Patrice Lumumba: Wie is hij en wat zijn enkele van zijn prestaties?

Patrice Lumumba was een Congolese politicus, panafrikanist, sociaal activist en onafhankelijkheidsstrijder die zijn hele leven wijdde aan het winnen van de Congolese onafhankelijkheid van België. Lumumba werd de eerste premier van de onafhankelijke Democratische Republiek Congo (voorheen de Belgische Republiek Congo). Hij bekleedde deze functie enkele maanden voordat hij op brute wijze werd vermoord door Kantagese troepen (onder leiding van Moise Tshombe) die banden hadden met de stafchef van het leger Mobutu Sese Seko en de Belgische autoriteiten.

Om volledig te begrijpen wie Patrice Lumumba was, evenals zijn bijdrage aan Congo en het Afrikaanse continent als geheel, volgt hier een kort overzicht van 10 belangrijke prestaties van Patrice Lumumba.

Feiten over Patrice Lumumba
Datum en plaats van geboorte - 2 juli 1925, Onalua, Katakokombe, Democratische Republiek Congo (toenmalig Belgisch Congo)
Datum en plaats van de dood - 17 januari 1961, Lubumbashi, Democratische Republiek Congo (toen Katanga, Republiek Congo)
Geboren - Elias Okit Asombo (later Patrice Emery Lumumba) Vrouw Pauline Opangu (getrouwd in 1951) -
Politieke partij - Congolese Nationale Beweging (MNC)
invloeden – Verlichtingsfilosofen als Voltaire en Jean-Jacques Rousseau; Victor Hugo, Montlier en Kwame Nkrumah
Hier vooral bekend omdat - Congo (voormalige kolonie van België) in 1960 naar de onafhankelijkheid leidde; 1e premier van de Democratische Republiek Congo (24 juni 1960 - 5 september 1960)
ideologie - Lumumbisme (Lumumbisme) nationalisme, pan-Afrikanisme, sociaal progressivisme, anti-imperialisme, ideologieën van niet-afstemming en ideologieën van niet-afstemming

Hoofd van de Congolese Nationale Beweging (KND)

Bekend om frans taal als de Nationale Congolese Beweging (Mouvement National Congolais), werd de MNC opgericht in oktober 1958. Patrice Lumumba was een van de meest invloedrijke oprichters van de MNC. Het was geen verrassing toen partijleden hem benoemden om de zaken van de partij te leiden en te leiden.

De partij gaat er prat op een echte Congolese nationalistische partij te zijn die leden uit alle lagen van de bevolking van Congo aantrekt. Dankzij haar etnisch-vrije ideologieën werd MNK erg populair in het land. Beïnvloed door het soort politieke mobilisatie dat werd uitgevoerd door de Ghanese Nkrumah, zorgde Lumumba ervoor dat de MNC etnische en regionale politiek vermeed.

Campagne voor de politieke en economische onafhankelijkheid van Congo

Lumumba en de MNC gebruikten hun netwerk in het hele land om campagne te voeren voor de onafhankelijkheid van het land. Ze roepen alle Congolezen op om een ​​systeem te steunen dat Congolezen de controle over hun eigen zaken geeft. De MNC drong er ook op aan dat meer Congolezen betrokken zouden worden bij economische activiteiten om goed te kunnen profiteren van de enorme rijke minerale hulpbronnen van het land.

Sinds de oprichtingsjaren van MNC heeft Lumumba altijd volgehouden dat de toekomst van Congo in de handen van de Congolezen zelf ligt. Hij en MNK weigeren zich aan te sluiten bij het Westen of het Communistische Oosten.

Zijn Afrikanistische en nationalistische ideologieën kregen veel lof van zowel het Congolese volk als andere Afrikaanse staatslieden. Zo wordt hij gezien als iemand die de Congolese belangen ter harte neemt.

“Deze verdeeldheid, die de koloniale machten altijd beter hebben gebruikt om ons te domineren, speelde een belangrijke rol – en speelt die rol nog steeds in de zelfmoord van Afrika.” – Patrice Lumumba

Deelgenomen aan de Pan-Afrikaanse Conferentie van Volkeren in Ghana

In december 1958 organiseerde de eerste premier van Ghana, Kwame Nkrumah (later de eerste president van Ghana), de All-African People's Conference in Accra, Ghana. Nkrumah nodigde tientallen panafrikanisten en vrijheidsstrijders uit alle delen van het continent uit, waaronder Hastings Banda uit Malawi en Kenneth Kaunda. De Congolese delegatie wordt geleid door Patrice Lumumba. De jonge leider van de MNC hield van de ideeën van Nkrumah Afrikaanse eenheid en zwarte macht.

