Mythen en feiten over Ares - de Griekse god van de oorlog

Bekend om zijn impulsiviteit en onlesbare dorst naar bloed, is Ares, de Griekse god van de oorlog, een terreur voor mensen en Griekse goden. Van alle grote Griekse goden en godinnen van de berg Olympus (de thuisbasis van de goden) werd Ares ook het meest veracht. De krijgergod was altijd rood en brandend van woede.

Het Romeinse equivalent ervan is Mars. Een beetje anders dan Ares, wordt Mars – de beschermgod van Rome en de oorlog – vaak afgeschilderd als iets nuchterder en gedisciplineerder dan Ares.

Gegeven het feit dat Ares alles behalve liefde in zijn hart had, was het volkomen vreemd voor hem om met succes verliefd te worden op de godin Aphrodite, de god van de liefde. Om Ares volledig te begrijpen, volgen hier enkele fundamentele mythen en feiten over de Griekse god van de oorlog:

De geboorte van Ares in de Griekse mythologie

Ares is het nageslacht van de unie tussen de oppergod Zeus en de godin Hera. Dienovereenkomstig ontleent hij zijn macht aan Zeus, en zijn wraakzucht en geweldzucht komen van zijn moeder Hera.

Directe broers en zussen van Ares waren de goden Heba en Ailetia. Hij had ook andere halfbroers en zussen zoals de godin Athena, Apollo, Dionysus, Hermes, Heracles (Heracles), Helena van Troje en Hephaestus.

Veel oude Griekse mythen stellen dat Ares vaak werd verwaarloosd door zijn vader. Vanaf zijn geboorte koos Zeus meer de kant van zijn andere kinderen, vooral Athene. Misschien heeft dit Ares op het pad van totale chaos, vernietiging en oorlog geduwd.

Hoe werd Ares de Griekse oorlogsgod?

Het gedrag van Ares als kind was zeker onfatsoenlijk. Als gevolg hiervan kreeg hij aanzienlijk minder aandacht dan de koning van Olympus, Zeus. Zijn moeder, Hera, is misschien de enige die hem echt begrijpt. Volgens een aantal oude Griekse verhalen haatte Zeus, net als de andere goden van Olympus, absoluut Ares. Al deze walging en haat zorgden ervoor dat Ares oorlog en geweld zocht.

Vergeleken met zijn zus, de godin Athena, ontbrak het Ares vaak aan enige significante gevechtsstrategie of wijsheid. Vaak liet hij zijn verlangen naar wreedheid de overhand krijgen. Overwinning was niet relevant voor Ares; het enige wat hij wilde was mensen zien vechten en elkaar vermoorden.

Hoe wordt Ares weergegeven in de Griekse mythologie?

De oude Grieken beeldden Ares gewoonlijk af als een krijger die een speer en een schild vasthield. In sommige gevallen droeg hij een metalen harnas en een glinsterende helm terwijl hij op een woeste strijdwagen reed. De paarden die de strijdwagen trokken, werden vaak afgebeeld terwijl ze vuur spuwden. Bovendien waren ze erg snel en wendbaar en vertrapten ze alles wat hen in de weg stond.

Ares' meest opvallende eigenschap (misschien zwakte) was zijn grove en oncontroleerbare drang naar geweld. Omdat hij niet zo begaafd was met strategisch denken of wijsheid, vertrouwde hij vooral op zijn kracht en liefde voor bloedvergieten. Als god van de oorlog liet Ares altijd een spoor van lijden en lijken achter, waar hij ook ging.

Aan de andere kant presenteren sommige verhalen uit de mythen Ares als een van de beste goden van Olympus. Zijn schoonheid en moed waren slechts een deel van de redenen waarom Aphrodite verliefd op hem werd.

Ares' affaire met de godin Aphrodite

In veel verhalen uit de Griekse mythologie heeft Ares zich nooit gevestigd of getrouwd; hij heeft het gewoon te druk met het verlangen naar oorlog en verwoesting. Er wordt echter gezegd dat Ares ooit smoorverliefd werd op Aphrodite, de godin van de liefde. De twee goden waren complete tegenpolen, maar op de een of andere manier voelden ze zich tot elkaar aangetrokken. Wat gebeurt er? In ieder geval was hun kleine romance niet geheel kuis. Aphrodite was al getrouwd met Hephaestus, de Griekse god van het vuur en de wapenproductie.

Hephaestus' inventieve val voor Ares

Hephaestus voelt dat zijn vrouw Aphrodite een affaire heeft met Ares en wil hen in de val lokken. Volgens de Odyssee van Homerus plaatste Hephaestus subtiel een onbreekbaar gouden net rond het bed van Aphrodite. Het mechanisme werkte zo dat op het moment dat Ares en Aphrodite bij elkaar kwamen, het web zou activeren en de twee in een zeer compromitterende positie zou binden. Hephaestus stelde vervolgens Aphrodite en Ares tentoon om door de goden van Olympus te worden bespot. De twee ontrouwe goden werden tijdelijk verbannen van de berg Olympus.

