9 beroemdste epische gedichten aller tijden

Epische gedichten nemen de vorm aan van lange verhalen, meestal in metrische verzen, van een verbazingwekkende gebeurtenis op een bepaald moment, waarbij een heroïsch persoon of een groep mensen stalen moed en redelijkheid moet tonen tegenover bovenmenselijke krachten. Het doel van het epische gedicht is om te laten zien hoe lessen kunnen worden getrokken uit die heroïsche acties die de wereld of het universum het vaakst hebben beïnvloed.

Een snelle blik op oude teksten en je realiseert je meteen dat bijna alle samenlevingen een vorm van geschreven of mondelinge epische tradities hebben die de heldendaden van hun helden vertellen. En vaak zijn deze personages gedeeltelijk gebaseerd op feitelijke historische gebeurtenissen en persoonlijkheden.

Uit de oude Indiase heldendichten zoals Mahabharata en Ramayana in Greek Odyssey presenteert merkwaardig genoeg de beroemdste epische gedichten aller tijden.

Ilias

De Ilias van Homerus wordt, samen met de Odyssee van Homerus, beschouwd als een van de hoekstenen van de westerse literatuur. Het epos vertelt de gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de Trojaanse oorlog, een legendarische oorlog in de Griekse mythologie waarin de stad Troje tegenover de Grieken stond.

Volgens het verhaal stijgen de spanningen tot een hoogtepunt wanneer een Trojaanse prins genaamd Paris er vandoor gaat met Helen, de vrouw van Menelaüs, de koning van Sparta.

De Ilias onderzoekt de karakters van veel krijgers aan beide kanten, vooral de beroemde Griekse krijger en halfgod Achilles en de Trojaanse generaal Hector. Het volgt de gebeurtenissen tijdens de tien jaar durende belegering van Troje door de felle confederatie van Griekse stadstaten. Ook wordt verteld hoe een aantal Griekse goden en godinnen tijdens de oorlog partij kozen. Aphrodite, de Griekse godin van schoonheid en liefde, koos bijvoorbeeld de kant van de Trojanen.

De Ilias staat bekend om de introductie van literaire uitdrukkingen en concepten zoals de "achilleshiel" en het "Trojaanse paard". De eerste, een uitdrukking die wordt gebruikt om het meest kwetsbare deel van een individu of systeem af te beelden, is het deel van het lichaam van Achilles' moeder dat er niet in slaagt onoverwinnelijk te worden. Daarom sterft de held nadat de Trojaanse prins Paris een pijl in zijn hielen heeft geschoten.

Het epos van Gilgamesj

Dit epische gedicht van het oude Sumerische volk wordt beschouwd als het oudste bekende epos aller tijden. Het staat tweede op de lijst van oudste religieuze teksten, direct na de Piramideteksten van Het oude Egypte. Vanwege hoe oud het Gilgamesj-epos is, hebben historici moeite gehad om het jaar waarin het voor het eerst werd geschreven te bepalen. Algemeen wordt aangenomen dat het tussen 2100 voor Christus in het Sumerisch op een kleitablet is geschreven. en 1200 voor Christus (tijdens de Derde Dynastie van UR of het Neo-Soemerische Rijk).

Dit Mesopotamische epische gedicht vertelt over de heroïsche heldendaden van koning Gilgamesj, heerser van de Sumerische stad Uruk, en zijn metgezel Enkidoe. Volgens de Sumerische koningslijst regeerde Gilgamesj in 126 jaar 27 jaar over Uruk^ми eeuw voor Christus

Gilgamesj, een wezen dat voor tweederde god en voor één derde mens was, werd als een rechtvaardige en wijze heerser beschouwd. Hij staat bekend om het bouwen van een aantal prachtige infrastructuren in Uruk, waaronder de muur die rond Uruk is gebouwd om indringers buiten te houden.

