitengewoon uitbundige ceremonie overhandigde de nieuwe keizer dure geschenken aan de gasten die de ceremonie bijwoonden.

De naam van het regentschap "Haile" betekent "Kracht van", een Selassie vertaalt als "drie-eenheid". Daarom betekent de naam van Haile Selassie "Drie-eenheidskracht".

De eerste geschreven grondwet van Ethiopië

Als keizer probeerde Haile Selassie snel leden van de oude garde te verwijderen die zich tegen zijn troonsbestijging verzetten. In een poging deze taak te vervullen, kwam hij op 16 juli 1931 met de eerste geschreven grondwet in de geschiedenis van Ethiopië. De grondwet creëerde ook een wetgevende macht met twee kamers, maar de uiteindelijke macht bleef stevig in handen van de keizer en de edelen.

Selassie hoopt dat de grondwet de weg zal vrijmaken voor de transitie van Ethiopië naar volledige democratie, waar het volk ambtenaren zal kunnen kiezen om het te regeren.

De grondwet helpt hem er ook voor te zorgen dat zijn nakomelingen de enige troonopvolging hebben. Deze daad van hem maakte de andere dynastieke prinsen boos.

Prestaties van keizer Haile Selassie

Tijdens zijn bewind transformeerde Ethiopië van een werkelijk achtergebleven land naar een land dat bijna 30 ton koffie exporteerde. Haile Selassie voerde veel hervormingen door die waren gemodelleerd naar westerse systemen. Hij investeerde veel in de sociale en economische infrastructuur, wat de verdere groei van het land stimuleerde.

Hij wordt gecrediteerd voor de modernisering van de modernisering van de grote steden in Ethiopië. Naast deze inspanningen investeerde hij zwaar in de politie en het leger van het land.

In een poging om de feodale macht van andere dynastieke prinsen te verminderen, introduceerde hij maatregelen om de feodale belastingen af ​​te schaffen. Redelijke vooruitgang geboekt bij deze belastinghervormingen, ondanks sterke tegenstand van de geestelijken en provinciale leiders van het land.

Keizer Haile Selassie floreerde en creëerde een sterk gecentraliseerde administratieve structuur met hem aan het roer. Op deze manier slaagde hij erin de bevoegdheden van de feodale leiders te verminderen. Hij verwijderde bijvoorbeeld ambtenaren van de lijst van feodale leiders en plaatste ze in een gecentraliseerd beloningssysteem.

Dankzij zijn inspanningen slaagde Ethiopië erin charterlid te worden van de Verenigde Naties. En in navolging van de geest van solidariteit en corporatisme op het Afrikaanse continent investeerde hij veel tijd in de dekolonisatie-inspanningen in Afrika.

Haile Selassie, een fervent panafrikanist, hielp bij de oprichting van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid (nu de Afrikaanse Unie), waarvan hij later de eerste en vijfde president was (25 mei 1963 - 17 juli 1964 en 5 november 1966 - 11 september). 1967] .

Keizer Haile Selassie deelde soortgelijke pan-Afrikaanse ideeën als die van de eerste president van Ghana, Kwame Nkrumah, en de Nigeriaanse Nnamdi Azikiwe. Selassie was een groot voorstander van het idee om een ​​Verenigde Staten van Afrika te creëren en promootte begin jaren zestig de oprichting van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid (nu bekend als de Afrikaanse Unie).

Een andere veelgeprezen prestatie van hem vond plaats in augustus 1942, toen hij de slavernij in het land officieel afschafte. De keizer vertrouwt ook op enkele buitenlandse adviseurs om de nodige directe buitenlandse investeringen naar het land te trekken.

De Italiaanse invasie van Ethiopië in 1935.

Na de dood van sultan Abba Jifar II van Jimma annexeerde Haile Selassie in 1932 het Jimma-sultanaat. Het groeiende belang van Ethiopië en zijn economie in de regio (Hoorn van Afrika) werd door de Italiaanse fascistische dictator Benito Mussolini gezien als een bedreiging voor de imperialistische macht van Italië. ambities. Italië wilde ook het koninkrijk Ethiopië binnenvallen om de nederlaag in de Eerste Italo-Abessijnse Oorlog (1895-1896) te compenseren.

Vóór de invasie van Italië in oktober 1935 mobiliseerde keizer Haile Selassie zijn troepen en vestigde zich in Desse in de provincie Volo.

Tijdens de eerste maanden van de gevechten slaagden de Ethiopiërs erin enig verzet te bieden, maar in mei 1936 stortte het in. De inferieure en slecht bewapende strijdkrachten van Ethiopië waren geen partij voor de Italianen. Naast zijn superieure wapens vernietigde Benito Mussolini de Ethiopische strijdkrachten met behulp van verboden chemische wapens. Keizer Haile Selassie en zijn gezin vluchtten naar Frans Somaliland en gingen vervolgens naar Jeruzalem. Hij liet zijn neef Ras Imru Haile Selassie verantwoordelijk voor de verdediging van Addis Abeba.

