Wie is de godin Nut in de Egyptische mythologie?

De oude Egyptenaren geloofden dat het universum rijk was aan vele goden. Deze goden zorgden ervoor dat de chaos de hele wereld niet overspoelde. Bovendien speelden deze goden een cruciale rol in het dagelijkse leven van de oude Egyptenaren. Een van deze belangrijke oude Egyptische goden is de godin Nut - de godin van de lucht en de ruimte. Nut was de dochter van Shu en Tefnut. Vereerd als moedergodin, was Nut ook de koningin-gemalin/broer van Geb, de aardegod. Men geloofde dat Nut dagelijks de zon (Ra) absorbeerde en later op de ochtend Ra baarde.

In het onderstaande artikel gaan we gedetailleerd in op het geboorteverhaal, de symbolen en het uiterlijk, evenals de krachten van Nut, de oude Egyptische godin van ruimte en lucht.

Geboorteverhaal en betekenis van Nut

Samen met zijn broer (en latere echtgenoot) Geb wordt Nut algemeen beschouwd als een van de eerste goden in het Egyptische pantheon en het scheppingsverhaal. Haar grootvader was de scheppergod Atum-Ra (ook bekend als de zonnegod Ra). De ouders van Nut zijn Shu (wind/lucht) en Tefnut (vocht).

Nuts enige broer of zus was Geb, de god van de aarde en de vegetatie. Zoals gebruikelijk was in de oude Egyptische religie, trouwden goden vaak in hun families. Dus nam Geb Nut als zijn vrouw. Samen brachten ze vier zeer belangrijke goden voort: Osiris, Isis, Set en Nephthys.

Nut behoort tot een groep goden die de "Negen Goden" worden genoemd (ook bekend als de "Ennead"). Deze negen goden – Atum, Shu, Tefnut, Geb, Nut, Osiris, Isis, Set en Nephthys – werden zeer vereerd in Het oude Egypte.

De stamboom van Nut

Hoe de godin Nut de scheppergod Ra uitdaagde

Uit angst dat zijn nakomelingen hem op een dag zouden onttronen, vaardigde de scheppergod Ra een decreet uit dat zijn kleindochter verbood om op welke dag van het jaar dan ook te bevallen. De oude Egyptenaren geloofden dat het jaar toen slechts 360 dagen telde.

Vastbesloten om te bevallen, zocht Nut de wijze raad van Thoth, de god van de wijsheid, hiërogliefen en kennis. De twee goden spanden samen om Ra's decreet te omzeilen. Thoth stelde Khonsu ten huwelijk, de maangod die ook de bewaker van de dagen was. Thoth speelde een gok met Khonsu, waarbij Khonsu voor elke verloren wedstrijd een extra dag moest creëren. Uiteindelijk wist Thoth vijf dagen van Khonsu veilig te stellen. Uiteindelijk kon Nut haar vijf kinderen baren (Osiris, Isis, Set en Nephthys, evenals Horus de Oudere) in deze vijf extra dagen die door de god Thoth werden gewonnen.

Blijkbaar bleef Nuts ongehoorzaamheid niet ongestraft toen Ra erachter kwam. Ra stuurde zijn zoon Shu (god van de lucht) om een ​​atmosfeer te creëren die Geb en Nut voor altijd zou scheiden. Er wordt aangenomen dat Geb, verteerd door verdriet en verlangen naar zijn vrouw Nut, voortdurend onder Nut (de lucht) lag, geduldig wachtend op de dag waarop hij herenigd zou worden met Nut.

Afbeeldingen en symbolen

De oude Egyptenaren beeldden Nut vaak af met een pot in plaats van een kroon. De ronde vorm van de pot symboliseert hoogstwaarschijnlijk de baarmoeder. Deze uitspraak past perfect bij een andere eigenschap van haar als moedergodin. Misschien was het in deze pot dat Nut de zon (Ra) bewaarde; en 's morgens zegende Noet de mensen van het oude Egypte door opnieuw de zon te laten 'bevallen'. En zo ging de cyclus van dood (schemering) en wedergeboorte (dageraad) door.

