Geschiedenis van Romeinse cijfers

Romeinse cijfers zijn symbolen uit het oude Romeinse rijk die gewoonlijk worden gebruikt om kleine getallen weer te geven. Het systeem had grotere aantallen kunnen omvatten. Eeuwenlang waren ze de typische manier om cijfers in het rijk vast te leggen. Dit digitale systeem was tot de middeleeuwen ook wijdverbreid in Europa. De vraag die de meeste historici over dit onderwerp bezighoudt is: hoe ver ging het Romeinse getallensysteem? De bovenstaande vraag zal in detail worden beantwoord, evenals het moderne gebruik van Romeinse cijfers.

Een kort overzicht van het systeem

Over het algemeen gebruikt het Romeinse cijfersysteem zeven basisletters van het Latijnse alfabet om getallen weer te geven. De symbolen zijn als volgt:

Voor het vormen van getallen wordt gebruik gemaakt van Romeinse cijfers aftrekken of additieve invoer. Wanneer een symbool na een ander symbool wordt geplaatst, is de resulterende waarde de som van de twee symbolen.

II betekent bijvoorbeeld I+I (1+1) = II (2). Op dezelfde manier MM= M+M=1,000+1000=2,000. En VIII= V+I+I+I= 8

Als het teken echter vóór een ander teken met een grotere waarde komt, wordt het resultaat verkregen door de twee waarden van elkaar af te trekken. IV betekent VI= 4. Op dezelfde manier XL= LX= 40 en XC= CX= 90.

Vroege vormen van Romeinse cijfers

Zoals hierboven vermeld, zijn Romeinse cijfers een vorm van getalsysteem dat dateert uit het oude Rome. In tegenstelling tot de huidige vorm met zeven symbolen, werden er toen slechts drie symbolen gebruikt: I, V en X (respectievelijk 7, 1 en 5) in de oorspronkelijke vormen. De oude Romeinen voegden vervolgens 10 (I) toe naarmate het aantal groeide. Het hele getal 1 zou dus bijvoorbeeld worden weergegeven als IIII. Dan heeft 4 VII. 7 zal VIIII zijn. Deze drie symbolen (I, V en X) waren als teltekens. Daarom waren de getallen van 9 tot en met 1:

I, II, III, IIII, V, VI, VII, VIII, VIIII en X

Een geëvolueerde versie van Romeinse cijfers

De bovenstaande Romeinse cijfers (zonder het notatie- of optelprincipe) kunnen een beetje verwarrend zijn voor de ogen. IIII kan bijvoorbeeld in één oogopslag gemakkelijk worden aangezien voor III. Daarom onderging het Romeinse getallenstelsel door de eeuwen heen kleine veranderingen. De herziene versie maakt gebruik van de zogenaamde subtractief en additieve opname. Dus in plaats van IIII wordt 4 nu IV. En "I" vóór V betekent één minder dan V (5). En in plaats van VIIII voor 9, nu subtractief betekent dat 9 IX zal zijn. Dus de eerste 10 gehele getallen onder aftrekken en de additieve opname ziet er als volgt uit:

I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X

Voor getallen boven de 10 worden vaak X, L en C gebruikt subtractief Additieve en additieve notaties zijn hier ook van toepassing. Dit betekent dat wanneer een symbool links van een ander symbool verschijnt, dit betekent dat deze moeten worden afgetrokken. Omgekeerd, wanneer het symbool rechts van het symbool verschijnt, betekent dit dat ze moeten worden toegevoegd (additieve notatie). De getallen 10, 20, 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90 en 100 worden als volgt in Romeinse cijfers geschreven:

X, XX, XXX, XL, L, LX, LXX, LXXX, XC, C

Op dezelfde manier zouden, net als hierboven, de getallen van honderd tot duizend (100 tot 1000) als volgt zijn:

C, CC, CCC, CD, D, DC, DCC, DCCC, CM, M

D en M zoals hierboven vertegenwoordigen respectievelijk 500 en 1000. De symbolen CD (400) en CM (900) gebruiken dezelfde subtractief en hierboven genoemde additieve opname.

Hoe worden grote getallen weergegeven in Romeinse cijfers?

Je hebt waarschijnlijk al bedacht dat het Romeinse cijfersysteem na 3 een beetje ongemakkelijk lang gaat worden. Ja je hebt gelijk! Het probleem van overmatige herhaling komt naar voren als het gaat om grotere getallen in de duizenden. IN Het oude Romeinse rijk dit probleem is op verschillende manieren opgelost. Voor zulke gevallen hadden ze speciale nummers. De spiegel C (Ↄ) was destijds het meest voorkomende symbool voor grote getallen.

Naarmate het rijk vorderde, werd een aangepaste versie van de drie symbolen (I, V en X) gebruikt voor getallen in de duizenden. De Romeinen zetten een streep over de symbolen. Ook hadden Romeinse cijfers in de honderdduizenden extra lijnen aan weerszijden.

