Anubis - oorsprongsverhaal, krachten, symbolen en betekenissen

Duizenden jaren lang aanbaden de oude Egyptenaren een god met het hoofd van een jakhals, bekend als Anubis. Anubis werd oorspronkelijk aanbeden als de god van de doden. Nadat hij Isis had geholpen het lichaam van Osiris weer volledig gezond te maken, kreeg Osiris de eretitel van god van de doden. Daarom concentreerde de rol van Anubis zich op het balsemen, mummificeren en begrafenisrituelen.

Anubis, een objectieve en onpartijdige god, houdt de wacht bij de poorten van de onderwereld en begeleidt de zielen van de doden terwijl ze worden beoordeeld door een panel van goden. Volgens sommige oude Egyptische mythen – vooral die uit de periode van het Oude Rijk – is Anubis zo oud als de tijd zelf. Hij speelde een prominente rol in het Egyptische pantheon vanwege zijn vermogen om als brug tussen leven en dood te dienen.

Wie was Anubis werkelijk? Hoe zijn de oorsprongsverhalen en afbeeldingen door de eeuwen heen veranderd? Het onderstaande artikel gaat verder dan de oppervlakkige mythen en onderzoekt het verhaal van de oorsprong, krachten, symbolen en betekenis van Anubis, de Egyptische god van het balsemen en begraven.

Het oorsprongsverhaal van Anubis

Er zijn hoofdzakelijk twee verhalen over de oorsprong van Anubis. Het eerste en minder populaire verslag van de geboorte van Anubis stelt dat Anubis de zoon was van Ra zelf (ook wel Amon-Ra, de zonnegod genoemd). In dit verslag is de moeder van Anubis de godin Hesat, een koeiengod die vereerd wordt omdat hij de wereld van melk voorziet.

De oude Egyptenaren geloofden dat Anubis sinds het begin der tijden de verantwoordelijkheid had om verloren zielen te helpen hun rechtmatige bestemming in de onderwereld te bereiken. Vóór Anubis aanbaden de oude Egyptenaren in de Predynastiek (vóór 3100 v.Chr.) en het Oude Rijk (ca. 2686 - ca. 2134 v.Chr.) een god met het hoofd van een jakhals genaamd Wepwawet. In de ogen van de oude Egyptenaren was deze versie van Anubis altijd een altijd aanwezige god in het hiernamaals. Hij had een enorme cultus met zeer gerespecteerde priesters in het hele oude Egypte.

Het tweede oorsprongsverhaal, waarschijnlijk populairder en recenter, is terug te voeren op de tweede generatie goden en godinnen tijdens het Middenrijk van Egypte (ca. 21 v.Chr. - 17 v.Chr.). In dit verslag zijn de ouders van Anubis de god Osiris en de godin Nephthys. Het begint wanneer Nephthys een truc uithaalt met Osiris, die zich voordoet als zijn vrouw/zus, de godin Isis. Als gevolg van dit bedrog werd een kind geboren dat later Anubis werd. Na de geboorte van Anubis spaarde Isis haar zus Nephthys en besloot Anubis op te voeden als haar eigen kind.

Betekenis en bijnaam van Anubis

Het woord "Anubis" is eigenlijk een Grieks woord. Het Egyptische woord voor ‘Anubis’ is ‘Anpu' of "Invoer'. In het oude Egypte betekende het woord 'Anpu' 'verslechtering en dood'. Het betekende ook duisternis en zwartheid, maar ook mysterie.

Anubis werd beschouwd als de heer van de necropolis (een plaats waar de doden zich bevonden - een begraafplaats). Daarom werd hij vereerd als "Heer van het Heilige Land" ("nub-tA-djser"). In de ogen van velen verwees de heilige grond naar een plek waar je naartoe gaat en nooit meer terugkeert – bijna zoals het land van de doden.

Alleen Anubis wist wat er na de dood gebeurt. Daarom was hij het die de oude Egyptenaren instrueerde hoe ze hun doden moesten balsemen en begraven om een ​​veilige doorgang naar het hiernamaals te garanderen. Dit is te zien in het oude Egyptische Dodenboek.

Als resultaat van de grote rol die hij speelde in het hiernamaals, verdiende hij extra titels zoals: "Hij die op de plaats is van balseming" en Meester van Geheimen.

Hoe Anubis Osiris te hulp schiet

Osiris was de favoriete en meest gerespecteerde god van de oude Egyptenaren. Vaak aanbaden de Egyptenaren, tot ergernis en afgunst van zijn broer Seth (Seth), Osiris omdat hij hen zegende met rijke oogsten. Al het positieve werd geassocieerd met Osiris. De Egyptenaren riepen Osiris uit tot de beschermgod van het oude Egypte. Hij werd ook beschouwd als de eerste farao van Egypte.