Een andere veel voorkomende afbeelding van Nut is dat ze wordt afgebeeld als een koe. Voor veel oude beschavingen was de koe een heilig dier, een absoluut essentieel onderdeel van hun samenleving, dat mensen niet alleen voedsel gaf, maar ook hulp op hun boerderijen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Nut – de godin van de moeders – in het oude Egypte als koe werd afgebeeld. De godin werd gezien als de weldoener van de aarde; zij was degene die iedereen in het koninkrijk te eten gaf. Er werd zelfs aangenomen dat Nut de farao's van Egypte verzorgde.

In veel oude Egyptische schilderijen wordt het lichaam van Nut gebruikt als symbool van de lucht of de sterren. Net als een moeder die haar kinderen beschermt, wordt Nut naakt afgebeeld, hoog boven de hele wereld of de kosmos.

Andere belangrijke symbolen van haar zijn de plataan en de ladder (maqet). De oude Egyptenaren geloofden dat Osiris de ladder van Nut gebruikte om na zijn wederopstanding de ruimte in te gaan (dwz het hiernamaals).

Epitheta van de godin Nut

Vanwege zijn belang in het Egyptische pantheon verdiende Nut een aantal scheldwoorden. Ze wordt bijvoorbeeld vaak 'Zij die de goden baart' genoemd. Deze bijnaam houdt verband met de vijf belangrijkste goden (Osiris et al.) van wie ze het leven schonk. Andere belangrijke titels van Nut zijn: Degene die beschermt, De beschermer van de hemel, Meesteres van allesEn Zij die duizend zielen vasthoudt.

Hoe belangrijk was de walnoot in het oude Egypte?

In de eerste plaats werd Noet aanbeden als een van de Enneaden van Heliopolis (dwz de negen goden). En vanwege haar huwelijk met Geb werd Nut beschouwd als koningin-gemalin van het land Egypte - Meesteres van alles.

De noot beschermt alles en iedereen onder de hemel. Haar bescherming strekte zich zelfs uit tot in het hiernamaals. Ze werd gezien als de godheid die orde in de kosmos brengt. Dit leverde haar de bijnaam "The One Who Protects" op..

Ten tweede is het hemelse rijk Nut de thuisbasis van de maan en de zon. Volgens één verslag geloofden de Egyptenaren dat Ra (of de zon) elke dag door de zon baande en uiteindelijk werd opgeslokt door Nut. Bij zonsopgang opende Nut de hemel en liet de zon herboren worden. Zo werd Nut aanbeden als 'de godheid die duizend zielen herbergt'.. De oude Egyptenaren geloofden ook dat Nut, inclusief deze zielen, de zielen van de doden vasthield.

Als gevolg van haar associatie met geboorte en wedergeboorte werd aangenomen dat de godin Nut degene was die Osiris beschermde en koesterde tijdens zijn reis naar het hiernamaals.

Andere interessante mythen over de godin Nut

• In sommige perioden van het oude Egypte werd Nut beschouwd als de godin van de nachtelijke hemel.
• Nadat Nut en Geb door Shu (dat wil zeggen in opdracht van Ra) werden gescheiden, wordt aangenomen dat Geb eeuwenlang heeft gehuild. Het was uit de tranen van Geb dat de oceanen van de aarde verschenen.
• Astronomen in het oude Egypte beschouwden Nut over het algemeen als de patrones van de astronomie. Er was zelfs een boek genaamd “Star Trek-basisprincipes (ook gekend als Het Walnotenboek). Sommige historici beweren dat het boek rond 2000 voor Christus is geschreven. Als hun beweringen waar zijn, kan het boek er prat op gaan dat het een van de oudste astronomische boeken van de antieke wereld is. Het boek staat vol met verschillende verhalen over de cycli van de verschillende hemellichamen. Het bevat veel verhalen over Nut, evenals verschillende andere stergoden in eEgyptische mythologie.