Tegenwoordig worden getallen groter dan 3 zelden weergegeven in Romeinse cijfers. En gezien de eeuw waarin we ons bevinden, zal het heel lang duren voordat we beginnen te worstelen met het weergeven van jaren in Romeinse cijfers. Tot nu toe een typische 999^st eeuw kan heel duidelijk worden weergegeven door het Romeinse cijfersysteem. 2018 kan bijvoorbeeld worden geschreven als MMXIII. Het jaar 2299 heeft mogelijk een veel langere nummerreeks: MMCCXCIX. Maar dit soort jaren of aantallen zijn nog steeds zeer beheersbaar vergeleken met aantallen groter dan 3999.

Laten we eens kijken hoe Romeinse cijfers eruit zouden zien met de volgende beroemde tekenjaren uit onze moderne tijd:

• De datum van de Onafhankelijkheidsverklaring zou bijvoorbeeld als volgt kunnen worden geschreven: IV, juli, MDCCLXXVI
• Een andere interessante datum die perfect in Romeinse cijfers is geschreven, is de datum van de kroning van koningin Elizabeth II (6 februari 1952): februari VI, MCMLII (de dag dat koningin Elizabeth II de troon besteeg).
• De Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro worden MMXI genoemd
• Het eerste album van de Beatles, My Bonnie/The Saints, werd uitgebracht op MCMLXII (1962)
• Voor een veel droeviger datum: de aanslagen op het World Trade Center vonden plaats in MMI (2001)
• NASA's interplanetaire ruimtevaartuig New Horizons maakte een korte scheervlucht langs Pluto in MMXV (2015).

Klassiek gebruik en moderne variaties

Romeinse cijfers worden tegenwoordig veel gebruikt op wijzerplaten. In het Palace of Westminster staat een enorme klok (Big Ben) met een Romeins cijfersysteem. En hij houdt zich eraan subtractief of een additieve registratieregel.

Het meest interessante is dat sommige structuren na het Romeinse Rijk nauwelijks volgden subtractief opname regel. Admiralty Arch in Londen is gedateerd MDCCCX in plaats van MCMX. De Latijnse inscriptie hierboven luidt:

ANNO: DECIMO: EDWARDI: SEPTIMI: REGIS: VITORIԔ: REGINԔ: CIVES: GRATISSIMI: MDCCCCX

De klok van Grand Central gebruikt IIII in plaats van IV. Dit komt vrij vaak voor bij wijzerplaten en wijzerplaten, zakhorloges en polshorloges.

Bij de poorten van het Colosseum zijn er verschillende gevallen waarin subtractief geen notatie toegepast. In plaats van IV had IIII een veel geprefereerde optie. Achteraf gezien hielden de oude Romeinen zich niet zo vaak aan deze regel. Historici schrijven dit toe aan een aantal redenen. Allereerst was dit te wijten aan het feit dat het symbool IV leek op de naam van de opperste Romeinse godheid Jupiter. In het Latijn wordt Jupiter gespeld als IVPPITER. De Romeinen wilden geen ketterij begaan door een symbool te plaatsen dat leek op hun hemelgod en koning der goden, Jupiter.

De tweede reden heeft te maken met de gemakkelijke wiskunde die bij "IV" hoort. Bij "IIII" wordt hieraan niet voldaan subtractief notatie konden gewone mensen en lager opgeleide Romeinen het gemakkelijk lezen. Zelfs in de Middeleeuwen konden de klokken die op de toppen van kerken of in de centra van steden werden geïnstalleerd, de gemiddelde ongeschoolde mensen vertellen. IIII was daarom een ​​veel gemakkelijker te lezen of zelfs te schrijven variant dan IV.

Tegenwoordig geeft de meerderheid van de horlogemakers er de voorkeur aan om IIII (in plaats van IV) meer te gebruiken om de traditie te behouden dan om de bovengenoemde redenen.

Hoe kwamen de Romeinen op dit systeem?

Het antwoord is eenvoudig. Tellen! Zoals de Romeinen telden, elke 5^ти het nummer is voorzien van een speciaal symbool. Op elke tiende telling werd een ander speciaal symbool geplaatst. Deze speciale symbolen verschillen sterk van plaats tot plaats. Wat echter interessant is, is dat er stokjes of stokachtige vormen worden gebruikt voor de cijfers 1 tot en met 4. De cijfers 1 tot en met 10 zagen er destijds misschien zo uit:

Merk op hoe deze symbolen, ʌ en x, lijken op de moderne versies van V en X. Destijds gebruikten veel Romeinen een omgekeerde V in plaats van de 5. Andere symbolen zoals ⃝ en ↑ waren in die tijd heel gebruikelijk.

Welk nummersysteem werd vóór de Romeinen gebruikt voor nummering?

Vóór de Romeinen werd een soortgelijk systeem gebruikt tijdens de Etruskische beschaving. De Etrusken waren een zeer levendige cultuur van de 8e tot de 3e eeuw voor Christus voordat de Romeinen hen veroverden. Historici geloven dat het Romeinse cijfersysteem, evenals talrijke andere Etruskische culturele en historische artefacten en geloofssystemen, werden opgenomen in het zich uitbreidende Romeinse rijk. Wat de oorsprong van deze Etruskische systemen van tellen en tellen betreft, kunnen we veilig aannemen dat ze moeten zijn voortgekomen uit een simpele handeling als tellen.

