Psychologische observaties van Napoleon Bonaparte

Het stoffelijk overschot van Napoleon Bonaparte ligt in een enorme sarcofaag bij de Invalides in Parijs. Les Invalides werd in 1670 door koning Lodewijk XVI als kerk gebouwd en is een museum en begraafplaats voor oorlogshelden. Het lijkt heel passend dat Napoleon daar begraven wordt. Elk jaar komen tienduizenden bezoekers - Fransen en buitenlanders - zijn sarcofaag bekijken. Hoewel veel helden in Les Invalides rusten, noemen de meeste mensen het "Tombe van Napoleon Bonaparte". Wat voor soort persoon kan bijna 200 jaar na zijn dood nog steeds volgers inspireren? Hier zijn enkele psychologische observaties over Napoleon Bonaparte die deze vraag kunnen beantwoorden.

Psychologische kenmerken van Napoleon Bonaparte

Welk beeld zou een moderne psycholoog van deze man kunnen schetsen? Het voortdurende debat roept de vraag op of Napoleon een held of een tiran was. Was hij een groot leider, was hij een militair genie, was hij een redder? Was hij een groot vernieuwer, een staatsman of iets veel minder vleiend? Zoals de meeste grote mannen in de geschiedenis was hij veel voor veel mensen. De psychologie van Napoleon is complex, maar we willen graag de dunne draad vinden die door zijn persoonlijkheid loopt om een ​​diepere waardering te geven.

Zeer intelligente

Napoleon had een lot, daar bestaat geen twijfel over. Er zijn veel standpunten die dit bepalen. Een psycholoog kan een bijdrage leveren op basis van de actuele wetenschap van zijn vakgebied. Deze relatief nieuwe wetenschap probeert rekening te houden met ontwikkelingsfactoren, familiale en sociale invloeden, en een aantal andere omstandigheden die vaak ons ​​lot bepalen. Een belangrijk aspect is intelligentie, dat verband houdt met perceptie. Er wordt aangenomen dat hoe intelligenter een persoon is, hoe breder zijn waarnemingsveld van de wereld is.

Ambitieus en doelgericht

Misschien is er reden om aan te nemen dat Napoleon vanaf zijn jeugd extreem hoge ambities had. Vanuit zeer bescheiden omstandigheden overtroffen zijn behoeften zijn middelen. Hij was echter volkomen bereid om hard te werken en alles te doen wat nodig was om in zijn behoeften te voorzien. Naast zijn intelligentie en gedrevenheid had hij niet veel andere opties. Bovendien was hij niet lang, noch knap, noch aantrekkelijk. Hij had leiderschapskwaliteiten die al vroeg in zijn leven zichtbaar waren, maar geen noemenswaardige sociale vaardigheden. Zijn succes valt samen met zijn overtuigingskracht en dominantie.

[blockquote align=”none” auteur=”Napoleon Bonaparte”]Onmogelijk is een woord dat alleen voorkomt in de woordenschat van dwazen.[/blockquote]

Controle

De gemiddelde persoon vermijdt confrontatie en geeft meestal toe aan een agressiever persoon. Napoleon was echter assertief en controlerend. Dit blijkt zijn hele leven lang. Uit psychologische observaties van Napoleon Bonaparte blijkt dat hij egoïstisch, vaak ontrouw, onbetrouwbaar, hebzuchtig en gewetenloos was. Het lijkt er daarom op dat hij geen speciale gevoelens voor zijn medemens had. Hij eiste totale gehoorzaamheid van iedereen die met hem verbonden was. Hij heeft zijn logische processen zo gestructureerd dat hij aan zijn wensen voldoet. Aspiratie, ambitie en intelligentie waren de sleutelwoorden van Napoleon Bonaparte.

Psychopathologisch

Vanuit een modern psychologisch perspectief was Napoleon Bonaparte een psychopaat. Dit type persoon heeft een hoge tolerantie voor stress en angst. Waar meer rationele individuen heel voorzichtig zouden zijn geweest, vertoonde Napoleon geen tekenen van angst. Was hij een echt militair genie? Hij was intelligent, hij kon mensen lezen en hij kon de resultaten voorspellen. Zijn beperkte angst stelde hem in staat overhaaste acties te ondernemen en zijn vijanden te overweldigen.

De psychologie van Napoleon Bonaparte ondersteunde zijn militaire doelen en maakte hem geliefd bij de Fransen. Publiek domein.

