De geboorte, dood en wederopstanding van Osiris, de oude Egyptische god van de onderwereld

De oude Egyptenaren hadden nogal wat belangrijke goden en godinnen in hun pantheon. In termen van impact waren er echter maar heel weinig goden of godinnen die met Osiris konden wedijveren. Dus vermoordde zijn broer hem uit jaloezie.

Vóór zijn dood en wederopstanding regeerde Osiris over het land Egypte. Hij wierp de zeer oude en zieke Ra (de scheppende god) omver en werd de oppergod en de eerste farao van Egypte. Zijn heerschappij bracht de Egyptenaren naar een beschaafde samenleving. Er wordt aangenomen dat het land Egypte tijdens zijn tijd het meest vruchtbaar was. Wijs en welwillend, Osiris werd vereerd als de god die het oude Egypte kennis liet maken met landbouw, weven en muziek.

De geboorte van Osiris

In het begin kwam de allerhoogste scheppergod Ra (ook bekend als Amun-Ra) uit de oerwateren tevoorschijn. Ra, de belichaming van de zon, schiep vervolgens de eerste god en godin: Shu (lucht) en Tefnut (vocht). Uit de vereniging van Shu en Tefnut ontstonden Geb (god van de aarde) en Nut (godin van de lucht).

Vervolgens kwamen Nut en Geb bij elkaar en kregen vijf kinderen: Osiris, Isis, Seth, Nephthys en Horus de Oude. Veel Egyptische mythen beweren dat Osiris het oudste kind van Geb en Nut was.

Betekenis en scheldwoorden

In het oude Egypte roept Osiris het gevoel van het hiernamaals op. De naam Osiris in Egyptische hiërogliefen wordt als volgt gespeld wsjr. De naam kan worden uitgesproken als Usir, Usire, Wesir, of Ausir. Deze woorden worden meestal vertaald als "groot" of "machtig".

Naast zijn beroemde bijnaam "Lord of the Underworld", had Osiris nog vele andere scheldwoorden, waaronder: Heer van liefde; De belangrijkste van de westerlingen (Khenti-Amentiu); Heer van de Continuïteitspijler; De god van de maan; Eentje die consequent goedaardig en jeugdig is; De Heer van de Stilte; De mooie (Wennefer); De koning van de levenden; En De Eeuwige Heer.

Osiris' heerschappij over Egypte

Behalve dat hij de oudste van zijn broers en zussen is, is Osiris de wijste en meest medelevende van allemaal.

Zich realiserend dat het volk van Egypte in een onbeschaafde staat leefde onder de heerschappij van de zieke en oude god Ra, verspilde Osiris geen tijd door de troon van Ra over te nemen.

Hij nam de controle over het land Egypte over en werd de eerste farao. Zij aan zij regerend met zijn gemalin, de godin Isis, bracht de heerschappij van Osiris de Egyptenaren ongekende welvaart en rijkdom. Hij veranderde de Egyptenaren in beschaafde wezens met een zeer verfijnde cultuur en religieuze praktijken. Hij en zijn vrouw Isis introduceerden landbouw, weven en bakken bij de mensen.

Ook werd onder zijn bewind iedereen eerlijk en eerlijk behandeld. Hij leerde de Egyptenaren de principes van maat, d.w.z. van de waarheid en de juiste manier van leven. Het land Egypte was de belichaming van de hemel op aarde.

De mythe van Osiris

Bijna iedereen was blij met de goede daden van Osiris, met uitzondering van Seth (Seth) - de god van de chaos en het woestijngebied. Set, de jongere broer van Osiris, werd extreem jaloers op de bezittingen en prestaties van Osiris.

Beledigd en verbitterd smeedde Seth een plan om Osiris van de troon van Egypte te beroven. Seths woede werd zelfs nog erger toen hij erachter kwam dat zijn vrouw Nephthys zichzelf (als Isis) had vermomd om Osiris te verleiden. De ongelukkige en bedrieglijke verbintenis tussen Osiris en Nephthys leidde tot de verschijning van Anubis, de god van de begrafenis en het balsemen.

Osiris en Set

Als onderdeel van zijn plan om Osiris te elimineren, maakt Seth een kist en doordrenkt deze met enkele magische eigenschappen. Op een feestje belooft hij de kist te geven aan iedereen die erin past. Zonder dat Osiris het wist, ontwierp Set de kist opzettelijk zo dat hij perfect bij hem paste. Alle Egyptische goden en godinnen probeerden om beurten de ark, maar niemand kon erin passen behalve Osiris. Zodra Osiris de ark binnenging, sloot Set de ark en gooide hem in de rivier de Nijl.