Als alternatief zijn sommige historici van mening dat het Romeinse cijfersysteem een ​​product was van handgebaren. De cijfers 1 tot en met 4 komen overeen met de vier vingers van de handen. De duim die de vorm heeft van de letter V vertegenwoordigt 5.

Voor de cijfers 6 tot en met 10 worden beide handen gebruikt. Toen de telling 10 bereikte, kruisten de twee duimen om het X-teken te maken.

Gebruik in de moderne tijd

Historische documenten tonen aan dat Romeinse cijfers geleidelijk werden vervangen door Arabische cijfers (1,2,3,…), wat handiger was. Arabische cijfers werden rond 11 voor het eerst in Europa geïntroduceerd^ти eeuw. Het was populair onder Arabische kooplieden en ambachtslieden. In de loop van de tijd raakten hun cijfers wijdverspreid in heel Europa. Niettemin wordt (tot op de dag van vandaag) nog steeds vaak de voorkeur gegeven aan het Romeinse cijfersysteem voor het omgaan met het volgende:

• Namen van vorsten en pausen

De regentschapsnummers van vorsten, heersers en pausen gebruikten tot nu toe nog steeds Romeinse cijfers. Deze traditie begon voor het eerst in de Middeleeuwen. Tijdens het bewind van Hendrik VIII (uitgesproken als Hendrik de Achtste) begon het gebruik in een stroomversnelling te komen. Voordien gebruikten vorsten een bijnaam om zich van elkaar te onderscheiden. Een voorbeeld van zo'n epitheton is: Edward de Belijder, Charles Prost uit Frankrijk en Jeanne Luda uit Spanje. Met behulp van Romeinse cijfers waren scheldwoorden niet zo noodzakelijk in hun titels. Dat blijkt uit de titels van enkele Europese vorsten en pausen. Voorbeelden van dergelijke titels met Romeinse cijfers zijn Lodewijk XIV (Lodewijk de Veertiende), Koning George II, Karel IV van Spanje, Koning Edward VII,

Tegenwoordig kunnen we deze titels noemen: Paus Johannes Paulus II (Paus Johannes Paulus II), Koningin Elizabeth II, Paus Benedictus XVI en Felipe VI.

dan De Franse revolutie de Fransen namen hun toevlucht tot het gebruik van Romeinse cijfers om jaren vast te leggen. De Napoleontische verovering van Egypte, die plaatsvond in 1798 en 1799, zou bijvoorbeeld kunnen worden geregistreerd als MDCCXCVIII en MDCCXCIX

In de VS begon het Romeinse cijfersysteem te worden gebruikt om twee mensen in een familie te onderscheiden die generaties lang dezelfde naam deelden. Een voorbeeld hiervan is John Doe III (dit is de derde John Doe in de stamboom).

• Jarenlange filmproductie

In de moderne tijd is het niet ongebruikelijk om shows, films en kunstwerken te zien die zijn gedateerd met Romeinse cijfers. Het jaar van uitgave van de film The Shawshank Redemption kan worden opgenomen als MCMXCIV.

Sommige mensen geloven dat artiesten en productiebedrijven het als een gimmick gebruiken. Het is bedoeld om de productiedatum te verbergen of te verbergen. De jury is hier zeker nog niet over uit.

• Bouwconstructie en funderingssteen

Romeinse cijfers hebben nog steeds de voorkeur bij de constructie van gebouwen en hoekstenen.

• Voorwoorden en boekinleidingen

Het is niet ongebruikelijk dat voorwoorden en inleidingen in boeken, evenals appendices en appendices, in Romeinse cijfers worden genummerd. Ook volumes en boekhoofdstukken zijn niet uitgesloten van het gebruik van deze nummering.

• Vervolg op films, boeken, software en videogames

Voorbeelden hiervan zijn: Final Fantasy XV (game), Adobe Reader XI (pdf-reader) en Age of Empire III (game)

• Natuurlijke satellieten en manen

Wetenschappers verwijzen vaak naar de natuurlijke satellieten en manen van de planeten met Romeinse cijfers. Bekende voorbeelden zijn Saturnus VI (Titan), Jupiter II (Europa), Uranus I (Ariel), Neptunus XIV (Hippocampus) en Pluto I (Charon).

Bekende voorbeelden zijn te vinden in de titels van geavanceerde wiskundige disciplines zoals trigonometrie, statistiek en calculus.

Hoe bekend zijn Romeinse cijfers in het hedendaagse Griekenland?

Voordat de Romeinen veroverden en de Het oude Griekenlandhadden de Grieken zelf hun eigen getallensysteem. Daarom is het eerlijk om te zeggen dat in het huidige Griekenland Griekse cijfers worden gebruikt op de plaatsen en situaties waar in andere delen van de wereld Romeinse cijfers worden gebruikt.