De Accra-conferentie was uiterst nuttig voor Lumumba. Hij heeft de kans om te communiceren met en te leren van veel Afrikanen die grote golven maken in de strijd voor volledige dekolonisatie van Afrika. Lumumba's charisma, verfijnde spreekvaardigheid en goed gearticuleerde ideeën werden zeer gewaardeerd door de conferentieafgevaardigden, waaronder Nkrumah.

Deelname aan de antikoloniale demonstratie in Stanleyville

Patrice Lumumba en een aantal hooggeplaatste leden van de MNC namen actief deel aan de antikoloniale demonstratie in Stanleyville in 1959. De demonstratie, die relatief vreedzaam begon, verviel geleidelijk in complete chaos. Het buitensporige gebruik van geweld door de Belgische koloniale regering verslechterde de situatie nog verder. Er breken rellen uit, waarbij ongeveer dertig mensen om het leven komen, terwijl Brussel Patrice Lumumba en zijn multinational beschuldigt van illegale acties. Lumumba werd in januari 30 gearresteerd en berecht. De antikoloniale activist werd veroordeeld tot 1960 maanden gevangenisstraf. Zijn straf leidt tot hernieuwde onrust onder antikoloniale Congolese activisten.

Aan het hoofd van de MNK won hij in december 1959 de lokale verkiezingen.

België had gehoopt dat de veroordeling van Lumumba de Congolese onafhankelijkheidsbeweging zou vertragen. Integendeel, dit is niet gebeurd. Dat blijkt uit de gemeenteraadsverkiezingen van 1959, waarin MNK overtuigend won. Veel historici zijn van mening dat het antikoloniale icoon, ook al zat hij in de gevangenis, heeft bijgedragen aan de overwinning van de MNC dat jaar.

Deelgenomen aan de conferentie van Brussel in 1960.

Toen duidelijk werd dat Lumumba's permanente gevangenschap problemen zou veroorzaken in Congo, lieten de Belgische koloniale autoriteiten Lumumba in 1960 vrij. In hetzelfde jaar vond in Brussel de Belgisch-Congolese Ronde Tafel Conferentie plaats. Lumumba is een van de politieke afgevaardigden die zijn uitgenodigd voor de conferentie in Brussel, waar opinieleiders en leiders uit verschillende delen van Congo aanwezig zijn, evenals Belgische zaken- en politieke leiders.

Lumumba, die de MNC vertegenwoordigde, werkte achter de schermen om de verschillende Congolese politieke partijen* die de conferentie bijwoonden, te verenigen. De conferentie eindigde met de goedkeuring van zestien resoluties die de routekaart voor de Congolese onafhankelijkheid uiteenzetten.

Het activisme van Patrice Lumumba (samen met de steun van politieke activisten zoals Joseph Casa-Vubu (de eerste president van Congo), Moise Tsombe en Jean Bolikango) werpt eindelijk vruchten af. Afgevaardigden op de conferentie kozen 30 juni 1960 als datum voor de onafhankelijkheid van Congo. Ook werd overeengekomen dat er in mei 1960 nationale verkiezingen zouden worden gehouden.

De eerste coalitieregering van Congo wordt gevormd

Na de uitmuntende prestaties van de MNC bij de nationale verkiezingen van mei 1960 werd Lumumba door Ganshof van der Meersch (toenmalig Belgisch minister van Afrikaanse Zaken) aangesteld als informateur – iemand die de vooruitzichten op de vorming van een eenheidsregering beoordeelde.

Vanwege veel moeilijkheden had Lumumba moeite om tot een gemeenschappelijke consensus van de verschillende politieke partijen te komen. Het werk van de informateur verhuisde naar Casa-Vubu, die er ook niet in slaagde een compromis tussen de partijen te bereiken. Uiteindelijk slaagde Lumumba in zijn tweede poging. Eind juni 1960 kondigde Lumumba aan dat hij een lijst had opgesteld van de verschillende leden die de regering van nationale eenheid zouden vormen. De lijst bevatte 37 leden uit verschillende etnische groepen in Congo. Omdat hij geen enkele belangrijke stakeholder wilde missen, koos Lumumba bewust mensen met verschillende achtergronden en politieke overtuigingen om zijn regering te vormen.

Eerste premier en minister van Defensie van Congo

Op 23 juni 1960 kwamen de afgevaardigden bijeen in de Kamer van Afgevaardigden (Palaise de la Nation). De afgevaardigden benoemden Joseph Kassa-Vubu tot staatshoofd (dwz de eerste president van Congo) en Lumumba werd tot premier gekozen. Ook werd hij benoemd tot hoofd van het Ministerie van Defensie.

Er waren enkele parlementsleden die zich verzetten tegen Lumumba die de posten van premier en minister van Defensie bekleedde. Deze oppositie kwam vooral van Katanga-parlementsleden (uit de semi-autonome staat Katanga).