De site Epic of Gilgamesh vertelt hoe de Mesopotamische goden een beestachtige man creëerden genaamd Enkidoe om een ​​einde te maken aan wat zij geloofden dat de autocratische heerschappij van Gilgamesj over de bevolking van Uruk was. Op weg naar de stad Uruk heeft Enkidu contact met een tempelprostituee (Shamhat) en ervaart hij een levensverandering die zijn agressie en wilde instincten wegneemt. Na aankomst in de stad daagt Enkidoe Gilgamesj regelrecht uit voor een wedstrijd en verliest.

Uiteindelijk worden de twee mannen goede vrienden en beginnen ze aan een reis naar het Cederbos. Daar verslaan ze Humbaba de Verschrikkelijke, de bewaker van het bos. Vlak voordat ze vertrokken, hakten ze echter een heilige cederboom om. Zo verwerpt Gilgamesj de verkering met Ishtar, de Mesopotamische godin van liefde en schoonheid, en roept haar toorn op de hals. De godin besluit Gilgamesj te straffen door de Hemelstier te sturen. Zowel Gilgamesj als Enkidoe blijven dapper en verslaan met succes de stier. Nog meer woedend, veroordeelden de goden Enkidoe ter dood.

Verwoest door de dood van zijn metgezel, begint Gilgamesj aan een zoektocht naar de betekenis en het geheim van het onsterfelijke leven. Na jaren reizen begon hij te begrijpen dat de goden hadden toegestaan ​​dat de dood een integraal onderdeel van het menselijk bestaan ​​was.

Wist je dat: In de tijd dat koning Gilgamesj de stad Uruk regeerde, werd de stad met bijna 50 inwoners beschouwd als de grootste ter wereld?

Odyssee

Volgens de Odyssee werd de held Odysseus gevangengezet door een nimf genaamd Calypso op het eiland Ogygia. Ook lijdt hij schipbreuk en gaat vervolgens naar het land van de Faiaken. De Odyssee is een oud Grieks episch gedicht geschreven door de Griekse dichter Homerus. Samen met de Ilias (waarschijnlijk ook geschreven door Homerus) is de Odyssee misschien wel het belangrijkste epische gedicht dat in Het oude Griekenland.

De Odyssee gebruikt een stijl genaamd In medias res, dwz. een gedicht dat midden in het verhaal begint en vervolgens door middel van flashbacks een volledig verhaal ontwikkelt.

Dit Homerische gedicht volgt de ongelooflijke avonturen van Odysseus (bekend als Odysseus in het oude Rome), heerser van Ithaca, een van de zeven Ionische eilanden in West-Griekenland. In het gedicht vertelt Homerus hoe Odysseus, een van de helden van de Trojaanse oorlog, ongeveer tien jaar lang met zijn metgezellen berechting na berechting doorbrengt rond de Egeïsche Zee.

Zijn tegenslagen beginnen nadat hij de cycloop Polyphemus, zoon van de Griekse zeegod Poseidon, heeft beledigd (dat wil zeggen verblindt). In zijn frustratie roept Polyphemus naar Poseidon om de Griekse held te vervloeken. Poseidon gehoorzaamde en vervloekte Odysseus om door de Peloponnesische Zee te dwalen.

Tijdens zijn afwezigheid wordt zijn vrouw Penelope het onderwerp van verschillende verkeringen van mannen die haar hand ten huwelijk zoeken. Tot overmaat van ramp nemen deze vrijers hun intrek in het huis van Odysseus, waar ze drinken, eten en zelfs zijn beste kleren dragen.

Bij zijn terugkeer naar zijn koninkrijk sloot hij zich aan bij zijn zoon Telamachus en vernietigde (doodde) al deze vrijers. Odysseus herstelt met succes de orde in zijn huis en ook in het koninkrijk.

Historici redeneren dat, aangezien Homerus waarschijnlijk een analfabete epische dichter uit de 8e of 9e eeuw was, de Odyssee begon als een mondeling epos, maar later door anderen werd aangepast, misschien eeuwen na de dood van Homerus.

