De vijf tijdperken van de mens in de Griekse mythologie

Hesiodus, een beroemde oude Griekse dichter en herder, was een van de eerste dichters die in zijn meesterwerk Handelingen en Dagen de vijf tijdperken van de mens in de Griekse mythologie voorstelde. Gegeven hoeveel oude Griekse geleerden en de samenleving in het algemeen hebben geleend van oude beschavingen zoals de Egyptenaren en Mesopotamiërs, is het zeer waarschijnlijk dat dit idee van Hesiodus van een van die beschavingen is overgenomen.

In The Five Ages of Man wordt de geschiedenis van het menselijk ras verdeeld in vijf opeenvolgende tijdperken of rassen: de Gouden Eeuw, de Zilveren Eeuw, de Bronstijd, de Heldentijd en de IJzertijd.

Het onderstaande artikel gaat uitgebreid in op de vijf tijdperken van de mens in de Griekse mythologie en de inspiratie achter deze ideeën.

Hesiodus' ontmoeting met de negen muzen

Behalve dat hij bekend stond als een groot dichter, was Hesiodus ook een boer of herder in de Boeotische regio van het oude Griekenland. Het algemeen aanvaarde история is dat Hesiodus ooit een ontmoeting had met de Negen Muzen uit de Griekse mythologie. De oude Grieken geloofden dat de Muzen de nakomelingen waren van Mnemosyne (Geheugen) en Zeus, de koning van de Olympische goden. Men geloofde dat de Negen Muzen verschenen aan ambachtslieden en geleerden die dringend behoefte hadden aan inspiratie. Dit verklaart waarom oude Griekse dichters ze vaak aanriepen toen ze een gedicht begonnen te schrijven.

Hesioduswerken en dagen

In het geval van Hesiodus gaat het verhaal dat de herder na zijn gemeenschap met de Muzen overging tot het creëren van een van zijn beroemdste meesterwerken, Handelingen en Dagen. Het gedicht, dat tot de grootste epische gedichten uit de oudheid behoort, bevat een aantal Griekse mythen over de Griekse titanen, goden en de mensheid.

Het eerste verhaal vertelt hoe een titaan van de tweede generatie, Prometheus genaamd, het heilige vuur van de berg Olympus stal en het vervolgens aan zijn schepping, de mens, gaf.

In het verhaal van de eerste vrouw, Pandora, en de pot (doos) van menselijke arbeid en lijden, legt Hesiodus uit hoe het welvarende tijdperk van de mens werd geruïneerd door Pandora's nieuwsgierigheid.

Ten slotte is 'De vijf tijdperken van de mens' Hesiodus' manier om de verschillende tijdperken of rassen van de mensheid sinds het begin van de schepping te categoriseren.

De vijf tijdperken van de mens: een samenvatting

De Gouden Eeuw

Volgens Hesiodus' Werken en Dagen was het eerste tijdperk van de mens de Gouden Eeuw. De naam symboliseert de heldere aard van goud of de zon. Zoals veel oude beschavingen geloofden de Grieken dat de zon niet alleen een lichtdrager was, maar een monumentaal kosmisch object dat mensen de hele dag door met zegeningen overlaadde. Daarom is het niet verrassend dat de oude Grieken het woord ‘goud’ gebruikten om symbolisch de beste periode van het menselijk bestaan ​​aan te duiden.

De oude Grieken geloofden dat de inwoners van de Gouden Eeuw geschapen waren door de Griekse titaan Kronos (Saturnus in de Romeinse mythologie), de vader van Zeus. Oorspronkelijk was Kronos een welwillende god, maar hij creëerde een zeer gunstige en harmonieuze omgeving voor stervelingen. Er waren geen oorlogen en lijden, en stervelingen hoefden niet te werken, omdat alles voor hen werd voorzien door de natuur en de goden. Het was het hele jaar door lente.

Volgens sommige beweringen werden stervelingen niet ouder, maar omgekeerd. De Gouden Eeuw in Griekse mythologie eindigde toen Zeus zijn vader Kronos ten val bracht.

Zilveren tijdperk

Het Zilveren Tijdperk markeerde het begin van de gestage achteruitgang van de mensheid toen mensen zich van de goden begonnen af ​​te drijven. Misschien beschouwden de Grieken, net als de oude Mesopotamiërs, zilver als iets inferieur aan goud. Daarom werd de term gebruikt om een ​​tijdperk aan te duiden dat iets slechter was dan de Gouden Eeuw.