De beroemdste kinderen van Ares

Net als veel van zijn medegoden had Ares verschillende onwettige kinderen bij zowel godinnen als sterfelijke vrouwen. De meeste kinderen van Ares komen uit zijn relatie met Aphrodite. Dit betekent dat sommige kinderen van Ares vervuld blijken te zijn van haat (zoals hun vader) of liefde (zoals hun moeder Aphrodite).

Meestal vergezelden Ares' kinderen - Phobos (god van de angst) en Deimos (god van de terreur) - hem in de strijd. In sommige gevallen werd hij vergezeld door zijn zuster Eris, de godin van de strijd, toen hij een dorp plunderde.

De vier belangrijkste Erotis (Eros, Anteros, Himeros en Potos) in de Griekse mythologie verwijzen naar de kinderen van Ares met Aphrodite. De Eros namen de meeste van hun attributen over van Aphrodite. Hierdoor worden ze vaak beschouwd als goden van liefde, verlangen en seks. De beroemdste van de Eros is toch wel Eros - de god van liefde, verlangen en seks.

De godheid Harmonie werd geassocieerd met harmonie. Van alle kinderen van Ares was het Harmonia die het hardst werkte om de slechte daden van Ares en zijn andere krijgerskinderen ongedaan te maken.

Adrestia was een ander kind geboren uit de verbintenis tussen Ares en Aphrodite. Zij was verantwoordelijk voor het bewaren van het evenwicht tussen liefde en haat. Volgens de oude Grieken stond ze ook wel bekend als: 'degene die niet kan ontsnappen'. Op elk moment zorgde ze ervoor dat er een perfect evenwicht was tussen de twee tegengestelde krachten van goed en kwaad. In sommige gevallen aanbaden de oude Grieken haar als een godin van rebellie of vergelding. Dit leverde haar een andere naam op: de godin van Nemesis.

In de streken van de Amazones verwekte Ares een kind dat later Hippolyta, koningin van de Amazones, werd. Dit is de reden waarom veel Griekse mythologen de Amazones soms als afstammelingen van Ares beschouwden.

Oude stadstaten die Ares aanbaden

Vanwege zijn gewelddadige en opvliegende karakter werd Ares in het oude Griekenland nauwelijks vereerd. Hij werd als walgelijk en onontkoombaar beschouwd – de meest gehate van alle goden in het Griekse pantheon. Als het om oorlog ging, gaven stadstaten als Athene de voorkeur aan Athena, de godin van de wijsheid en strategische oorlogvoering. Er bestond echter in Athene een klein aantal cultische plaatsen voor de volgelingen van Ares.

In plaatsen als Sparta en Thracië werd Ares echter absoluut vereerd. Volgens de Atheners waren er in deze steden verschillende gebedshuizen en tempels gewijd aan Ares. De Spartanen gingen bijvoorbeeld altijd de strijd aan en baden tot Ares. Ze zochten zijn hulp om hun vijanden op het slagveld te verslaan. Erythraea, Megalopolis, Tegea en Troezon zijn enkele voorbeelden van steden die Ares aanbaden.

Het is interessant om op te merken dat de Atheners, vanwege de aanleg van Athene voor intellectueel redeneren en filosofie, een god kozen wiens eigenschappen overeenkwamen met hun sociale structuur. Daarom gaven zij de voorkeur aan Athena boven alle andere goden en godinnen. Aan de andere kant geloofden de Atheners dat oorlogszuchtige stadstaten zoals Sparta Ares in de eerste plaats aanbaden omdat ze onbeschaafd waren en veel meer geneigd waren ongebreideld geweld te gebruiken.

Ares' gevechten met de goden en reuzen

Redelijkerwijs had de oorlogsminnende god van Olympus een zeer sterke neiging om vele veldslagen aan te gaan met verschillende goden en halfgoden. En in de meeste gevallen was Ares de overwonnene. Dit was duidelijk te wijten aan zijn gebrek aan planning of enige strategische benadering van de strijd.

De strijd die hij voerde met de halfgod Hercules is zeker een van de meest vertelde verhalen uit de Griekse mythologie. De wrijving tussen Hercules en Ares komt doordat Kyknos (zoon van Ares) reizigers terroriseert op weg naar het orakel in Delphi. Apollo is de wandaden van Kyknos beu, dus stuurt hij Hercules om de situatie aan te pakken. Nadat Kyknos in handen van Hercules valt, zweert Ares de dood van zijn zoon te wreken. Gelukkig voor de halfgod kwam Athena hem te hulp. De godin van de wijsheid hielp Hercules Ares ernstig te verwonden.

