Woestijngeogliefen van Californië Blythe Intaglios

Zijn Blythe-inlays kunstwerken of iets meer?

In de woestijn van Colorado, vlakbij de grens van Californië en Arizona, versieren Blythe-intaglios (of Blythe-geogliefen) de woestijnbodem. Deze enorme aardtekeningen blijven een van de blijvende historische mysteries van de Verenigde Staten. Niemand weet precies wie ze heeft gemaakt en wanneer. Het is echter zeker dat het proces van het creëren van deze fenomenale kunstwerken van natuurlijke kunst veel tijd en moeite kostte. Dit onthult de betekenis van de geogliefen voor degenen die ze hebben gemaakt.

Hun leeftijd ligt tussen 450 en 2000 jaar. Volgens de Mojave en Quechan, de inheemse bevolking van de lagere Colorado-rivier, vertegenwoordigen de menselijke figuren Mastamho, de Schepper van alle levende wezens.

Ontdekking van de reuzen in de woestijn

Air Corps-piloot George Palmer verliet het Hoover Dam-gebied op de ochtend van 12 november 1931, op weg naar Los Angeles. De vlucht wordt allesbehalve routine wanneer Palmer vreemde figuren onder zich opmerkt in het dorre landschap van de woestijn van Colorado. Achter de cockpit verschenen afbeeldingen van een bergleeuw, paarden en een ratelslang met grote stenen als ogen.

Het waren echter de Giants die de aandacht van Palmer moeten hebben getrokken. Onder de verzameling dieren en geometrische figuren bevonden zich antropomorfe menselijke figuren. Grote cijfers. Ook leken de woestijnreuzen mannelijk te zijn. Eén van hen vertoonde een duidelijk beeld van zijn mannelijkheid. Een ander hield een speer vast boven twee vissen, terwijl de zon en een slang van bovenaf toekeken. Een derde stond met uitgestrekte armen en benen alsof hij bezig was met een oud ritueel of aanroeping.

Er waren in totaal zes figuren. Palmer interpreteert ze als drie mensen en drie dieren. De piloot rapporteerde zijn bevindingen bij de landing in Los Angeles, maar er was weinig directe belangstelling voor. Amerika bevond zich midden in de Grote Depressie. Tenzij deze woestijnreuzen een speciale magie konden uitoefenen die de hongerige mensen zou voeden en hen weer aan het werk zou helpen, kon het maar weinig mensen iets schelen. Het duurde ruim twintig jaar voordat Palmers ontdekking nabij Blythe, Californië, voor het eerst werd onderzocht.

Geoglyfische oorlogsslachtoffers

Terwijl de Grote Depressie levens ruïneert en gezinnen van kust tot kust verscheurt, ontstaat er een nieuwe dreiging in Europa. De opkomst van Adolf Hitler zou Amerika spoedig in een oorlog storten die zelfs nog duurder zou zijn dan de overlevingsoorlog in eigen land. De lijnen voor brood en hulp werden overschaduwd door het meer tastbare verdriet van familieleden die naar de strijd werden gestuurd.

Generaal George S. Patton roept de rekruten op naar de woestijn van Colorado voor training. Hij had blijkbaar geen idee dat een van de eerste slachtoffers van de oorlogsinspanning de Blythe-inlegsels op de banden van legervoertuigen waren. Tegen de tijd dat National Geographic en het Smithsonian in 1952 een team van wetenschappers stuurden om de gravures te bestuderen, vertoonden sommige woestijngeogliefen visuele sporen van bandensporen. Het zou nog vijf jaar duren voordat Amerikaanse parkfunctionarissen hekken zouden bouwen.

Tegenwoordig zijn de Blythe-gravures geclassificeerd als State Historic Landmark # 101. De hekken zijn nog steeds intact, maar toegang tot de gravures is op elk moment toegestaan ​​voor degenen die deze oude kunstwerken van dichtbij willen bekijken. Sommige bezoekers komen simpelweg uit nieuwsgierigheid, maar anderen proberen de mysteries te ontrafelen die archeologen nooit definitief hebben opgelost. Wie heeft deze woestijnreuzen geschapen en waarom?