Na het einde van de Gouden Eeuw begint een nieuw tijdperk. Het tijdperk stond bekend als de Zilveren Eeuw. Volgens Hesiodus werd de Zilveren Eeuw gekenmerkt door de geleidelijke omkering van de goede dingen die in de Gouden Eeuw gebeurden. Het menselijk ras begon een beetje verder van de goden af ​​te drijven. Dit manifesteerde zich in de vorm van hun fysieke verschijning en vindingrijkheid. De mens werd steeds minder geavanceerd. Met deze steeds groter wordende kloof werden mensen gegrepen door een gevoel van minderwaardigheid, omdat ze zichzelf begonnen te zien als onbelangrijke wezens vergeleken met de machtige Griekse goden.

De Bronstijd

Mensen uit de Bronstijd aanbaden de goden niet zo veel als hun voorouders uit de Gouden Eeuw. Bovendien moesten ze voor zichzelf zorgen door het land te cultiveren om het voedsel te verkrijgen dat in het voorgaande tijdperk ooit zo overvloedig was geweest. Ze leefden niet zo lang als de mensen uit de Gouden of Zilveren Eeuw, omdat de goden deze mensen met enkele merkbare gebreken hadden geschapen.

Volgens Hesiodus werd het Bronzen Ras gevormd uit de as van bomen, die voornamelijk werden gebruikt om speren te maken. Als gevolg hiervan hadden mensen uit de Bronstijd de neiging oorlog tegen elkaar te voeren. Hun grote macht en minder wijsheid zorgden ervoor dat ze op een zeer wrede manier handelden. Misschien werd dit ook beïnvloed door hun onverzadigbare honger naar dierlijk vlees. Tijdens de voorgaande twee tijdperken leefde het menselijk ras voornamelijk van vegetarisch voedsel.

Het bloedvergieten en de arrogantie van de mensen uit de bronstijd waren zo groot dat Zeus besloot het tijdperk te beëindigen. De koning van de goden stuurde een grote vloed om hen van de aardbodem weg te vagen. De enige overlevende stervelingen waren Deucalion (zoon van Prometheus) en zijn vrouw Pyrrha (dochter van Epimetheus).

Het tijdperk van helden

Met de hulp van de Titan-godin Themis (godin van gerechtigheid, wijsheid en orde) slagen Pyrrha en Deucalion erin de wereld opnieuw te bevolken. The Age of Heroes verwijst naar de mensen die na de zondvloed verschenen. Volgens Hesiodus vond dit tijdperk plaats tijdens het Myceense tijdperk en kende het beter opgeleide mensen dan de bronstijd.

De mensen uit deze tijd waren ridderlijk en moedig. Velen van hen waren altruïstische helden, bereid hun leven te riskeren in dienst van de gemeenschap. Het is om deze reden dat sommige helden uit deze tijd als halfgoden werden beschouwd, waaronder Heracles (Hercules), Perseus, Helena van Troje (of Helena van Sparta), Achilles, Hippolyta (koningin van de Amazones), Orion en Aeneas.

Dit tijdperk was echter niet geheel vrij van onrust, oorlog en chaos. Dit tijdperk was getuige van de Trojaanse oorlog, een oorlog waarin Griekse helden als Odysseus en Achilles het opnemen tegen Trojaanse krijgers als Hector en Paris.

Ijzertijd

Volgens Hesiodus was de ijzertijd het laatste tijdperk van menselijke vooruitgang. Het is ook de bloedigste en wreedste aller tijden, aangezien Hesiodus verwacht dat de Griekse goden opnieuw het menselijk ras zullen vernietigen.

De IJzertijd verwijst naar de naam die Hesiodus gebruikte om zowel zijn eigen tijd als het heden te beschrijven. De dichter gelooft dat het IJzeren Ras slecht, hebzuchtig en egoïstisch is geschapen. Bovendien waren verdriet, dood en ellende slechts enkele van de kwaden waarmee mensen uit de ijzertijd te kampen hadden. Het milieu van deze tijd is zo giftig en onzuiver dat de goden hun koffers pakken en de aarde verlaten.

Omdat er geen godheid onder de stervelingen kon wonen, bleef de goddeloze wereld steeds verder afdalen in totale chaos totdat Zeus er genoeg van had en de mensheid opnieuw vernietigde.

Waarde

De vijf tijdperken van de mensheid is Hesiodus' manier om uit te leggen hoe bijna perfecte mensen geleidelijk veranderen in gedegenereerde en goddeloze wezens die vatbaar zijn voor geweld en conflicten. Gemengd met mythische concepten heeft The Five Ages of Mankind een vorm van geloofwaardigheid, omdat het laat zien hoe beschavingen opkomen en vervolgens ten onder gaan naarmate de tijd vordert.