Op de laatste dag van de stemming om de regering van Lumumba te bevestigen, weigerden 57 parlementsleden aanwezig te zijn. Desondanks wist Lumumba toch 74 stemmen vóór te verzamelen. In de Senaat stemden zestig mensen vóór de regering van Lumumba. Zo werd de toen 60-jarige Lumumba de eerste premier van de onafhankelijke Democratische Republiek Congo.

Hij dringt aan op eenheid en afrikanisering van het land

In zijn toespraak vóór zijn verkiezing tot premier van Congo riep Lumumba zijn regering op om altijd een neutralistisch beleid te voeren, ondersteund door nationale eenheid. Lumumba weigerde zich bij het land aan te sluiten, noch bij het Westen, noch bij het Oosten. Hij geloofde dat Congo in staat was zijn eigen weg uit te stippelen zonder zich te laten leiden door buitenlandse machinaties en invloeden. Zijn antikoloniale retoriek en positieve neutraliteit wekten argwaan in Brussel.

Op Onafhankelijkheidsdag, 30 juni 1960, hield Lumumba een vurige toespraak waarin hij de natie aankondigde dat Congo geen marionet van de oude koloniale meesters of het Westen zou zijn. Hij wilde dat de Congolese onafhankelijkheid in alle uithoeken van het land voelbaar zou zijn.

Hij vocht hard om het tribale en regionale karakter van Congo uit te roeien

Patrice Lumumba probeert het regeringssysteem na te bootsen dat Kwame Nkrumah destijds gebruikte – een regering die werkelijk verstoken is van etniciteit en regionalisme. Ook lanceerde hij het idee om de verschillende politieke partijen te verenigen onder de paraplu van één nationale partij. Hij hoopt dat de nationale partij een sneller besluitvormingsproces mogelijk zal maken dat uiteindelijk de economische groei in Congo zal stimuleren.

“Politieke onafhankelijkheid heeft geen betekenis als deze niet gepaard gaat met een snelle economische en sociale ontwikkeling
ontwikkeling.” – Patrice Lumumba

Hoe stierf Patrice Lumumba?

Een paar maanden na Lumumba's ambtstermijn als premier laaiden de spanningen op in de semi-autonome staat Katanga, wat leidde tot de Congo-crisis. Muiterijen in verschillende delen van het Congolese leger leiden tot botsingen tussen de regering van Lumumba en president Casa-Vubu. Uiteindelijk kwam stafchef Mobutu Sese Seko tussenbeide en wierp op 5 september 1960 de regering van Lumumba omver.

Op 1 december 1960 werd het konvooi van Lumumba onderschept in Lodi terwijl het op reis was naar vice-premier Antoine Gizenga in Stanleyville. Het afgezette regeringshoofd is gevangengezet terwijl Congolese politici en de Belgische autoriteiten over zijn lot debatteren.

Op aandringen van de Belgische autoriteiten en met milde zelfgenoegzaamheid (stilzwijgende goedkeuring) van de kant van de Verenigde Staten executeert de separatistische staat Katanga Patrice Lumumba door een vuurpeloton. Uit vrijgegeven documenten blijkt dat de moord op Lumumba op 17 januari 1960 plaatsvond onder toezicht van Belgische officieren in Katanga.

Vóór de moord op Lumumba waren er zelfs complotten van de Central Intelligence Agency (CIA) om Lumumba te vermoorden of de moord op Lumumba te vergemakkelijken. Destijds vreesde de Amerikaanse regering dat Lumumba te snel in de armen van de Sovjet-Unie terecht zou komen.

De erfenis van Patrice Lumumba

Als premier heeft Patrice Lumumba heel hard gewerkt om de levens van de Congolezen te verbeteren. Hij probeerde een nationale identiteit in zijn land te creëren. Hij gelooft dat de enige manier om dit te bereiken het verwijderen van alle koloniale ideologieën en structuren uit Congo is. Zijn erfenis is dat hij altijd de principes van gelijkheid, sociale rechtvaardigheid en economische vrijheid heeft belichaamd.

Zijn moord, hoe gruwelijk die ook was, versterkte alleen maar zijn ideeën (lumumbisme) en aantrekkingskracht in heel Congo, en werd een mondiaal icoon en martelaar, niet alleen voor het panafrikanisme, maar ook voor de Amerikaanse burgerrechtenbeweging van de jaren vijftig en zestig. de twintigste eeuw.

*Parti du Peuple(PP), Parti du Peuple (PP), Alliance des Bakongo (ABAKO), Confederatie van tribale verenigingen van Katanga (CONAKAT), Parti Solidaire Africain (PSA)