De dood en wederopstanding van Osiris

Osiris bleef tot aan zijn dood in de kist. Al die tijd zwierf de vrouw van Osiris - Isis - over de hele aarde op zoek naar haar man. Later vond ze de kist.

Bezorgd dat Set of zijn agenten erachter zouden komen, verborg Isis het lichaam van Osiris in een moerassig gebied nabij de Nijldelta. Ze geeft Nephthys de opdracht om het lichaam van Osiris te bewaken. Nephthys was echter niet opgewassen tegen de taak; Set ontdekte waar het lichaam van Osiris zich bevond. Seth hakte vervolgens het lichaam van Osiris in stukken en verspreidde de stukken vervolgens (14 stuks) over de hele aarde.

Overweldigd gaat Isis op zoek naar alle delen van het lichaam van Osiris. Geholpen door Nephthys slaagde Isis erin alle delen van het lichaam van Osiris eruit te halen, behalve zijn penis. Isis riep de god Anubis op om haar te helpen bij het mummificatieproces. Vervolgens sprak ze een magische spreuk uit over de uiteengereten delen van Osiris en bracht hem weer tot leven. Hij keerde echter niet terug naar zijn oude vorm. In plaats daarvan werd hij herboren in het land van de doden (onderwereld). Voordat hij naar de onderwereld vertrok, parde Isis met hem en werd zwanger van Horus (de god met de valkenkop).

Kort daarna begaf Osiris zich naar het hiernamaals om de troon van het land van de doden op te eisen. Zijn heerschappij over het land der levenden eindigde omdat een deel van zijn lichaam ontbrak.

De betekenis van Osiris

De oude Egyptenaren geloofden dat Osiris de eerste goddelijke farao van Egypte was. Hij was de drager van positieve culturele waarden, zoals harmonie, waarheid, orde en gerechtigheid in het land.

Daarom werd van de farao’s die na Osiris regeerden verwacht dat zij deze waarden heilig zouden houden, anders zou het koninkrijk in chaos vervallen.

Tijdens hun aardse leven werden de Egyptische farao’s over het algemeen gezien als de menselijke manifestatie van Horus. Toen deze farao's echter stierven, geloofden de Egyptenaren dat ze zich met Osiris in de onderwereld verenigden en daar koningen werden. Daarom had de Egyptische farao het recht om zowel over het land van de levenden als over het land van de doden te regeren.

Als heer van de onderwereld was Osiris verantwoordelijk voor het beoordelen van de zielen van de doden. Het is in deze rol dat hij zijn naam verdient Khentiamenti of ‘de belangrijkste van de westerlingen’. Aangenomen wordt dat Osiris wordt bijgestaan ​​door 42 rechters (dwz beoordelaars van Maat) wanneer hij de zielen van de doden in de onderwereld beoordeelt. Het oordeel was gebaseerd op het vaststellen of de dode man had geleefd volgens de principes van de godin Maat, de godin van waarheid en gerechtigheid.

Als werd aangenomen dat de dode man een eerlijk leven had geleid, werd zijn ziel in de boezem van Osiris geïntroduceerd, d.w.z. in het eeuwige paradijs. Als de persoon echter schuldig werd bevonden door de jury, werd de ziel van de dode onmiddellijk verteerd door de demon Amit, die ook wel bekend stond als de "verkrachter van het goede" en "bestraffer van het kwade". Met andere woorden: de ziel verdween in het eeuwige niets.

De rol en bevoegdheden van Osiris

Een andere zeer belangrijke functie van Osiris was dat hij werd aanbeden als de gever van leven. Hij werd ook gezien als de god van de vegetatie en vruchtbaarheid. Men geloofde dat de ziel van Osiris de kracht was die verantwoordelijk was voor de vegetatie langs de Nijl. Hij werd in verband gebracht met de overstroming van de Nijl. Dankzij dit kreeg hij de naam "Hij die altijd gracieus en jong is."

Zijn dood en opstanding waren vergelijkbaar met de veranderende seizoenen en cycli in Egypte. De Egyptenaren trokken ook parallellen tussen dit en de opkomst en ondergang van de Nijl.

Aanbidden

De verering van Osiris begon hoogstwaarschijnlijk rond de Vijfde Dynastie (25 v.Chr.). Archeologen hebben echter enig bewijs gevonden dat erop wijst dat Osiris mogelijk al in het Predynastische tijdperk (vóór 3100 voor Christus) werd aanbeden. Zijn aanbidding ging door tot het verval van het Ptolemeïsche tijdperk (332 v.Chr. - 30 v.Chr.).