Dit werkte heel goed bij de Oostenrijkers, maar faalde in het licht van Lord Nelson, Wellington en de Russische winters. Je kunt maar zo ver gaan in ontkenning, en de realiteit zal je inhalen.

Ontrouw

Hij deed veel dingen om zijn ontrouw te tonen. Toen de Britse vloot hem in Egypte achterliet, aarzelde hij niet om zijn troepen in de steek te laten en naar Frankrijk terug te keren. Toen hij eerder werd geconfronteerd met de noodzaak om duizenden krijgsgevangenen te voeden, had hij er geen moeite mee ze te doden. Dit is Napoleontische logica. Toen de kou tijdens de lange mars naar Moskou voor hem ondraaglijk werd, liet hij zijn soldaten opnieuw in de steek en keerde terug naar Parijs.

Charismatisch

Wanneer hij in ballingschap gaat op het kleine eiland Elba nadat de Britten hem hebben verslagen, blijft hij het lot vragen om in zijn voordeel in te grijpen. Hij besloot dat hij naar Frankrijk zou terugkeren, een nieuw leger zou vormen en zijn machtsbasis zou herstellen. Neem deel aan een gigantische brievenschrijfcampagne. Het was niet zo dat hij een leger van echte en loyale vrienden had. Maar hij wist mensen ervan te overtuigen dat hij hun redder kon zijn, en hij probeerde hen ervan te overtuigen dat ze persoonlijk konden winnen als ze hem hielpen. Ook tijdens zijn mars naar Parijs wist hij massa’s mensen te overtuigen. Net zoals de Duitsers in de jaren dertig op zoek waren naar een leider, zo riepen de Fransen na de Franse Revolutie om leiderschap.

Wanneer de tijden voor welk land dan ook in de geschiedenis moeilijk zijn, vinden jonge mannen een thuis in het leger. Napoleon Bonaparte had geen problemen een leger bijeen te brengen. Uiteindelijk kwam het erop aan om voor Napoleon of Wellington te kiezen. De Britten vochten voor een zaak. Ze waren niet zozeer bang voor het Franse leger als wel voor een revolutie – een boerenopstand. Ze waren bereid dit idee koste wat het kost te verslaan. Napoleon daarentegen vocht voor de voortdurende verheerlijking van Napoleon. Hij had zichzelf tot keizer gemaakt, ongeacht de gevoelens of steun van het Franse volk, de kerk of Beethoven.

Analytische onthouding

Sommigen zeggen dat de hertog van Wellington een militair genie was. Daarom was hij zeer ijverig in zijn voorbereidingen voor de strijd. Hij dacht lang en diep na over wat er zou gebeuren voordat het eerste schot werd afgevuurd. Napoleon en zijn blindheid voor de werkelijkheid twijfelden niet aan de uitkomst op basis van zijn psychopathologie. De strijd begon laat omdat Napoleon in slaap viel. Aambeien bezorgden hem problemen. In ons huidige onderzoek naar psychosomatische ziekten waarbij een persoon geen externe stress vertoont, wordt vaak internalisering van psychologische affecten waargenomen. Wat Freud de anaal-vasthoudende persoonlijkheid noemde (in modern jargon zou hij het een 'strakke kont' noemen) verwijst naar een persoon met wie het vaak moeilijk is om mee om te gaan. Iemand met zo'n psychologische achtergrond, die veeleisend en egoïstisch kan zijn, lijdt vaak aan deze medische aandoening.

De blijvende populariteit van Napoleon

Op het eiland Santa Elena verandert Napoleon nooit en wordt hij nooit geconfronteerd met de realiteit. Hij blijft geloven dat het Franse volk van hem houdt en hem te hulp zal komen. Britse opzichters spraken hem aan met generaal Bonaparte, terwijl hij voortdurend eiste gezien te worden als keizer Napoleon.

Onder Francisco Franco, de ijzeren dictator van Spanje, waren de omstandigheden jarenlang goed voor het Spaanse volk. Ze waren zelfvoorzienend en voorzagen in hun eigen levensonderhoud. Hetzelfde kan gezegd worden van hun buren, de Portugezen, onder dictator Salazar. Door de geschiedenis heen heeft de massa om de een of andere reden een sterke leider moeten volgen, psychopathisch of niet. Napoleon voldoet volledig aan dit criterium. Hoewel de psychologische observaties over Napoleon Bonaparte niet geheel positief zijn, zullen de Fransen hem altijd blijven beschouwen als de grootste Fransman die ooit heeft geleefd.