Ondanks zijn hartstochtelijke toespraak tot de Volkenbond in Genève op 30 juni 1936, waarin hij de wereldgemeenschap opriep om in te grijpen en een einde te maken aan het bloedbad in Ethiopië, legden maar heel weinig lidstaten van de Volkenbond sancties op aan Italië. Dit is het moment in de geschiedenis waarop de Liga laat zien wat een tandeloze organisatie het is. De toespraak van Haile Selassie inspireerde echter veel antifascistische voorstanders over de hele wereld.

De Italiaanse fascistische dictator Benito Mussolini vuurt chemische wapens af op de Ethiopiërs, waarbij enkele honderdduizenden mensen om het leven komen. Het Ethiopische leger werd volledig verslagen en keizer Selassie werd in mei 1936 tot ballingschap gedwongen.

Van 1936 tot 1941 creëerde Italië een imperium dat Eritrea, Italiaans Somaliland en Ethiopië omvatte en het Italiaans Oost-Afrika noemde.

Pas toen Italië zich in de Tweede Wereldoorlog bij de As-mogendheden voegde, kwamen de geallieerde machten Ethiopië te hulp. Het Verenigd Koninkrijk vormde een gezamenlijke strijdmacht die troepen uit zijn Afrikaanse koloniën en Zuid-Afrika omvatte. Op 5 mei 1941 dwongen Haile Selassie en de geallieerde troepen in de Hoorn van Afrika de Italianen met succes tot overgave.

De grondwet van 1955

De grondwet uit 1955 – de eerste geschreven grondwet in de geschiedenis van Ethiopië – hielp bij het opzetten van een systeem waarin leden van het lagerhuis van het parlement werden gekozen. Het Parlement had ook een zekere mate van controle over de belastingen en het toezicht op de ministers. De grondwet omvat inspanningen om een ​​onafhankelijke rechterlijke macht te creëren en de mensenrechten te bevorderen.

Ondanks deze lovenswaardige hervormingsinspanningen is Haile Selassie nog steeds een zeer machtig figuur, zowel politiek als economisch.

Verval en oppositie

Na de Tweede Wereldoorlog vormde Haile Selassie snel een nieuwe regering en ging verder waar hij was gebleven vóór het uitbreken van de oorlog.

Na aanhoudend lobbyen bij de internationale gemeenschap slaagde hij erin een resolutie van de Algemene Raad van de Verenigde Naties te verkrijgen die Eritrea en Ethiopië op 2 december 1950 toestond een federatie te vormen. Eritrea mocht zijn eigen grondwet hebben, terwijl Ethiopië controle kreeg over de financiën van Eritrea. defensie en buitenlands beleid.

In 1961 begonnen nationalistische elementen in Eritrea op te roepen tot onafhankelijkheid. De keizer reageerde door de federatie te ontbinden en het Eritrese parlement te sluiten.

Het verzet tegen zijn bewind groeit in de straten van Addis Abeba. Een groot deel van deze tegenstand komt van de studenten en sommige elementen van het leger.

De onvrede kwam voort uit de ontevredenheid van het publiek over zijn te grote afhankelijkheid van het leger, aristocraten en oligarchen. Velen klaagden over zijn zwakke landhervormingen, die volgens hen de armste delen van de samenleving verarmden.

Haile Selassie moest ook vechten tegen de hongersnood in Tigray van 1958, die het leven kostte aan meer dan 100 mensen.

Afzetting van keizer Selassie

Op 13 december 1960 was een staatsgreep door de keizerlijke garde (Kebur Zabanya) niet succesvol, omdat hij nog steeds enige steun genoot van het leger en de politie.

De zaden van de ontevredenheid beginnen echter wortel te schieten, nu Ethiopië zich fel gaat engageren met Eritrese opstandelingen en moslimherders die zich onderdrukt en gemarginaliseerd voelen. De keizer onderdrukte snel de onrust en herstelde de orde in Ethiopië.

De opstanden in Eritrea veroorzaken grote zorgen in Ethiopië. De problemen van het land worden nog verergerd door droogte en hongersnood in het noordelijke deel van het land, die het leven hebben geëist van tienduizenden mensen. In 1974 kwam een ​​klein aantal onderofficieren en senior sergeanten in opstand. Zelfs een stijging van de salarissen van het militair personeel met 33 procent kon hen er niet van weerhouden de staatsgreep die in Asmara begon, voort te zetten. Op 27 februari 1974 trad premier Aklilu Habte-Wald af. Politieke instabiliteit leidde tot een algemene staking van arbeiders om hun groeiende ontevredenheid over de keizer te tonen.

