Kritische feiten over de Cubaanse rakettencrisis

Nadat de gordijnen waren dichtgetrokken voor de bloedige dagen van de Tweede Wereldoorlog, brak er een koude en bittere oorlog (de Koude Oorlog) uit tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie (USSR). Beide landen vochten destijds voor mondiale dominantie in bijna elk aspect van het menselijk leven. Een belangrijk aspect van de Koude Oorlog betrof de kwestie van kernwapens en raketten. Veel landen verder wereldwijd bereidden zich voor op de mogelijkheid van een derde wereldoorlog toen de VS en de Sovjets met elkaar in botsing kwamen over de plaatsing van raketten op Cuba. De Cubaanse rakettencrisis, zoals deze gewoonlijk wordt genoemd, was het dichtst bij de vernietiging van elkaar tussen de Sovjets en de Amerikanen. En zonder enige twijfel zouden ze zeker de hele wereld met zich meebrengen. Hier zijn alle belangrijke feiten die u moet weten over de Cubaanse rakettencrisis:

Eén beslissing van een Sovjetofficier heeft de wereld gered

Op de noodlottige dag van 27 oktober 1962 barstte de Koude Oorlog bijna uit in een grootschalige oorlog. Een Sovjet-nucleair bewapende onderzeeër op weg naar Cuba krijgt te maken met agressie van een Amerikaanse torpedobootjager. Op deze gevaarlijke plek kan de bemanning van de Russische onderzeeër niet zeggen of de oorlog is begonnen of niet. Maar ze bereiden zich voor om de torpedo te lanceren. Gelukkig gaf één bemanningslid (Vasil Arkhipov) van de Sovjetonderzeeër geen toestemming voor de aanval. Tot op de dag van vandaag wordt Vasili's besluit om niet te vuren door velen geprezen als wat de wereld heeft gered van een nucleair conflict, misschien zelfs van een nucleaire vernietiging.

De VS waren van plan Cuba binnen te vallen

Toen Fidel Castro in 1959 revolutionaire actie ondernam en aan de macht kwam, hadden hij en Che Guevara een hekel aan de Amerikaanse politiek. De diplomatieke betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Cuba werden toen verbroken Amerika ontdekte dat Castro een bondgenootschap had gesloten met Cuba met de Sovjet-Unie. De toenmalige Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower was van plan Cuba binnen te vallen in de zogenaamde Varkensbaai-invasie. Amerika werkte onvermoeibaar om de Cubaanse ballingen te steunen bij het omverwerpen van de regering van Fidel Castro.

Het plan mislukt als Castro's leger terugschiet op de rebellen. Als Fidel Castro hoort dat de Verenigde Staten hem uit zijn ambt willen ontslaan, zoekt hij militair materieel en hulp bij de Sovjet-Unie. Cuba tekent geheime akkoorden met de Sovjets. Als onderdeel van de overeenkomsten bouwden en exploiteerden de Sovjets Sovjet-raketlocaties in Cuba.

Wat het Amerikaanse surveillancevliegtuig onthulde over de raketten die zich in Cuba bevinden

Wanneer de betrekkingen tussen de VS en Cuba verslechteren, stuurt Amerika spionagevliegtuigen om de activiteiten in Cuba te monitoren en te filmen. In oktober 1962 veroverde het Amerikaanse U-2-vliegtuig tijdens zijn vlucht voor het verzamelen van inlichtingen fotografisch bewijsmateriaal van Sovjet-raketfaciliteiten in Cuba. Deze onthulling werpt licht op de Cubaanse rakettencrisis. De installatielocatie ligt op een steenworp afstand van Amerikaanse bodem. Amerika sliep onschuldig in de hel. Laten we eens kijken hoe hij tussenbeide kwam Jay F. Kennedy, na ontvangst van de informatie.

Hoe president John F. Kennedy omging met de Cubaanse rakettencrisis

Nadat hij informatie had ontvangen over de ontwikkeling van Sovjetwapens in Cuba, was JF Kennedy volledig ontzet door deze stap. Hoewel de Koude Oorlog reëel is, verwacht Amerika niet dat de Sovjets zo ver zullen gaan. Hoe het ook zij, Kennedy wist dat er onmiddellijk tegenactie moest worden ondernomen.

Om geen kostbare levens op het spel te zetten, zocht hij naar een vreedzame aanpak om de rakettencrisis op te lossen. De president richt een adviescommissie op, bekend als de "ExComm", om hem te helpen bij het besluitvormingsproces. Er liggen veel opties op tafel, waaronder een militaire luchtaanval op de raketlocatie (maar dit wordt te vijandig en riskant geacht). ExComm komt ook met een andere vreedzame alternatieve aanpak van de crisis: ze stellen een quarantaine (blokkade) voor. De quarantainelijn die Kennedy op 22 oktober had aangekondigd, diende om de Sovjets ervan te weerhouden raketuitrusting verder naar Cuba te transporteren.