Geleerden die het Homerische auteurschap van de Odyssee of de Ilias betwisten, stellen dat de term Homerus waarschijnlijk door de oude Grieken werd gebruikt om te verwijzen naar een rondzwervende blinde dichter. Dat betekent dat er door de eeuwen heen verschillende Homers kunnen zijn geweest, om zo te zeggen. Deze dichters hebben de gedichten vervolgens door de eeuwen heen opnieuw verteld en enkele wijzigingen aangebracht voordat ze uiteindelijk werden opgeschreven (tussen 7^ми en 8^ми eeuw voor Christus).

John Milton Paradijs verloren

Dankzij meesterwerken als Paradise Lost geldt de Engelse dichter John Milton als een van de grootste dichters aller tijden. Dit epos is een briljant verslag van hoe een van Gods meest geliefde engelen, Lucifer (Satan), viel en hoe de mensheid Gods genade verloor door te bezwijken voor de misleidingen van Lucifer.

In zijn epische gedicht Paradise Lost luidt Milton de dageraad van de mensheid in. Het gaat een stukje terug naar de tijd dat volgens christenen Satan of Lucifer in opstand kwam tegen de Schepper. Hoewel hij niet succesvol was in zijn zoektocht om God te verdringen, slaagde Satan er toch in Gods eerste scheppingen – Adam en Eva – te overtuigen om die ene specifieke vrucht te eten waarvan God hen specifiek had verboden te eten.

Als gevolg van de ongehoorzaamheid van Adam en Eva werden ze uit hun huis in de Hof van Eden verdreven en moesten ze de rest van hun leven zwoegen en zweten.

Milton's Paradise Lost, ook bekend als het grote protestantse epos, neemt de lezer mee op een reis vol met het grootste thema in het christendom: gehoorzaamheid aan Gods wil. Het gebruik van vergelijkingen is zeer bewonderenswaardig omdat het licht werpt op de manier waarop de zonden (erfzonde) van de ouders worden overgedragen op hun nakomelingen. van de hele mensheid.

De Mahabharata

De Mahabharata, die waarschijnlijk tussen 3^ти eeuw voor Christus en 3^ти eeuw na Christus, is vier keer zo lang als de Ramayana en tien keer zo lang als de Ilias en de Odyssee. In het oude India is de Mahabharata samen met de Ramayana een zeer beroemd Sanskriet-epos, die heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van het hindoeïsme. Het biedt hindoes lessen over morele wetten en geschiedenis.

Het verhaal vertelt over een familievete waarbij twee groepen neven betrokken waren – de Kaurava’s en de Pandava’s – tijdens de Kurukshetra-oorlog. De twee groepen, die lid zijn van de heersende Kuru-clan, zijn verwikkeld in een bitter conflict om de troon van Hastinapura.

De Kaurava's zijn de oudsten en zij vinden dat zij op de troon moeten zitten. Duryodhana, de oudste Kaurava, was echter jonger dan Yudhisthira, de oudste Pandava.

Na een lange en bloedige oorlog, die werd uitgevochten op het veld van Kurkshetra (ten noorden van Delhi), kwamen de Pandava's als overwinnaars tevoorschijn. Tijdens oorlog worden complexe allianties gevormd waarbij loyaliteit belangrijker is dan het nastreven van de waarheid. De oorlog zag ook de dood van Krishna, de god van bescherming, mededogen en liefde, en markeerde het einde van de Krishna-dynastie. De vijf overlevende Pandava-broers vertrekken naar Indra's hemel, maar alleen Yudhishthira bereikt de hemelpoort. Uiteindelijk leefde hij, samen met zijn Kaurava-broers en neven, nog lang en gelukkig in de hemel.

Het Mahabharata-verhaal symboliseert het begin van de Kali Yuga - het vierde hindoetijdperk en het laatste tijdperk van de mensheid, dat wordt gekenmerkt door het verval van waarden en nobele ideeën. Omdat het vol conflicten en zonde is, wordt dit tijdperk beschouwd als het ergste van de vier yuga's in de yuga-cyclus.

