De Keltische godin Brigid en haar vergankelijke godheid
[Ad_1]
Door de eeuwen heen zijn de verhalen van twee vrouwen genaamd Brigid (of Brigid, of Bride, of Brigid) met elkaar verweven geraakt in een ingewikkelde Keltische knoop van mythe en verwondering. De Keltische godin Brigid en de katholieke heilige Brigid van Kildare verpersoonlijkten soortgelijke spirituele praktijken uit hun tijd in Ierland. Veel geleerden geloven dat de twee dezelfde mythologische figuur zijn. De heilige was nodig om de inheemse Ierse bevolking te verzachten en tegelijkertijd niet te vervallen in het rijk van het aanbidden van heidense goden en godinnen. Door de overgang van godin naar heilige kan Brigid overleven in de kerstenende wereld. Tegen die tijd was de aanbidding van een pantheon van goden – evenals elk religieus of spiritueel geloofssysteem dat buiten het christendom bestond – niet langer acceptabel in Europa.
*De Keltische godin Brigid werd geboren in de Tuatha Dé Danann-godenstam en belichaamde het element vuur. Bron: Pinterest.
De Keltische godin Brigid
De Keltische godin Brigid is een van de meest gerespecteerde godheden in het heidense Ierse pantheon. De naam Brigid betekent verheven, en haar oudste Gaelische naam, Breo-Saighead, betekent vurige kracht of vurige pijl. Als zonnegodin belichaamt ze het element vuur en wordt ze meestal afgebeeld met licht- of vuurstralen die uit haar hoofd komen. De Ierse mythologie zegt dat ze bij zonsopgang werd geboren uit Dagda, de god van de aarde, en Boan, de godin van de vruchtbaarheid. Ze behoorden tot een oude stam van goden genaamd de Tuatha Dé Danann (mensen van de godin Danu) die magie beoefenden. Nadat ze hun mysterieuze eilanden in het westen waren kwijtgeraakt, reisden ze in de mistige wolken naar Ierland en vestigden zich daar.
Toen Brigid werd geboren, kwamen er vlammen uit haar hoofd en via hen sloot ze zich aan bij de kosmos. Als baby dronk Brigid de melk van een heilige koe die uit de geestenwereld kwam.
Vuur aspecten
Aanbidders noemen Brigid soms de ‘Drievoudige Godin’ vanwege haar vuur van haard, inspiratie en smederij. Ze is een krachtig wezen en door haar vuren is ze de patrones van de geneeskunst, vruchtbaarheid, poëzie, muziek, profetie, landbouw en smeden. Veel mensen noemen haar ook de Godin van de Bron, omdat ze ook geassocieerd wordt met het element water. De put is heilig omdat hij uit de baarmoeder van de aarde komt, en Brigid is ook Moeder Aarde of de Moedergodin. Haar associatie met de heilige koe weerspiegelt de afhankelijkheid van de Kelten van het dier voor hun levensonderhoud; Melk was het hele jaar door een belangrijk thema, vooral tijdens de koude wintermaanden, toen er ontberingen dreigden.
Brigid is een drievoudige godin vanwege het vuur van inspiratie, de haard en de smidse. Bron: Espressocomsaudade.
De aanbidding van de Keltische godin Brigid was wijdverbreid onder de Kelten van Ierland, de Hooglanden en Eilanden van Schotland en West-Europa. Onder de strijdende clans was Brigid een verbindend thema en een gemeenschappelijke band. In de XNUMXe eeuw kreeg de godin echter te maken met een enorme golf van religieuze veranderingen en druk die haar aanbidders overweldigde. Ze moest evolueren, anders zouden haar volgers haar uit hun leven verbannen.
St. Brigid van Kildare
Toen het christendom zich naar de Keltische landen verspreidde, werden veel kenmerken van de oudere religies eerder gekerstend dan afgeschaft. Brigid was een integraal onderdeel van het Keltische leven en de beslissing was om een versie van haar te creëren die in de katholieke religie zou passen. Zo ontstaat er een nieuw verhaal.
Sint Brigid van Kildare werd rond 450 "geboren" in een heidense familie. Haar familie bekeerde zich tot het christendom met de hulp van St. Patrick, een even belangrijke heilige in Ierland. De Heer inspireerde Brigid al als jong meisje, en haar vrijgevigheid en medeleven weerspiegelen haar buitengewone deugd. Ze gaf alles aan de armen. Het jonge meisje was zo liefdadig dat haar eigen vader, Dubhtach, het hoofd van Leinster, haar weg wilde geven of verkopen, omdat ze veel van zijn waardevolle bezittingen aan de armen weggaf.
Kerk van Sint Brigid op de Eik
De koning erkende haar heiligheid en gaf haar een stuk grond waar ze onder een eik een kerk bouwde. Het heette Kill-dara (cill dara), wat eiken kerk betekent (het gebied heet nu Kildare). Al snel volgden zeven meisjes haar naar Kil-dara en stichtten een klooster bij de boom.
Dit is een van de manieren waarop Brigid de heidenen samen met de christenen wijdt: de eik was heilig voor de druïden, en in het binnenste heiligdom van de kerk was er een eeuwig vuur – een ander religieus symbool van zowel het druïdengeloof als het christelijke geloof. . Gerald van Wales (20e eeuw) merkt op dat het vuur voortdurend werd verzorgd door twintig nonnen uit haar gemeenschap. Dit duurde tot 1220, toen het werd gedoofd. Gerald merkt op dat het vuur omgeven was door een cirkel van struiken waar niemand binnen mocht.