Aan de andere kant werd Seth gezien als een boze woestijngod, een man die in de hete woestijngebieden van het koninkrijk leefde. De Egyptenaren waren bang voor hem omdat hij altijd wilde vernietigen en chaos wilde veroorzaken. Stormen en hongersnood werden vaak aan Seth toegeschreven.

Uit pure jaloezie en woede pleegde Seth een staatsgreep en dwong Osiris van zijn troon. Set doodde zijn broer Osiris en sneed zijn lichaam in verschillende stukken, en verspreidde de stukken vervolgens in de Nijl.

Diepbedroefd en bedroefd vroeg Osiris 'vrouw Isis Anubis om hulp om Osiris te verzamelen. Anubis heeft met succes het lichaam van Osiris teruggevonden. Isis spreekt vervolgens een reeks bezweringen uit en brengt Osiris weer tot leven. Osiris bleef echter in de onderwereld als heer van de doden.

De Egyptische mythologie beweert dat Osiris voorbij de dood ging en de hemel binnenging. Als resultaat van Osiris' overwinning op de dood verhief de zonnegod Ra - koning van de goden - Osiris tot de positie van heer van de onderwereld/het hiernamaals.

Toen Osiris eenmaal volledig hersteld was en als heer van de onderwereld functioneerde, kon Anubis zich nu concentreren op het balsemen, begrafenisrituelen en het beschermen van graven of begraafplaatsen. Anubis had ook de taak om dode zielen naar het pad van Osiris te leiden. Voordat ze Osiris ontmoetten, moesten de doden worden beoordeeld door een groep rechters uit de onderwereld.

Anubis introduceerde mummificatie bij de oude Egyptenaren

Er wordt aangenomen dat wat Anubis deed tijdens het restauratieproces de eerste mummificatie was die ooit in Egypte werd uitgevoerd. Als resultaat van de mummificatie- en begrafenisceremonies kon Osiris zonder problemen door de onderwereld reizen.

Er wordt aangenomen dat als Anubis het lichaam van Osiris niet had gemummificeerd, hij in het niets zou zijn verdwenen. Als gevolg hiervan probeerden de oude Egyptenaren altijd hun doden te mummificeren, anders hadden de overledenen moeite het hiernamaals binnen te gaan.

Wanneer Anubis zijn titel "God van de doden" verliest

Lange tijd aanbad het oude Egypte Anubis als de god van de doden. Het verhaal gaat echter dat nadat Anubis Osiris had hersteld, Osiris tot heer van de doden werd gekroond. Deze verandering vond plaats rond het tijdperk van het Middenrijk (21 v.Chr. Tot 17 v.Chr.). Anubis accepteerde deze veranderingen gehoorzaam. Het stelde hem zelfs in staat zich te concentreren op zijn andere taken als god van het balsemen, begrafenissen en begraafplaatsen.

Waarom droegen de priesters van Anubis luipaardhuiden?

Seth, die besefte welk goed werk Anubis had gedaan om Osiris te herstellen, veranderde zichzelf in een panter en probeerde het lichaam van Osiris aan te vallen. Anubis hield stand en beschermde het lichaam van Osiris. Seth vluchtte het toneel met zijn staart tussen zijn benen. Maar voordat Seth kon ontsnappen, maakte Anubis littekens op de panter en creëerde zo de vlekken die we op de huid van het luipaard zien. Sindsdien droegen de priesters die verantwoordelijk waren voor begrafenissen en mummificatie in het oude Egypte luipaardvel bij het uitvoeren van begrafenisrituelen.

De betekenis van Anubis in het oude Egypte

Vanwege de onvermijdelijkheid van de dood was Anubis bang voor de levenden. De angst kwam min of meer voort uit het feit dat mensen bang waren om te sterven. Anubis wordt niet als een boze god beschouwd. Simpel gezegd betekende de ontmoeting met Anubis dat er één dood was. Als gevolg hiervan componeerden de oude Egyptenaren verschillende gebedsoffers voor Anubis. Ze baden tot Anubis om hen veilig naar de onderwereld te leiden om de hemel binnen te gaan.

De oude Egyptenaren aanbaden Anubis omdat hij het lichaam van Osiris beschermde tegen de wrede aanvallen van de god Set. Als gevolg hiervan begonnen de Egyptenaren Anubis te aanbidden als de beschermer van graven tegen onreine geesten en zwerfdieren. Vaak groeven de woestijn of wilde dieren, zoals wilde honden en jakhalzen, bijvoorbeeld ondiepe graven en deden zich tegoed aan de lichamen van de doden.