De DERG – ook bekend als het Coördinatiecomité van de strijdkrachten, de politie en het territoriale leger – profiteerde onder het voorwendsel van het oplossen van problemen van de aarzeling van de keizerlijke regering en wierp Haile Selassie op 12 september 1974 omver.

De commissie, onder voorzitterschap van majoor Mengistu Haile Mariam, werkte snel aan het omverwerpen van de vorst en zijn instellingen; er waren verschillende arrestaties van leden van de koninklijke familie en van bondgenoten en adviseurs van de keizer.

De Voorlopige Militaire Administratieve Raad (PMAC) plaatst de seniele en oude keizer onder huisarrest in zijn paleis. Luitenant-generaal Aman Andom werd voorzitter van de raad en staatshoofd.

In wat later in Ethiopië "Bloedige Zaterdag" werd genoemd, werden op 23 november 1974 verschillende hoge functionarissen van de regering en de naaste omgeving van keizer Selassie zonder vorm van proces en veroordeling geëxecuteerd. Selassie's kleinzoon Iskender Desta was een van de geëxecuteerden die dag. De executies kregen scherpe kritiek van kroonprins Asfau Wossen, die later zijn titel werd ontnomen toen het leger de Solomonic-dynastie volledig afschafte.

Hoe stierf Haile Selassie?

Tot op de dag van vandaag blijven de omstandigheden rond de dood van de oude keizer van Ethiopië enigszins onduidelijk. Keizer Haile Selassie stierf op 28 augustus 1975 in zijn paleis – minder dan een jaar na zijn huisarrest. De militaire regering verklaarde destijds dat de keizer een volledig natuurlijke dood was gestorven. Volgens hen leed Haile Selassie aan ademhalingsproblemen, die volgens hen het gevolg was van een prostaatoperatie die hem een ​​paar maanden eerder was ondergaan.

Er zijn echter beschuldigingen dat de militaire regering opdracht heeft gegeven tot de dood van hem door wurging. Deze beschuldigingen kwamen naar voren na de omverwerping van het Derg-regime. In 1994 werd bij een gerechtelijk onderzoek een aantal hoge militaire functionarissen aangeklaagd wegens hun betrokkenheid bij de dood van de keizer.

Op 5 november 2000 gaf de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk hem een ​​behoorlijke begrafenis. De begrafenis werd bijgewoond door een aantal aanhangers van de Rastafari-beweging, waaronder Rita Marley, de vrouw van de legendarische reggaemuzikant Bob Marley.

Rastafari-beweging

Het Rastafarisme, voornamelijk gevestigd in Jamaica, is zowel een religieuze als een sociale beweging die keizer Haile Selassie prijst als de belichaming van God op aarde. Hij wordt vereerd als de Messias (dwz de wederkomst van Jezus), voorbestemd om heel Afrika naar vrijheid te leiden, evenals de Afrikaanse diaspora.

Grotendeels beïnvloed door de 'African Redemption'-beweging van Marcus Garvey, wortelde het rastafarisme voor het eerst rond de jaren dertig, wat samenviel met de tijd dat Haile Selassie tot keizer van Ethiopië werd gekroond.

Deze religieuze groepering handhaaft deze bewering omdat wordt aangenomen dat de keizerlijke dynastie van Selassie – de Solomonische dynastie van Ethiopië – een afstammeling is van de eerste keizer van Ethiopië, Menelik I, van wie wordt aangenomen dat hij zelf de zoon is van de bijbelse koning Salomon en de Ethiopische koningin uit Sava. .

Haile Selassie zelf is nooit publiekelijk naar buiten gekomen om beweringen dat hij de reïncarnatie van Jezus Christus is, te ontkennen of te bevestigen. Hij zei echter ooit dat hij slechts een sterfelijk mens was en dat het een complete vergissing was om hem als een goddelijk wezen te beschouwen. Haile Selassie was zelfs een christen en behoorde tot de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk.

Beroemde leden van de beweging zijn onder meer de voormalige Jamaicaanse premier Michael Manley (1924-1997), reggaemuzikant Bob Marley (1945-1981) en zijn vrouw Rita Marley. IJzeren Leeuw Zion - een postuum uitgebracht nummer van Bob Marley - verwijst naar Haile Selassie.

Wist je dat: Voor de meeste volgelingen van de Rastafari-beweging zijn de twee belangrijkste dagen: de datum van de kroning van keizer Haile Selassie (dwz 2 november 1930) en de dag dat de keizer Jamaica bezocht (dwz "Grounation Day", die valt op 21 april 1966). )?