Mythen, geschiedenis van de oorsprong en betekenis van Shu, de oude Egyptische god van vrede en lucht

Shu is een oude Egyptische god die wordt vereerd vanwege zijn controle over lucht, wind en leeuwen. Meestal afgebeeld in menselijke vorm met het enkelsymbool in de hand, is Shu een van de eerste goden gecreëerd door de schepper/zonnegod Atum-Ra (Re) in de oude Egyptische mythologie. Als de god van de lucht is hij de godheid die de aarde en de lucht beschermt tegen aanraking. Hoe belangrijk was Shu voor de oude Egyptenaren? En wat waren enkele voorbeelden van zijn krachten?

In dit artikel zullen we er enkele uitlichten oude mythen voor god Shu. Het belicht ook het verhaal van Shu's oorsprong, zijn krachten, symbolen en aanbidding.

Snelle feiten over Shu

God van: Lucht, vrede, lucht, wind en leeuwen

Vader: Amon-Ra (Re)

Familieleden en broers: Tefnoet, Hathor, Bastet, Sekhmet

Gemalin: Tefnoot

Kinderen: Geb en Nut

kleinkinderen: Osiris, Isis, Seth (Seth), Nephthys en Horus de Oude.

Symbolen: Leeuw, struisvogelveren, wind, lucht

Epitheta: Hij die opstijgt; Zoon van Re

Grieks equivalent: Atlas van Titaan

Shu's gezinsomgeving

In het begin zat Atum – de Egyptische scheppergod – bovenop een oerheuvel (benben) en begon de eerste Egyptische goden en godinnen te creëren. Volgens de mythe spuwde Atum een ​​dikke substantie in de uitgestrekte kosmos. Uit deze substantie kwamen Shu en zijn zus/vrouw Tefnut (godin van het vocht) voort. Deze goden waren de eerste twee Egyptische goden gemaakt door Atum.

Shu en Tefnut waren respectievelijk goden van wind/lucht en vocht. Uit hun vereniging ontstonden twee goden: Geb (de aarde) en Nut (de lucht).

Shu's familie van goden en godinnen wordt gewoonlijk de "Ennead van Heliopolis" genoemd (de negen belangrijkste goden in de Egyptische mythologie). Deze goden zijn: Atum-Ra (schepper), Shu (lucht), Tefnut (vocht), Geb, Nut, Osiris, Isis, Seth (Seth) en Nephthys.

Betekenis en scheldwoorden

Het woord "shu" vertaalt zich als "droog", "leeg" of "zonnig". Enkele opmerkelijke voorbeelden van Shu-bijnamen zijn "Hij die opstijgt" en "Zoon van Ra".

Shu en Tefnut

De betrekkingen tussen Shu en Tefnut verliepen niet altijd soepel. Er wordt aangenomen dat Shu op een gegeven moment Tefnut boos maakte en hem dwong Egypte te verlaten. Om de pogingen van de goden om haar terug te nemen af ​​te weren, verandert Tefnut in een dodelijke kat. Dankzij de sluwheid van Thoth (de Egyptische god van de wijsheid en hiërogliefen) bedenkt Tefnut zich uiteindelijk en keert terug naar Egypte.

Shu en Geb

Boos door een van Geb's overtredingen, stuurt Atum-Ra Shu (de god van de lucht) om een ​​atmosfeer te creëren om Geb en Nut te scheiden. De scheiding was te moeilijk voor Geb en hij huilde vaak.

De eerste mensen

Volgens de oude Egyptenaren leidde de verdwijning van Shu en Tefnut tot de schepping van de eerste mensen. Het verhaal gaat dat Shu en Tefnut een lange reis maakten naar de uitgestrekte wateren van Nun (de eindeloze afgrond van chaos). Uit angst voor hun veiligheid verwijdert Ra zijn oog (het Oog van Ra) en stuurt het de chaos in om zijn kinderen te vinden. The Eye vond Shu en Tefnut en bracht ze naar huis bij Ra. Toen hij zijn kinderen zag, huilde Ra, vervuld van zoveel emotie. De oude Egyptenaren geloofden dat de eerste mensen voortkwamen uit de tranen van Ra.