De wijze Vyasa – ook bekend als ‘hij die de Veda’s classificeert’ – wordt algemeen beschouwd als de auteur van de Mahabharata. Vyasa is ook een belangrijk personage in het verhaal, aangezien hij de grootvader is van de Kaurava's en de Pandava's.

De Mahabharata staat bekend als het langste epische gedicht uit de geschiedenis. Het bevat meer dan 100 sloka's (couplets) en meer dan 000 dichtregels. Met in totaal 200 miljoen woorden is het gedicht tweemaal zo lang als de Perzische Shahnameh. Het is ongeveer zeven keer langer dan de Ilias en de Odyssee samen.

Hoewel beschreven door zo'n 20^тиeeuw van Europese indologen, waaronder Hermann Oldenberg, omdat het zeer ongestructureerd en chaotisch is, blijft het niettemin een opmerkelijk literair werk.

Dante - Goddelijke komedie

In zijn geboorteland Italië werd Dante Alighieri il Sommo Poet genoemd, wat 'De Opperste Dichter' betekent. Zijn briljante meesterwerk Goddelijke Komedie (1308-1321) is slechts een van de redenen waarom hij vaak wordt beschouwd als de grootste Italiaanse dichter.

Divine Comedy, een verhalend gedicht, volgt de heldendaden van de hoofdpersoon, hoogstwaarschijnlijk Dante zelf, op een gevaarlijke reis door de hel, het vagevuur en de hemel. Het gedicht is verdeeld in drie delen, die elk één fase van de reis van de held onderzoeken: de hel, het vagevuur en het paradijs.

Tijdens zijn reis door Hades (hel) en het vagevuur (vagevuur) wordt hij vergezeld door een ondersteunend personage genaamd Virgil. De heldin Beatrice is degene die de hoofdpersoon meeneemt naar Paradiso (het Paradijs).

Blijkbaar is het gedicht Dante's manier om allegorisch het pad weer te geven dat de menselijke ziel neemt om de Goddelijke Schepper te bereiken. Het had een grote invloed op de middeleeuwse rooms-katholieke theologie filosofie. Er wordt aangenomen dat het niet alleen een gamechanger is in de Italiaanse literatuur, maar ook in de literatuur van heel Europa. De beroemde Amerikaanse essayist, dichter en toneelschrijver TS Eliot was vol lof over het meesterwerk en noemde het het hoogtepunt van de poëzie in de westerse wereld.

Beowulf

In de Oud-Engelse literatuur kunnen maar heel weinig epische gedichten wedijveren met Beowulf, een veelgeprezen volksepos dat waarschijnlijk in de 7e eeuw werd gecomponeerd.^ми eeuw na Christus. Het is nog steeds een van de meest vertaalde gedichten in de Oud-Engelse literatuur.

Het gedicht bestaat hoofdzakelijk uit twee delen, waarvan de handeling zich rond 6 uur afspeelt in het heidense Scandinavië^ти eeuw na Christus. In het eerste deel, dat zich afspeelt in Denemarken, reist de held van het verhaal, Beowulf, naar het paleis van de Deense koning Hrothgar. Het gedicht gaat verder met te zeggen dat Beowulf, nadat hij had gehoord hoe een woest monster genaamd Grendal voortdurend de honingzoete zaal van Hrothgar in Heorot terroriseerde, zijn diensten aan de koning aanbood. Elke nacht kwam Grendal naar de hal en nam een ​​van Hrothgars krijgers gevangen.

Prins Beowulf doodt met succes Grendal en wordt door de koning als held geaccepteerd. De volgende nacht komt Grendels moeder naar de herberg om de dood van haar zoon te wreken. Ze slaagt erin een van Hrothgars mannen te doden voordat ze aan de mede ontsnapt. De volgende ochtend doorzoeken Beowulf en zijn mannen een grot en vinden Grendels moeder op de bodem van het meer. In het daaropvolgende duel komt Beowulf als overwinnaar tevoorschijn en doodt Grendals moeder en andere moeraswezens.