Vooral in het oude Egypte werd Osiris aanbeden om zijn zegen te zoeken over zaken die verband hielden met harmonie, orde, rechtvaardigheid, vooruitgang, evenwicht en orde, evenals het leven na de dood.

Het verhaal van Osiris herinnert de Egyptenaren er voortdurend aan hoe jaloezie en afgunst de menselijke ziel kunnen bederven. De Egyptenaren geloofden dat ondankbaarheid een ernstige zonde was. Alleen chaos ontstaat uit afgunst en jaloezie.

De Egyptenaren hadden verschillende festivals om de wedergeboorte van Osiris te markeren. Het bekendste van deze festivals was het Jedda-festival (ladder). Tijdens het festival droegen de farao en zijn priester pilaren om Osiris te bedanken voor de stabiliteit die hij het volk had geschonken. Meestal vielen de Osiris-festivals samen met de opkomst of ondergang van de Nijl.

Tijdens sommige festivals ter ere van Osiris speelden mensen de strijd tussen Horus en Seth na. En precies zoals ze dachten dat er gebeurd was, versloegen de volgelingen van Horus voortdurend de volgelingen van Set. Nadat de heropvoering voorbij was, werd het beeld van Osiris uit de tempel naar het licht gebracht. Dit symboliseerde de terugkeer (wedergeboorte) van Osiris uit de diepten van de dood naar het licht (het leven).

De Opper-Egyptische stad Abydos was de plaats waar Osiris de meeste verering ontving. In Beneden-Egypte vond zijn aanbidding voornamelijk plaats in de stad Busiris.

Afbeeldingen en symbolen

Meestal wordt Osiris afgebeeld als een god met een groene huid. Het is een symbolische weergave van de generatieve aard van God. Het vertegenwoordigt wedergeboorte, vruchtbaarheid en vegetatie.

In sommige gevallen wordt hij echter afgebeeld met een donkere huid. Dit symboliseerde de voedselrijke modderige sedimenten van de Nijl.

In tegenstelling tot de andere goden had Osiris het hoofd en de baard van een man, d.w.z. van Farao. Op de meeste schilderijen en houtsneden is zijn lichaam gedeeltelijk gemummificeerd te zien. Het is algemeen aanvaard dat Osiris het eerste gemummificeerde lichaam was.

Bovenop zijn hoofd zat de kroon van Atef. De atef was vergelijkbaar met de witte kroon (haag) van Opper-Egypte. Het enige verschil is dat er twee struisvogelveren in zaten. De kroon van Osiris symboliseerde zijn heerschappij over de onderwereld, terwijl de veren in de kroon Maats waarheid en gerechtigheid vertegenwoordigden.

In zijn handen waren een hoofdstel en een hoofdstel, de Egyptische symbolen van koningschap en macht. Deze voorwerpen werden meestal geassocieerd met leiders of herders. De oude Egyptenaren geloofden dat zij de kudde van Osiris waren, de ‘opperherder’. En dus adopteerden de Egyptische farao's de staf en de tang om hun eenheid met Osiris te vertegenwoordigen.

Andere interessante mythen over Osiris

• De graven van dode farao’s werden beschilderd met prachtige symbolen en inscripties, omdat ze wilden dat de overleden farao zich zou herinneren wie hij was in het land der levenden. Op deze manier kon de farao gemakkelijk zijn rechtmatige plaats in het hiernamaals innemen.
• Ziel van Osiris, Banebdjedet, werd aanbeden door sommige oude Egyptenaren. In Mendes beschouwden aanbidders zijn ziel bijvoorbeeld zelfs als een afzonderlijke, onafhankelijke god. Ze beschouwden haar als vrouwelijk van aard en gaf leven en kracht die dingen vruchtbaar maakt. Ook beeldden de inwoners van Mendes de ziel van Osiris af als een ram, d.w.z. als een god met een ramskop.
• In sommige delen van Philae (in Opper-Egypte) heeft de cultus van Osiris en Isis mogelijk tot 5 jaar geduurd^ти eeuw na Christus. Sommige overblijfselen ervan zijn erin geslaagd het verbod op heidense goden en aanbidding te weerstaan.
• Osiris werd geassocieerd met de vogel Bennu. Het dier lijkt op de Griekse feniks. Het verband tussen Osiris en de Bennu-vogel is interessant omdat men dacht dat de vogel (net als de feniks) in vlammen opging en vervolgens uit zijn as herboren werd.
• De grootste bron van informatie over de mythe van Osiris komt vandaan Piramide Teksten. Andere kleine bronnen zijn afkomstig van de Shabaka-steen en De rivaliteit tussen Horus en Seth. Deze twee documenten dateren uit het Nieuwe Rijk-tijdperk.