Inlays in de Verenigde Staten

Het woord diepdruk komt uit de Italiaanse taal. Het verwijst naar een graveerproces. Dit beschrijft het ontwerp van de geogliefen in Blythe. De indianen maakten de gravures in een lang en moeilijk proces door lagen van de woestijnbodem te schrapen. De donkere toplaag maakt al snel plaats voor lichtere tinten naarmate stenen en kiezelstenen worden verwijderd. Deze rotsen en kiezelstenen schetsen de vormen die tijdens het proces zijn gevormd. Het resultaat is zoiets als een driedimensionaal effect dat iedereen vanuit de lucht kan waarnemen, zoals Palmer tijdens zijn vlucht deed.

Houtsnijwerk is niet ongewoon in de VS. In Idles, Californië, is er zelfs een heel doolhof dat iemand heeft gemaakt, net als het houtsnijwerk in Blythe. Het Topok-labyrint blijft ook een beetje een mysterie, waarbij de makers en de exacte leeftijd onbekend zijn. De belangrijkste voorbeelden van inlays zijn te vinden in het Amerikaanse zuidwesten, en dit helpt de speculaties over hun oorsprong te beperken tot verschillende Indiaanse stammen die deze gebieden bewoonden.

De Nazca-lijnen van Peru en recente ontdekkingen

Onderzoekers hebben een aantal theorieën voorgesteld over de makers van de Blythe-gravures. De meesten van hen zijn het erover eens dat ze het werk zijn van Indianen die zich langs de Colorado-rivier vestigden. Maar pogingen om de specifieke verantwoordelijke stammen te identificeren zijn niet succesvol geweest. Een populaire theorie is dat de mensen van Pattaya ze maakten tijdens hun bezetting van het gebied, die duurde van ongeveer 700 tot 1550.

Gewone kunst of religieuze iconografie?

Het is moeilijk het idee te ondersteunen dat deze woestijngeogliefen eenvoudigweg kunstwerken zijn. Hoewel ze vanaf de grond zeker zichtbaar zijn, kun je ze het beste vanuit de lucht waarderen. Het is logisch om aan te nemen dat hun makers ze hebben gemaakt om niet-sterfelijke ogen te kalmeren.

Figuren van de schepping

Zulke enorme afmetingen weerspiegelen misschien een bepaald soort verering van goddelijke figuren die gebruikelijk was onder de inheemse Amerikaanse volkeren. Als je leden van de tribale samenlevingen die tot op de dag van vandaag in het gebied bestaan, vraagt, zullen ze je vertellen dat de menselijke figuren afbeeldingen zijn van de goddelijke schepper. De dierenfiguren zijn er om het scheppingsverhaal over te brengen. "Hun leeftijd ligt tussen de 450 en 2000 jaar oud. Volgens de Mojave en Quechan, de inheemse bevolking van de lagere Colorado-rivier, vertegenwoordigen de menselijke figuren Mastamho, de Schepper van alle levende wezens. De dierfiguren vertegenwoordigen Hatakulya, een van de twee bergleeuwen/figuren die hielpen bij de schepping. In de oudheid werden in het gebied heilige ceremoniële dansen gehouden ter ere van de schepping” (Recreation.gov). Maar waarom zouden ze zo gevormd worden dat ze vanuit de lucht het beste te zien zijn?

Er zijn verschillende mogelijke verklaringen. Een van de meest plausibele is dat de Blythe-gravures dienden als een soort offer of eerbetoon aan een Indiaanse Schepper of God. In deze context zouden de geogliefen dienen om de bewoners van de aarde te identificeren als gehoorzame en trouwe dienaren. Een welwillende god zou beslist vanuit de hemel welwillend op zo’n complexe manifestatie neerkijken. Extremere theorieën suggereren daarentegen dat de intalia als baken of oriëntatiepunt voor een oud buitenaards ras dienden. Dit zou hun aanwezigheid op de beurzen in de oudheid hebben bevorderd.

Inlays als culturele identiteit

Er is één vraag waarover alle archeologen en wetenschappers het eens lijken te zijn. Misschien wel de grootste waarde van de Blythe-gravures is hun vermogen om de culturele identiteit van Indiaanse volkeren te behouden. Het is enigszins paradoxaal dat de verovering van de oorspronkelijke bewoners van Amerika plaatsvond op een manier die niet veel leek op het proces dat werd gebruikt om deze opmerkelijke geogliefen te creëren. Beetje bij beetje is de Indiaanse manier van leven weggeschraapt, waardoor er alleen een lichtere schaduw overblijft van de eens zo kleurrijke en levendige samenleving.

Referenties:
Bureau voor Landbeheer
икипедия
Historische mysteries