Hoe stierf Adolf Hitler?

        Adolf Hitler (1889-1945)

Adolf Hitler, geboren op 20 april 1889, was de tirannieke leider die regeerde Duitsland met ijzeren vuist van 1933 tot 1945. Hitlers schrikbewind, misschien wel de meest wrede en bloeddorstige leider in de hele geschreven geschiedenis, kwam tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) bijna op de knieën voor de wereld. Zonder de collectieve en moedige offers van de geallieerde mogendheden zouden Hitler en zijn nazi-partij hun fascistische en antisemitische filosofieën aan alle uithoeken van de wereld hebben kunnen opleggen.

En hoewel er veel bekend is over de omvang en omvang van zijn wreedheden in de loop van de zesjarige oorlog, is er heel weinig bekend over de manier waarop Hitler stierf. Wanneer precies, waar en hoe stierf Adolf Hitler? Deze en vele andere vragen worden hieronder in het artikel beantwoord:

Het was 1945 en het zes jaar durende bloedige wereldconflict begon een zware tol te eisen van het Duitse leger. Ze werden steeds vermoeider en vochten op vele fronten. De echte vraag was: hoe lang zou het nazi-leger standhouden? Sovjettroepen naderen snel de Duitse hoofdstad Berlijn. En Hitler, een verachtelijke maniak, wilde niet gevangengenomen en gemarteld worden door het Rode Leger van de Sovjets. Op de 6e^ти in april 1945 ontwikkelde hij een zelfmoordplan met zijn vrouw Eva Brown, die hij ontmoette toen ze nog maar zeventien was.

Hitler zocht advies bij een arts genaamd Dr. Werner Haase over de gemakkelijkste en meest betrouwbare manier om zelfmoord te plegen. Dr. Werner beveelt een 'pistool- en gifmethode' aan. Hierbij wordt cyanide (een giftige chemische stof) geconsumeerd en met een pistool in het hoofd geschoten.

Hitler twijfelt aan de werkzaamheid van het cyanidegif dat door dokter Dr. Ludwig wordt verspreid. Om de werkzaamheid te testen liet hij Dr. Haase cyanide aan zijn hond Blondie voeren. Toen Blondie de cyanidecapsules at, stierf hij vrijwel onmiddellijk. Hitler raakte er toen van overtuigd dat hij met succes een einde aan zijn leven kon maken als dat nodig was. Hij had eerder een overlijdensbrief ondertekend en zijn testament geschreven.

Adolf Hitler en zijn vrouw Eva woonden in een bunker genaamd de Führerbunker. Het is een beschermde schuilplaats en schuilplaats voor de autocratische leider. Op 30 april 1945 waren Sovjet-troepen heel dicht bij de residentie van Hitler. Adolf Hitler voelde een dreigend gevaar en liep door zijn gang om afscheid te nemen van ongeveer twintig mensen die zich in zijn woning hadden verzameld. Hij keert terug naar zijn kamer nadat hij ze allemaal de hand heeft geschud.

Hitler had een ontmoeting met de commandant van de verdediging van Berlijn. Commandant Helmut Weidling rapporteerde aan Hitler dat hun munitiereserves geen dag zouden meegaan als ze de naderende vijand moesten bevechten. Daarom vroeg hij toestemming om te ontsnappen. Hitler aarzelde om aan zijn verzoek te voldoen, dus trok Weidling zich terug in zijn hoofdkwartier. Om 13 uur die avond gaf Hitler zijn bevelvoerende officier eindelijk toestemming om te ontsnappen.

Toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep, overwoog Adolf Hitler hoe hij zichzelf en dat van zijn vrouw Eva van het leven zou beroven.

Toen at Hitler zijn laatste maaltijd met zijn persoonlijke assistenten. Hij gebruikte deze tijd om afscheid te nemen van andere bewoners van de Führerbunker, waaronder enkele hoge militaire officieren. Na de maaltijd, rond 14 uur, trokken Hitler en zijn vrouw zich terug in hun privéstudeerkamer. Ongeveer een uur later meldden getuigen dat ze luide geweerschoten hadden gehoord. Toen de deur van Hitlers studeerkamer werd geopend, ontdekten getuigen een zure geur die kenmerkend is voor waterstofcyanide. Hitlers assistent-militaire commandant Otto Gunsche komt de kamer binnen en ziet de twee dode lichamen van Hitler en zijn vrouw Eva. Met behulp van een Walther PPK-pistool van 30 mm schoot Hitler zichzelf door het hoofd. De twee levenloze lichamen lagen op een met bloed doordrenkte bank. Getuigen beschreven ook dat Eva's lichaam geen zichtbare tekenen van letsel vertoonde, wat erop wijst dat Hitlers vrouw alleen cyanidegif dronk.

Het lijk van Adolf Hitler werd buiten de ogen van gewone mensen gehouden. De assistent-militaire commandant van de verdediging van Berlijn, generaal Weidling, verliet de studeerkamer en kondigde de dood van Hitler aan. Op schriftelijk bevel van de dode dictator werden de twee lijken via de nooduitgang van de bunker naar boven gebracht. Vervolgens werden ze naar een tuin gebracht en met benzine in brand gestoken.

Er werd beweerd dat eerdere pogingen om de lichamen van Hitler te cremeren niet succesvol waren omdat de benzine niet ontbrandde. Met het oog hierop keerden de crematieovens terug naar de bunker en brachten rollen papier mee. Papieren werden in brand gestoken en op de lichamen gegooid. Toen de lijken in brand vlogen, werden vanaf de ingang van de bunker militaire saluutschoten in de lucht afgevuurd.

Omstreeks kwart over 16 keerden de crematieovens terug naar de studeerkamer om de met bloed besmeurde vloerbedekking in de studeerkamer op te halen en te verbranden. Ze rolden het doek uit, brachten het naar de tuin en verbrandden het. De lichamen verbrandden niet volledig, dus werd er meer brandstof toegevoegd om de crematie te versnellen. Na 2,5 uur branden werden de stoffelijke resten verzameld en afgedekt in een bomkrater.

De buitenwereld bleef een tijdje in de vergetelheid tot 1^st May, toen een radiostation zijn normale programma stopte en in de ether aankondigde dat Hitler weg was. Karl Dönitz, een Duitse admiraal, werd voorgesteld als de opvolger van Adolf Hitler. De nieuwe Duitse president sloot een staakt-het-vuren-akkoord met de Amerikanen en de Britten.

Sovjet-troepen arriveerden later bij de bunker van Adolf Hitler, maar waren vol ongeloof toen ze op de hoogte werden gebracht van Hitlers dood. Ze doorzochten elke hoek totdat ze de gecremeerde resten vonden. Hitlers lichaam werd verschillende keren opgegraven en op verschillende plaatsen herbegraven. Er werden ook DNA-tests uitgevoerd om de identiteit van Hitlers lijk te bevestigen.