Ptah - Mythe, betekenis, symbolen, kinderen en krachten

Ptah is de oude Egyptische god van ambachtslieden en architectuur. Vereerd als scheppergod, werd Ptah beschouwd als een van de drie Memphitische goden in de stad Memphis.

Omdat Ptah een god van de schepping is, wordt hij meestal afgebeeld als een man met een groene huid die een oude Egyptische scepter vasthoudt genaamd Bil'e. Typische symbolen van Ptah zijn jed pilaar en de heilige stier genoemd Apis. De oude Griekse en Romeinse equivalenten van Ptah waren respectievelijk Hephaestus en Vulcanus.

Lees verder en ontdek de belangrijkste mythen en feiten rond de aanbidding en betekenis van Ptah in Het oude Egypte.

Oorsprong verhaal

De oude Egyptenaren geloofden dat Ptah de belangrijkste architect van het universum was; hij is de godheid uit wie alles wat is of ooit zal zijn, is voortgekomen. Ze geloofden dat Ptah, als schepper, de wereld schiep vanuit de gedachte van zijn hart. Vervolgens gaven zijn woorden betekenis en vorm aan de wereld. Men geloofde dat zijn woorden magische eigenschappen hadden die alles tot stand konden brengen wat zijn hartje begeerde.

Wat hierboven wordt gezegd betekent dat Ptah niet werd geboren, maar alleen verscheen.

Ptah en Sekhmet

Ptah, de beschermgod van kunst en ambachtslieden, wordt vaak geassocieerd met de godin Sekhmet als zijn gemalin. Er werd aangenomen dat de twee goden het leven hadden geschonken aan de jonge godheid genaamd Nefertem (Nefertum, de lotusgod). Gezamenlijk vormen deze drie goden de Memphian Triad of Gods, een alom gerespecteerde trojka in de oude stad Memphis.

In sommige verhalen was zijn vrouw eerder Bast (Bastet), de Egyptische godin van huiskatten of leeuwinnen. Uit deze verbintenis werd de leeuwenkopgod Maaches geboren.

Betekenis en scheldwoorden

Er bestaan ​​​​verschillende varianten van Ptah's naam, waaronder Pteh en Peteh. De betekenis van Ptah blijft echter in mysterie gehuld. Volgens sommige mythen kan zijn naam worden geïnterpreteerd als "beeldhouwer" of "ontdekker". De laatste betekenis verwijst hoogstwaarschijnlijk naar zijn rol in de onderwereld. Ptah wordt beschouwd als een begrafenisgod en is degene die "de mond opent" van de doden, waardoor ze in het hiernamaals kunnen spreken, eten, horen en zien.

Hier zijn enkele veelvoorkomende scheldwoorden gerelateerd aan Ptah:

• Ptah de heerser van de waarheid;
• De goddelijke beeldhouwer / smid;
• Meester van Justitie;
• De Heer van de eeuwigheid;
• Edele Jed;
• Het mooie gezicht;
• De Heer die naar gebeden luistert en;
• Gastheer van de ceremonie

Aanbidding en gebed

De aanbidding van Ptah was zeer wijdverbreid, vooral in het Oude Rijk. Zijn populariteit was vooral te danken aan het feit dat hij de god van de ambachtslieden was. In het oude Egypte hadden ambachtslieden een zeer hoge status, en velen waren gewild bij het ontwerpen en bouwen van piramides en andere majestueuze bouwwerken. Dit is de reden waarom de hogepriesters in de verschillende tempels van Ptah als zeer belangrijke leden van de samenleving werden beschouwd.

De twee meest voorkomende oude Egyptische steden voor de aanbidding van de god Ptah waren ongetwijfeld Thebe en Memphis. Deze laatste stad – gelegen in Beneden-Egypte – werd feitelijk beschouwd als de thuisregio van Ptah. In Memphis waren verschillende tempels ter ere van de god. Dankzij de politieke invloed die Memphis in de regio had, verspreidde de aanbidding van Ptah zich over het oude Egypte.

In Thebe was de populariteit van Ptah vooral te danken aan het enorme aantal ambachtslieden en ambachtslieden die de koninklijke graven bouwden en versierden.

Historici en archeologen redeneren dat Ptah vooral werd aanbeden tijdens de late periode van de Egyptische geschiedenis.

In de XIX-dynastie behoorde Ptah bijvoorbeeld tot de vier belangrijkste goden van die tijd. En gedurende de Derde Tussenperiode werden de kroningsceremonies van Egyptische farao’s gewoonlijk gehouden in de tempels van Ptah.

Vereniging

Historici beweren dat Ptah de attributen en rollen van bepaalde Memphitische goden, zoals Sokar en Tatenen, incorporeerde.

In de vorm van Sokar werd Ptah vaak geassocieerd met Osiris. Bovendien werd hij ook gezien als de beschermgod van de necropolis in Sakkara.