Anubis werd ook aangeroepen om grafrovers af te weren die de graven van de overledene ontheiligden. Sculpturen, magische spreuken en schilderijen van Anubis werden in het graf geplaatst om necrofiliepatiënten af ​​te weren.

Waarom heeft Anubis een jakhalsachtige kop?

Omdat graven en tombes vaak werden aangevallen door zwerfdieren, vooral ondiepe graven, geloofden de Egyptenaren dat als ze vredesoffers brachten aan deze jakhalzen, de lichamen van hun dierbaren gespaard zouden blijven. Als gevolg van deze associatie gingen de oude Egyptenaren Anubis natuurlijk waarnemen met een hoofd dat leek op dat van een hond of een jakhals.

Ze geloofden ook dat door vloeken in de muren van de graven te schrijven/kerven, de rovers zouden worden afgeschrikt en de graven niet zouden beroven. Men geloofde dat Anubis, "The Curser", zware straffen uitdeelde aan boosdoeners.

Waarom heeft Anubis een donkere huidskleur?

Anubis wordt automatisch geassocieerd met verval en verval omdat hij de god van de dood, het balsemen en de begrafenis is. Met andere woorden: de oude Egyptenaren zagen hem en zijn onderwereld waarschijnlijk als een plaats zonder licht, dat wil zeggen: zoals zwartheid en duisternis.

Omdat de lichamen van de doden zwart werden terwijl ze ontbonden, was het ook niet meer dan normaal dat de god van het balsemen in kunstwerken zwart zou worden geschilderd.

Een andere verklaring voor de donkere huid van Anubis komt van de rivier de Nijl. De zwarte sedimenten van de Nijl waren goud voor de Egyptenaren. Zonder deze rijke voedingsstoffen die over de rivieroevers stromen, zou er stroomafwaarts niets groeien. De kleur zwart wordt echter niet altijd geassocieerd met iets kwaadaardigs of negatiefs. In plaats daarvan symboliseerde de kleur zwart rijkdom, vruchtbaarheid en voorspoed – bijna zoals de plaats waar goede zielen naartoe gaan om de eeuwigheid door te brengen.

De kleur zwart symboliseerde ook iets dat onbekend en mysterieus is, namelijk de dood en het hiernamaals.

Gebedshuizen van Anubis

Archeologen geloven dat Kinopolis (Kinopolis) de meest favoriete plaats van aanbidding en opoffering voor Anubis was. Kinopolis lag in Opper-Egypte. De Grieken noemden het "de stad van de honden".

Tijdens de rituelen en balsemingsceremonies droegen de priesters van Anubis houten maskers in de vorm van het hoofd van een jakhals.

Zonder enige twijfel betekende het hebben van Anubis aan de zijde van uw overleden familielid dat hij of zij de nodige steun kon krijgen om het hiernamaals binnen te gaan. Dit is de reden waarom heiligdommen voor Anubis in een aantal beroemde tempels en graven in Egypte werden geplaatst. Dat blijkt uit het graf van Toetanchamon, ontdekt op 4 november 1922.

De jakhalsgod was een altijd aanwezige figuur in de tempel van Hatsjepsoet in Deir el-Bahri. Andere belangrijke centra van Anubis-aanbidding waren Asyut (Lycopolis) en Hardai.

Hoe baden de oude Egyptenaren tot Anubis?

Alles wat met de dood te maken had, Anubis was er op de een of andere manier bij betrokken. Voor de typische oude Egyptenaar zou een gebed tot Anubis er ongeveer zo uit kunnen zien:

Afbeeldingen en symbolen van de god Anubis

Anubis wordt meestal afgebeeld als een goedgebouwde god met het lichaam van een man en het hoofd van een jakhals. Net als veel andere oude Egyptische goden en godheden was het absoluut noodzakelijk om Anubis op een bovenmenselijke manier te schilderen en te beeldhouwen, vandaar zijn sterke lichaamsbouw. Hoe zou hij anders graven en tombes kunnen beschermen tegen rovers of boze geesten?

Een ander heel belangrijk punt over Anubis is dat hij gehurkt of staand wordt afgebeeld. In zijn handen zijn de gouden schubben en de ankh - een symbool van het leven.

De gouden weegschaal werd gebruikt om het hart van de dode man te wegen tegen de veer van Maat. De Veer van Maat behoorde toe aan Maat, de godin van evenwicht, wet en orde. Ze werd beschouwd als de god van alles wat waar en eerlijk is.