Afbeeldingen en symbolen

Shu wordt meestal afgebeeld als een goedgebouwde man die het Egyptische symbool van het leven, de enkelband, vasthoudt. Bovenop zijn hoofd zit een struisvogelveer – hoogstwaarschijnlijk dezelfde veer die geassocieerd wordt met de godin Maat (godin van de wet en orde). In het geval van Shu vertaalt de struisvogelveer zich naar 'leegte' of 'rust'.

Andere zeer belangrijke symbolen van Shu zijn wolken en mist. De Egyptenaren geloofden dat de wolken in de lucht het lichaam of de botten van Shu waren.

Hoe belangrijk was Shu in het oude Egypte?

• De Egyptische god Shu werd gezien als een zeer kalme godheid. Hij was de godheid tot wie de Egyptische landen baden wanneer ze rust en vrede nodig hadden. Voor deze rol werd hij vereerd als het 'goddelijke kalmeringsmiddel'.
• Een andere grote rol van Shu was om te voorkomen dat de lucht (Nut) op de aarde instortte (Geb). De Egyptenaren zagen Shu letterlijk als de lucht/atmosfeer.
• Shu's scheiding van hemel en aarde leidde tot het concept van dualiteit – boven en beneden; licht en donker; lelijk en mooi en; goed en slecht.
• In de onderwereld is Shu een van de 42 rechters die de zielen van de doden beoordelen.
• Als de windgod wordt Shu meestal door zeilers aangeroepen voor veilige en snelle reizen over zee.

Andere interessante mythen over Shu

• В Griekse mythologie de Griekse titan Atlas wordt in een soortgelijk licht gezien als de Egyptische god Shu. Atlas is een van de machtigste goden uit de Griekse mythologie. Voor zijn steun aan de Titanen tijdens de strijd (titanomachy) tegen de Olympiërs werd Atlas gestraft door Zeus - de leider van de goden. Atlas werd gevraagd om de lucht/ruimte voor alle eeuwigheid vast te houden.
• Shu werd ook gezien als een van de goden die Ra beschermden tegen de slang genaamd Apopis (Apep). In deze rol wordt aangenomen dat hij de kop van een leeuw aanneemt.
• Volgens sommige verhalen over de mythe parde Atum met zijn schaduw om Shu en Tefnut ter wereld te brengen. Volgens andere verhalen verschenen hij Shu en Tefnut van de matrozen van Atum.
• De Shu-aanbidding bereikte zijn hoogtepunt tijdens het Middenrijk (ca. 2050 - ca. 1650). Sommige mensen beschouwden Shu in deze tijd als een scheppergod.
• Nadat Shu tussen Geb en Nut stond, wreekte Geb zijn vader Shu door zijn vrouw / zus (Tefnut) mee te nemen. Geb trouwde met Tefnut en maakte haar tot zijn koningin-gemalin van Egypte.
• Shu werd vaak geassocieerd met de Egyptische krijgergod Onuris.
• De oude Egyptenaren geloofden dat Shu de kroon van zijn vader erfde en de tweede farao van het land Egypte werd. Shu werd op zijn beurt opgevolgd door Geb, die vervolgens werd opgevolgd door Osiris (de god van de doden en wedergeboorte).
• Vanwege de verwondingen die hij opliep in zijn gevecht met de slangendemon Apophis, werd Shu gedwongen afstand te doen van de troon van het oude Egypte.
• Archeologisch bewijs van Shu's gebedshuizen en tempels ontbreekt enigszins. Het is zeer waarschijnlijk dat hij overal werd vereerd Het oude Egypte. Er wordt echter gezegd dat de Shu-aanbidding zijn hoogtepunt heeft bereikt tussen de laatste jaren van het Middenrijk en het Nieuwe Rijk.
• De farao Achnaton (mogelijke vader van Toetanchamon) en zijn vrouw Nefertiti worden soms afgebeeld als respectievelijk Shu en Tefnut.