De held Beowulf keert dan terug naar huis. Na enige tijd stierven de koning van de Geats, Hygelac, en zijn zoon in de strijd, waardoor Beowulf de troon erfde. Hij regeerde een halve eeuw voordat het noodlot opnieuw toesloeg. Beowulf komt opnieuw in actie als hij wordt geconfronteerd met een vuurspuwende draak die een groot deel van het land in puin heeft achtergelaten. Oud en zwak, Beowulf slaagt er nog steeds in de draak onder ogen te zien. Hij staat er alleen voor omdat al zijn helpers hem in de steek hebben gelaten. In sommige verhalen wordt hij bijgestaan ​​door zijn familielid Wiglaf. Beowulf doodt uiteindelijk de draak, maar krijgt veel dodelijke wonden en sterft kort daarna. De mensen geven hem een ​​fatsoenlijke begrafenis en bouwen ter ere van hem een ​​gigantische toren.

Toen het gedicht werd gemaakt, had het geen titel. Ze kreeg later de naam Beowulf, naar een beroemde Noorse legendarische held wiens heldendaden in een soortgelijk licht worden gezien als de hoofdpersoon van het gedicht. Er bestaat een origineel manuscript gedateerd tussen 10^ти en 11^ти eeuwen na Christus. Omdat de auteur onbekend is, wordt vaak de term "Beowulf de dichter" voor hem gebruikt.

Het gedicht, samengesteld uit ongeveer 3000 alliteratieve regels, wordt omhuld door de thema's loyaliteit aan de heerser en wraak op vijanden. Beowulf wordt gepresenteerd als een altruïstische held die bereid is zijn vaardigheden te gebruiken om de samenleving te beschermen tegen afschuwelijke monsters. Min of meer wordt hij voorgesteld als een redder wiens tragische dood als een offer wordt geëerd.

Ramayana

Zoals hierboven vermeld, is de Ramayana een van de twee grootste epische gedichten van het oude India. Net als de Mahabharata werd de Ramayana geschreven in het Sanskriet, de dominante taal (een oude Indo-Arische taal) die in het oude India werd gebruikt om gedichten en hymnen te schrijven.

De hindoeïstische dichter en wijze Valmiki wordt gezien als de auteur van de Ramayana. Dit epische gedicht bestaat uit ruim 20 coupletten, verdeeld over zeven boeken.

Het gedicht duikt in de geboorte van Rama, de hindoegodheid die deugd en moed belichaamt. Volgens de Ramayana werd Rama, de zevende incarnatie van Vishnu, geboren in het koninkrijk Ayodhya (in de zuidelijke centrale staat Uttar Pradesh in Noord-India). Het werpt ook licht op hoe Rama het hart van Sita, de dochter van koning Janaka, wint door de boog van Heer Shiva te buigen.

Net als alles er goed uitziet, worden Rama en zijn vrouw Sita het paleis uit gezet. Het echtpaar maakte het bos ongeveer 14 jaar lang tot hun thuis. Het noodlot slaat toe wanneer Sita wordt ontvoerd door Ravana, de boze koning van Lanka. Ravana stuurt een gouden hert het bos in om Rama en zijn halfbroer Lakshmana af te leiden terwijl hij Sita ontvoert.

Rama en zijn broer zoeken de hulp van de apengeneraal Hanuman om Sita uit Ravana's gevangenschap te bevrijden. Geholpen door Vibhishana, Ravana's broer, verslaan Rama en zijn collega's met succes Ravana en laten Sita vrij. Om te bewijzen dat ze tijdens haar gevangenschap niet had bedrogen, onderging Sita een reeks beproevingen, die ze met succes doorstond.