Basisfeiten over Anubis

Hieronder hebben we 18 essentiële feiten over Anubis verzameld:

1. Thoth (de maangod en alwetende god) en zijn vrouw, de godin Maat, waren altijd aanwezige figuren toen Anubis de harten van de doden woog tegen de veer van Maat. Toth was verantwoordelijk voor het bijhouden van de gegevens van het vonnis/het proces.
2. Tot op de dag van vandaag zijn er nog geen kolossale tempels ter ere van Anubis ontdekt. Historici en archeologen hebben echter heiligdommen voor Anubis ontdekt in de graven van prominente Egyptische koningen en koninginnen.
3. De oude Egyptenaren boden enkele delen van het lichaam van de overledene aan Anubis aan om hem te kalmeren. Er wordt aangenomen dat Anubis tijdens het balsemen van Osiris enkele van de vitale organen van Osiris voor zichzelf hield.
4. De Egyptenaren beschouwden Anubis als de beschermheer van verloren zielen. Deze rol omvatte ook de bescherming van weeskinderen.
5. Het woord "Anpu" betekende in het oude Egypte ook "koninklijk kind". Het is op de een of andere manier gerelateerd aan het woord 'inpu', wat 'verslechtering' of 'verval' betekent.
6. Anubis en Osiris zijn al millennia nauw met elkaar verbonden. Anubis werd gezien als de rechterhand van Osiris, "de heer van het hiernamaals".
7. Als god van begraafplaatsen en balsemingen speelde hij ook een cruciale rol, als schakel tussen de onderwereld en de hemel (de thuisbasis van Osiris).
8. Nephthys wordt gekweld door schuldgevoelens na haar vreselijke bedrog en laat het kind Anubis in de steek en laat hem achter onder de hoede van haar zus, de godin Isis. Sommige mythologen geloven dat Nephthys dit deed omdat ze bang was de toorn van de god Seth, haar echtgenoot, op de hals te halen.
9. Uiteindelijk hoort Seth van de ontrouw van zijn vrouw Nephthys. De god van de chaos barstte los en wilde Osiris vernietigen. Dit is waarschijnlijk hoe het op het punt kwam waarop Set uiteindelijk zijn eigen broer Osiris vermoordde. De andere reden was dat hij jaloers was op de heerschappij van Osiris in Egypte.
10. Na de wederopstanding van Osiris door Anubis en Isis werd Anubis een soort rechterhand van Osiris. Hij beschermde Osiris altijd bij al zijn inspanningen. Samen regeerden Osiris en Anubis over de onderwereld op basis van de rechtvaardige wetten en principes van Maat, de godin van wet en orde.
11. In het oude Egypte was Anubis ongetwijfeld de beste god die je kon aanroepen om de graven van je doden te beschermen. In en rond graven werden spreuken en vloeken geplaatst om boze geesten en grafrovers af te weren. Hierdoor werd Anubis bekend als de "Executor of Curses".
12. Anubis bleef altijd gefocust op het vervullen van zijn plicht als heer-beschermer van de doden. Hij raakte zelden betrokken bij de dagelijkse activiteiten van de oude Egyptenaren. Als gevolg hiervan komt hij niet vaak voor in oude Egyptische heroïsche verhalen of in veldslagen tussen de goden.
13. De priesters die verantwoordelijk waren voor het mummificatieproces waren gekleed in kostuums die leken op die van Anubis. Ze droegen een jakhalsmasker en hadden vaak luipaardhuid op hun lichaam geschilderd.
14. Hij is een van de eerste Egyptische goden die in het oude Egypte op de muren van graven werd geschilderd en gebeeldhouwd.
15. Het gezicht van Anubis is eigenlijk een mengeling van het gezicht van een hond en het gezicht van een jakhals. Veel archeologen beweren dat zijn kop lijkt op de Afrikaanse gouden wolf (dat wil zeggen een vertegenwoordiger van de Egyptische hondachtigen).
16. Zowel de oude Egyptenaren als de Grieken huisvestten hun doden vaak in een plaats die een necropolis werd genoemd, een stad van de doden. Meestal lagen deze steden aan de rand van de stad. In Egypte lag de stad bijvoorbeeld aan de andere kant van de rivier de Nijl.
17. Hier zijn enkele voorbeelden van de bekende namen van Anubis: ‘Heer van het heilige land" ("nub-tA-djser); "De grootste van de westerlingen"; "Degene die op de plaats van balseming is" ("Imy-ut"); “Hij die alleen is Berg"; En "de dirigent van zielen".
18. De Grieks-Romeinse heersers van Egypte voegden de Griekse god Hermes en Anubis samen om Hermanubis te vormen, heerser en beschermer van begraafplaatsen. De reden voor deze fusie was dat ze enige gelijkenis zagen tussen Anubis en Hermes. Hermes had zelfs een staf waarmee hij mensen in slaap kon brengen en uit de dood kon wekken. Bovendien had Hermes als boodschapper van de goden het vermogen om zich tussen de werelden van de levenden en de doden te verplaatsen, een vermogen dat voornamelijk inherent was aan Anubis.