Diplomatieke onderhandelingen

Het hoogtepunt van de crisis duurde ongeveer dertien dagen, waarin veel onderhandelingen de twee facties in nauw contact met elkaar hielden. Afgaande op de destructieve capaciteiten van de legers van beide landen zou de kleinste beoordelingsfout onvermijdelijk tot een verwoestend nucleair conflict leiden. Er vindt een directe uitwisseling van berichten plaats tussen de Amerikaanse en Sovjet-autoriteiten. Uiteindelijk sluiten de twee partijen een compromis omdat dit een duidelijk geval is van wederzijds verzekerde vernietiging. Simpel gezegd: geen enkele partij kon ongeschonden uit de aanval komen.

Sovjetconcessies tijdens de crisis

Na dagen van beraadslaging en onderhandeling deed Nikita Chroesjtsjov van de Sovjet-Unie op 28 oktober een belangrijke aankondiging. In een deal stemde hij ermee in om de Sovjet-raketprogramma's op Cuba te beëindigen. De Sovjets beloven ook hun geplaatste raketten uit Cuba te verwijderen.

De concessies die de VS hebben gedaan

JFK van zijn kant beloofde Cuba niet binnen te vallen, op voorwaarde dat de Cubanen Amerika niet rechtstreeks zouden provoceren. Maar Amerika beschikt ook over nucleaire raketfaciliteiten in Turkije en Italië. Als onderdeel van de deal verzekerde president Kennedy de Sovjets in het geheim dat Amerika alle Amerikaanse raketten in Turkije zou terugtrekken.

Het resultaat van de afspraken

Terwijl de wereld op de tikkende tijdbom van een nucleaire oorlog zat, klinkt er een enorme zucht van verlichting nu beide partijen hun beloften beginnen na te komen. De Sovjets transporteren hun raketten terug. Ook Amerika kwam hun afspraken na.

Hoe zit het met de Cubaanse Fidel Castro? Naar verluidt is hij niet zo onder de indruk van de manier waarop de Sovjets zich terugtrekken. Hoe dan ook heeft Castro geen macht of zeggenschap over hoe de zaken tussen de VS en de Sovjets zouden moeten verlopen. Maar hij is waarschijnlijk in ieder geval dankbaar dat het geen oorlog is geworden, omdat Cuba vernietigd had kunnen worden.

Sovjet-troepen zijn gestationeerd in Cuba

Een nadere analyse van de Cubaanse rakettencrisis kan tot de conclusie leiden dat Nikita Chroesjtsjov en de Sovjets beter voorbereid waren op oorlog dan F. Kennedy. Naast de aanwezigheid van Sovjetraketten in Cuba waren er ongeveer 40 Sovjet-militairen in Cuba – iets waar de VS zich totaal niet van bewust waren. Het is voor de VS vrijwel onmogelijk om dit te weten, omdat de Sovjet-soldaten zich vermomden als Cubaanse burgers. De Sovjets gebruikten "Masquerade" om de Amerikaanse inlichtingendiensten te verslaan door de Amerikanen over hun operaties in Cuba te ontkennen en te misleiden.

Gevolgen van de Cubaanse rakettencrisis

De wereld is gelukkig boven het nucleaire conflict uitgestegen sinds de Cubaanse rakettencrisis op vreedzame wijze tussen de twee supermachten werd opgelost. De crisis is geïdentificeerd als de meest nabije militaire gebeurtenis die de Koude Oorlog bijna in een hete oorlog heeft laten ontploffen.

Terug in de VS wordt president Kennedy geprezen als een held vanwege zijn aanpak van de crisis. De Russen Ze zijn echter erg teleurgesteld in hun leider, deels vanwege de manier waarop hij met de crisis omging. Als gevolg hiervan verloor Nikita Chroesjtsjov in 1964 de macht.

Om toekomstige misverstanden te voorkomen is er een directe telefoonlijn (hotline) geactiveerd voor de autoriteiten van het Kremlin en Washington. Nadat ze binnen een haarbreedte van een nucleaire oorlog waren gekomen, begonnen de twee landen de kostbare levens van hun burgers te waarderen. Als gevolg daarvan werden verdragen ondertekend om geleidelijk de nucleaire activiteiten en voorraden kernwapens van beide landen te beperken, vooral tijdens de regering van Ronald Reagan. .