Herenigd met Sita keert Rama terug naar Ayodhya om zijn rechtmatige plaats op de troon in te nemen. Zijn hovelingen zijn echter niet volledig overtuigd van Sita's eer, dus Rama heeft geen andere keuze dan haar uit het paleis te verdrijven. Terwijl ze in ballingschap was in het bos, ontmoette Sita, die op dat moment hoogzwanger was van twee van Rama's kinderen, een wijze genaamd Valmiki. Een paar jaar later worden Sita en haar kinderen herenigd met Rama. Sita twijfelt echter nog steeds en daalt af in de aarde en wordt ontvangen door haar moeder.

Wist je dat: Volgens sommige verhalen was de auteur Valmiki een beroemde dief die, voordat hij een wijze werd, Ratnakara heette?

Vergilius' Aeneis

De Aeneis, gecomponeerd door de Romeinse dichter Vergilius uit het Augustus-tijdperk, vertelt het verhaal van Aeneas, een Trojaanse held tijdens de Trojaanse oorlog. Zoals op soortgelijke wijze vermeld in de Ilias (door de dichter Homerus) werd Aeneas geboren uit de Griekse godin van liefde en schoonheid Aphrodite (Venus) en prins Anchises. Begaafd met semi-goddelijke trekken vocht Aeneas dapper in de verdediging van Troje na de tien jaar durende Griekse belegering. In tegenstelling tot andere Trojaanse helden zoals Hector en Paris, werd Aeneas niet gedood tijdens de Trojaanse oorlog, noch werd hij tot slaaf gemaakt zoals veel Trojanen nadat hun stad door de Grieken was ingenomen.

Volgens de Aeneis ontsnapt de Trojaanse held net op tijd voordat de hel losbarst in Troje. Samen met enkele van zijn Trojaanse metgezellen bereikt Aeneas veilig het huidige Italië, waar hij een nieuwe stad sticht die in de toekomst zal floreren. Rome.

Vergilius' Aeneis Bestaat uit twaalf boeken, waarvan de eerste helft uitlegt hoe Aeneas het Trojaanse leger leidt om de Latijnen te verslaan. Het tweede deel verkent zijn tijd in Carthago, waar hij een relatie krijgt met koningin Dido voordat hij haar in de steek laat en naar Italië vertrekt.

De structuur en artistieke stijl van de Aeneis hebben ongelooflijke lof ontvangen sinds het werd geschreven tijdens het bewind van de Romeinse keizer Augustus, waardoor het een van de grootste werken uit de Latijnse literatuur is.

Feiten over beroemde epische gedichten uit de wereldgeschiedenis

Het woord "episch" is afgeleid van het Latijnse woord "epicus", dat op zijn beurt een afgeleide is van het oudgriekse woord "epos" (ἔπος), wat "verhaal" of "gedicht" betekent. De oude Grieken beschouwden epos over het algemeen als alle vormen van poëzie, inclusief de poëzie geschreven door Homerus, Hesiodus, of zelfs de uitspraken van het Orakel van Delphi.

Vóór de uitvinding van het schrift in de antieke wereld waren er heldendichten die de vorm aannamen van mondelinge tradities en liederen gecomponeerd en uitgevoerd door barden. De oude componisten creëerden de heldendichten op zo'n manier dat ze gemakkelijk herinnerd konden worden en daarom van generatie op generatie werden doorgegeven. Mondelinge heldendichten werden vaak in korte verzen gecomponeerd, waardoor ze gemakkelijker te onthouden waren.

Het is waarschijnlijk dat de Homerische en verschillende oude Griekse heldendichten voortkwamen uit mondelinge epische tradities. In de loop van de tijd werden deze mondelinge heldendichten de pijlers waarop de westerse literatuur werd gevormd.

Naarmate de menselijke beschavingen en samenlevingen vorderden en met de uitvinding van het schrift, werden deze mondelinge geschiedenissen en mondelinge heldendichten schriftelijk vastgelegd. Ze dienen als kanaal voor de overdracht van cultuur van de ene generatie op de andere en van de ene samenleving op de andere.

Er wordt algemeen aangenomen dat de Sumeriërs, de oude Mesopotamische beschaving, de mensen waren die als eerste een epos creëerden – d.w.z. Het epos van Gilgamesj.