Het vreemde geval van de Isdal-vrouw

Een zesentwintigjarige man was aan het wandelen in de Isdalenvallei op de berg Ulriken in Bergen, Noorwegen, toen hij een goedgeklede vrouw tegenkwam die niet op haar plaats leek op een wandelpad. De vrouw keek doodsbang en werd gevolgd door twee mannen in zwarte jassen. Voordat de man kon reageren, verdwenen zowel de Isdal-vrouw als haar achtervolgers.

De plaats van de mysterieuze misdaad

Vijf dagen later, op 29 november 1970, ontdekte een universiteitsprofessor de stoffelijke resten van de vrouw bovenop een nog steeds smeulend vuur in dezelfde vallei. Ze was naakt en haar lichaam was ernstig verbrand. Er zat een grote blauwe plek in haar nek, wat erop wees dat ze een zware klap had gehad. Het bewijsmateriaal ter plaatse was verwarrend. Onderzoekers troffen een verbrand paspoort aan, twee lege flessen die naar benzine roken, een lege fles alcohol en diverse dameskleding waarvan het etiket was afgesneden. Er was ook een lunchtrommeltje en een zilveren lepel met een uitgewist monogram.

Uit autopsie bleek dat de Isdal-vrouw stierf aan een combinatie van brandwonden en koolmonoxidevergiftiging. Toxicologische resultaten laten een hoge concentratie slaappillen in haar lichaam zien. Bij onderzoek van het lichaam bleek dat de vingerafdrukken van de vrouw waren uitgewist met zand.

Als de jongeman hoort van de gruwelijke vondst, belt hij snel de autoriteiten om te vertellen wat hij heeft gezien. Schokkend genoeg kreeg hij te horen dat hij het incident moest vergeten en dat de zaak nooit zou worden opgelost. De politie verklaarde de dood van de vrouw uiteindelijk als zelfmoord.

Delen van het bewijs

Bijna vijf decennia later blijkt dat de politie wellicht gelijk had. De vrouw is nooit geïdentificeerd. In de loop van het onderzoek werden bijna honderd getuigen ondervraagd, maar geen enkele had meer dan een vluchtige ontmoeting met de mysterieuze vrouw. Men hoorde haar verschillende talen spreken en verbleef in de weken voor haar dood in verschillende hotels in Bergen, waarbij ze zich altijd op een afstand hield.

De politie slaagde erin de vrouw te traceren tot aan een kluisje op het treinstation in Bergen. Op het station vonden ze twee koffers waarvan de vingerafdrukken waren verwijderd. In de koffers vonden ze negen paspoorten met verschillende valse identiteiten. Bovendien werden 500 Duitse marken en 130 Noorse kronen in de voering van de koffers genaaid. Er zat ook extra kleding in de koffers, waarvan de labels waren verwijderd. Er waren pruiken, brillen op sterkte en verschillende zilveren lepels die overeenkwamen met die gevonden op de plaats van de moord.

Waar was de vrouw uit Isdal?

Het meest interessante bewijsstuk was een zwart notitieboekje geschreven in digitale code, dat een dagboek bleek te zijn van de reizen van de vrouw. Met behulp van dit dagboek kon de politie informatie verzamelen over haar bewegingen in de weken voor haar overlijden.

Een ansichtkaart die tussen de bezittingen van het slachtoffer werd gevonden, leidde de politie naar een Italiaanse fotograaf die toegaf de vrouw mee uit eten te hebben genomen, maar geen enkel licht kon werpen op haar identiteit. Hij beweerde ook dat de vrouw zichzelf identificeerde als een antiekhandelaar uit Zuid-Afrika.

Dus wie is de mysterieuze vrouw uit Isdal? Speculaties zijn er in overvloed. Sommigen geloven dat ze een spionne was, anderen een oplichter of een internationale dief. Hoewel de politie schetsen en andere informatie over de zaak heeft bewaard, is de toegang tot die documenten herhaaldelijk aan het publiek ontzegd, en na 46 jaar is het onwaarschijnlijk dat haar familie zich ooit zal verplichten haar te identificeren.

Geciteerde werken:
Sutfin, Heather. "Wie was Elizabeth Lienhauer?" Zwaard en schaal
Wikipedia. "Vrouw van Isdal"