In de vorm van Tatenen werd Ptah niet alleen aanbeden als de beschermgod van de metaalbewerkers, maar ook als degene die aardbevingen veroorzaakte.

Tijdens de Amarna-periode (het laatste deel van de achttiende dynastie van Egypte) werd Ptah in een soortgelijk licht gezien als de god van alle vaders Re of Aten.

Interessant feit: De Griekse en Romeinse equivalenten van Ptah zijn respectievelijk Hephaestus (de Griekse god van vuur en vulkaan) en Vulcanus.

Symbolen en afbeeldingen van Ptah

De oude Egyptenaren hadden veel symbolen om de god Ptah te vertegenwoordigen. De meest voorkomende hiervan waren de stier en de djed-paal.

Qua beeldtaal kan Ptah verschillende vormen aannemen. Het afbeelden van de goden in verschillende vormen was heel gebruikelijk in het oude Egypte. In het geval van Ptah werd de scheppende god soms afgebeeld als een dwerg. In andere gevallen wordt hij gezien als een misvormde man zonder kleren. In zijn handen had hij een scepter met twee zeer belangrijke oude Egyptische symbolen: de enkelband en de jade. De enkel vertegenwoordigt het leven en de djed-paal symboliseert stabiliteit. Vanwege de bovenstaande symbolen wordt Ptah gewoonlijk "The Noble Jed" genoemd.

Een andere veel voorkomende afbeelding van Ptah toont hem met de beroemde koninklijke/goddelijke baard. En omdat hij werd beschouwd als de schepper van het leven op aarde, werd Ptah vaak afgebeeld met een groene huid.

krachten

Gegeven het feit dat Ptah de scheppende god was – een god die het universum schiep door zijn gedachten en woorden – overtroffen zijn krachten alle andere goden in het Egyptische pantheon. Uit Ptah kwam elke Egyptische godheid, elke farao en elk mens voort. Ptah was eenvoudigweg almachtig en had een onovertroffen kracht.

De goddelijke scepter van Ptah (verbinding van Djed (stabiliteit), van Het was (macht en heerschappij) scepter, en Ankh) was cruciaal voor de schepping van het universum en de eerste Egyptische goden.

Er werd ook aangenomen dat Ptah een bijzondere belangstelling had voor architectuur en andere vormen van vakmanschap. Geen enkele godheid of mens in het universum kon met hem wedijveren als het ging om timmerwerk, scheepsbouw, beeldhouwkunst en metaalbewerking. Dit gaf hem een ​​onvoorstelbare macht over alle natuurlijke elementen – aarde/metaal, vuur, water en lucht.

De betekenis van Ptah in het oude Egypte

Ptah werd aanbeden als een godheid die de orde in de wereld handhaafde en het leven in het universum in stand hield. En aangezien de Egyptische farao's cruciaal waren voor dit behoud, doordrenkte Ptah hen met het vermogen om vrede, welvaart en stabiliteit in het land te handhaven.

Vanwege zijn buitengewone creatieve vermogens werd Ptah beschouwd als de beschermgod van ambachtslieden, scheepsbouwers en architecten. Het is vanwege deze bijzondere kenmerken dat veel oude Egyptenaren geloofden dat de beroemde architect en eerste minister Imhotep de zoon van Ptah was. Er wordt aangenomen dat Imhotep een aantal adembenemende bouwwerken heeft ontworpen en gebouwd, waaronder de beroemde Trappiramide in Saqqara in de stad Memphis.

Interessant feit: Wist u dat de vizier en wijze Imhotep ooit door de oude Egyptenaren werd vereerd als een god, de god van de geneeskunde? Hoogstwaarschijnlijk werd hij in een soortgelijk licht gezien als de oude Griekse god van de geneeskunde Asclepius.

Waarom is Ptah groen?

De groene kleur van Ptah's huid symboliseert* zijn associatie met mummificatie en de onderwereld. Als gevolg hiervan werd Ptah vaak geassocieerd met twee zeer belangrijke goden, Osiris en Soker (Seker). Samen vormden de drie goden een krachtig funerair trio genaamd Ptah-Soker-Osiris.

Als godheid geassocieerd met de onderwereld, werd aangenomen dat Ptah de doden vergemakkelijkte op hun reizen naar het hiernamaals. Hij wordt ook gecrediteerd voor het maken van de boten die de doden door de onderwereld vervoerden.

*In het oude Egypte zijn voorbeelden van goden met een groene huid Osiris (god van de doden en wederopstanding) en Geb (god van de aarde). Als het om vegetatie en groei ging, gebruikten de Egyptenaren vaak de kleur groen (vaj) om deze concepten weer te geven. Ze associeerden groen ook met dood en verval en met wedergeboorte of wederopstanding. Dit verklaart waarom Osiris en Geb een groene huid hebben.