Honderden jaren lang verzorgden vrouwelijke pelgrims het heilige vuur van Brigid. Andere bronnen stellen dat 19 meisjes om beurten 19 dagen lang het vuur verzorgden, en op de 20e dag verzorgde de godin Brigid zelf het vuur.
De symbolen van de Keltische godin Brigid zijn een koe, vuur en een rieten kruis, die worden overgebracht naar St. Brigid.
De legendes van Sint Brigid
Volgens hetzelfde verhaal bezat Sint Brigid van Kildare veel mystieke krachten, verrichtte hij veel wonderen en genas hij veel zieke mensen. Zo verspreidden kleurrijke verhalen over de godin-heilige zich snel naar andere landen. Haar populariteit in de Keltische eredienst groeide zozeer dat ze nauw verbonden raakte met de Maagd Maria en Jezus. In feite zijn andere namen voor haar 'Maria van de Galliërs' en 'pleegmoeder van Jezus', en de mythen plaatsen haar eeuwen eerder dan haar 'beroemde' leven in de XNUMXe eeuw. Deze mythen beschrijven haar als een vroedvrouw die Maria diende, of als de vrouw of dochter van de herbergier die geen plaats had voor Maria en Jozef.
De geschiedenis van Saint Brigid zegt dat ze stierf in 523.
Het feest van de godin en de heilige
Het meest solide bewijs voor de vermenging van de godin en de heilige is de datum 1 februari. Het is de dag van het Keltische feest van Imbolc, een belangrijke gebeurtenis waarbij de godin Brigid veelvuldig werd aanbeden. Op dezelfde datum vindt ook het jaarlijkse feest van Sint Brigid plaats. De Ieren vieren deze dag nog steeds. Als onderdeel van de festiviteiten maken ze kruisen van Sint Brigid (St. Brigid) van riet of klimop (de godin Brigid) en plaatsen deze in de huizen voor bescherming en geluk (beide). Het kruis, een van de belangrijkste symbolen van Brigid, lijkt sterk op het hakenkruismotief, dat het oude Proto-Germaanse volk gebruikte als symbool van leven, geluk en zegeningen. Heropleving van het heidendom
De kruisen van Brigid behouden zowel heidense als katholieke aspecten. Het symbool is nog steeds te vinden in kerken, scholen en huizen.
Heropleving van het heidendom
Honderden jaren zijn verstreken sinds de Keltische godin Brigid heilig werd verklaard. Toch hebben haar aanbidders veel van haar goddelijke kwaliteiten behouden. Omdat Ierland gescheiden was van het vasteland van Europa, konden ze een deel van hun eigen cultuur en praktijken intact houden. Daarom had zelfs de aard van hun aanbidding nog steeds heidense aspecten.
Bronnen van weerstand
Er bestaan nog steeds heidense wortels in veel Ierse bronnen die christenen aan Saint Brigid hebben gewijd. Deze putten werden oorspronkelijk geassocieerd met de Keltische godin Brigid. Zoals opgemerkt is zij ook de godin van de bron, die historisch gezien zeer heilig is als de baarmoeder van Moeder Aarde waaruit levengevend water stroomt. De belangrijkste bronnen zijn die in de buurt van een grote boom, omdat er een diepe eerbied en oude mythologie bestaat voor wereldbomen en bronnen. Zelfs vandaag de dag hebben de putten een voorchristelijke betekenis.
Pelgrims bezoeken de bronnen bijvoorbeeld meestal tussen zonsondergang en zonsopgang. Dit is het tijdstip waarop de Kelten geloofden dat de sluier tussen de werelden van de levenden en de geestenwereld het dunst was. De Ierse jaarlijkse pelgrimstocht naar veel van de bronnen van Brigid valt op de eerste zondag van augustus. Deze dag is een voorchristelijke Gaelische feestdag genaamd Lughnasadh, naar de god Lugh. Lughnasadh is een van de vier seizoensfestivals van de oude Kelten, en de vieringen ter ere van Lugh en de herfstoogst zijn talrijk.
De brandende vlammen die blijven bestaan
Brigid begint als de Grote Godin, verheven en onafscheidelijk van de dagelijkse activiteiten van de Kelten. Hoewel de Kerk haar geschiedenis herschreef, is zij er nooit helemaal in geslaagd de koppige godin te verdringen. Elke Brigid weerspiegelde de belangrijkste spirituele waarden van haar tijd, of ze nu heidens of christelijk waren. Ze is nog steeds zo sterk dat het niet langer mogelijk is te zeggen waar de godin eindigt en de heilige begint.
In 1993 wakkerde een groep volgelingen het vuur van Brigid weer aan en haar geest brandt nog steeds helder in harten en geesten terwijl ze door de tijd blijft bewegen als de tijdloze Keltische godin van de vlam.
bronnen:
"Keltische godin, christelijke heilige", Celtic Heritage, februari / maart 1997.
St. Brigid's Well (gearchiveerd)
Wicca-spiritualiteit, “Brigid: Godin van de Vlam en van de Bron”
Orthodoxe uitlaatklep voor dogmatisch onderzoek, co-auteur van Kim Lin
[Ad_2]