Dit is niet de eerste keer dat Hercules oog in oog komt te staan ​​met Ares. Vaker diende Hercules enigszins als de verdediger van veel Griekse steden tegen de agressieve bewegingen van Ares of zijn verschillende kinderen. Ooit stal Hercules een magische gordel van de koningin van de Amazones, Hippolyta, de dochter van Ares. Van een ander kind van Ares, de halfgod Eurythion, werd zijn kudde vee gestolen door Hercules.

• Hermes redt Ares van de tweelingreuzen

In de vroege kinderjaren werd Ares opgesloten in een bronzen vat door twee enorme reuzen: Ephialtes en Otus. De moeder van de reuzen ontdekte wat er aan de hand was en zocht hulp bij de god Hermes. Uiteindelijk bevrijdde Hermes Ares.

• De rol van Ares tijdens de Trojaanse oorlog

Waar en wanneer oorlog uitbreekt, is Ares óf de aanstichter, óf hij is er om nog meer pijn en lijden te veroorzaken. Tijdens de Trojaanse oorlog tussen Troje en Griekenland stortte Ares zich diep in de oorlog en steunde de Trojanen. Volgens Homerus IliasDe aanwezigheid van Ares in de oorlog brengt hem in direct conflict met zijn zus, de godin Athena. De Grieken vertrouwden zwaar op de wijsheid en strategie van Athene, hun beschermgodin. Aan de andere kant vertrouwden de Trojanen op Ares - een god van brute kracht, maar met zeer lage strategische vaardigheden.

Uiteindelijk verslaan de Grieken met succes de Trojanen. Het verhaal gaat dat Ares zwaar gewond raakte door een steen die Athene naar hem gooide. Hij probeerde de hulp te krijgen van de andere Olympische goden en godinnen. De enige persoon die hem te hulp kwam, was Payon. Gewond en met veel pijn werd de oorlogsgod genezen en weer tot leven gewekt met behulp van Paion's toverdrankjes en kruiden.

Een ander voorbeeld waarin Ares de nederlaag proeft door toedoen van Athene, is wanneer de superman Diomedes Ares verwondt met een speer die hem door Athena is gegeven.

9 interessante feiten over Ares

Hier zijn negen zeer interessante feiten over Ares, de Griekse beschermgod van de oorlog:

• Ares doodde de sterfelijke Adonis uit jaloezie. Zijn enige liefde, Aphrodite, werd verliefd op Adonis. Woedend veranderde Ares in een zwijn en doodde Adonis.
• Ares, de liefhebber van oorlog, vocht en verloor twee keer tegen de Griekse halfgod Hercules: tijdens het vijfde en elfde werk van Hercules.
• Cycnus, een sterfelijke/semi-goddelijke zoon van Ares, was van plan een tempel voor Ares te bouwen uit menselijke lichamen en botten.
• Hij is verantwoordelijk voor de dood van Poseidons geliefde zoon, Halirhotios. Na een onderzoek door de Olympiërs (op de Areopagus) wordt onthuld dat Ares de misdaad heeft gepleegd omdat Halirrhotios zijn dochter Alcippa had getrotseerd. Ares wordt vervolgens vrijgelaten.
• Aangenomen wordt dat de exacte plek waar Ares Halirhotios vermoordde zich in de buurt van een stromende beek onder de Akropolis bevond. Dit is ook dezelfde plaats waar het proces tegen Ares plaatsvond. Als gevolg hiervan voerden de oude Grieken vaak rechtszaken waarin misdaden als verkrachting en moord betrokken waren.
• Bij Homerus IliasAres wordt beschreven als een "moordenaar", een "oorlogsveelvraat", en soms als een "mensenvloek".
• В IliasEr wordt gezegd dat de schreeuw van Ares het equivalent is van 10 mannen die in koor schreeuwen. En elke keer dat Ares in de strijd arriveerde, was zijn schreeuw zo oorverdovend en vervuld van angst dat het paniek onder de mensen veroorzaakte.
• In het oude Rome werd Mars beschouwd als het equivalent van Ares, de god van de oorlog. De Romeinen presenteerden het op een minder humanistische manier dan de Grieken.
• Naast dat Ares (Mars) de god van de oorlog in Rome was, geloofden de Romeinen dat hij de god van de landbouw was. Hij werd zeer vereerd en beschouwd als de tweede na Jupiter (het Romeinse equivalent van Zeus). In de Griekse mythologie neemt Mars een serieuzere en strategischere houding aan dan Ares. In het Romeinse pantheon heeft Mars kwaliteiten van wijsheid, volwassenheid en grote kalmte, bijna vergelijkbaar met die van de Griekse godin Athena. Om deze reden werd Ares' equivalent, Mars, beschouwd als de beschermgod van Rome.